داگ فایت

داگ فایت ( به انگلیسی: Dogfight ) اصطلاحی است که به نبرد هوایی بین هواپیماهای جنگنده گفته می شود که از فاصله نزدیک انجام می شود. داگ فایت نخستین بار در سال ۱۹۱۳ در مکزیک و مدت کوتاهی پس از اختراع هواپیما رخ داد. حداقل تا سال ۱۹۹۲، علیرغم نگرش و استراتژی های جدید نظامی پس از جنگ جهانی دوم، در هر جنگ بزرگی نقش داشت. به نظر می آمد پس از جنگ جهانی دوم با به وجود آمدن جنگنده های پرسرعت تر و سلاح های سطح به هوای دوربردتر، رفته رفته منسوخ شود. [ ۱]
در ادبیات مدرن نظامی برای نبرد هوابه هوا، از عنوان مانور نبرد هوایی ( Air combat maneuvering ) با مخفف ACM استفاده می شود. این عنوان به موقعیت های تاکتیکی ای اشاره دارد که نیاز به استفاده از مانورهای اساسی جنگنده ( Basic fighter maneuvers ) ( با مخفف BFM ) برای حمله یا فرار از یک یا چند نیروی مخالف دارد.
این اصطلاح با رزم هوایی که با استراتژی درگیر در برنامه ریزی و اجرای ماموریت های مختلف سروکار دارد، متفاوت است. [ ۲]
در این نوع نبردها، هواپیماهای جنگنده در نزدیکی یکدیگر قرار می گیرند و با حرکات سریع و چرخش های تند تلاش می کنند تا به هدفشان شلیک کنند یا از نظر تاکتیکی برنده شوند. اصطلاح «داگ فایت» از دوران جنگ جهانی دوم به وجود آمده است و در آن زمان، هواپیماهای جنگنده به شکل سگ های جنگی در هوا به دنبال هم می دویدند که این عبارت به ذهن مردم رسیده و در ادامه به نبرد هوایی از نزدیک اشاره می شود.
در طول سال ها، داگ فایت به عنوان یک استراتژی نبرد هوایی برای کشورهای مختلف استفاده شده است و در مواجهه با تکنولوژی های پیشرفته مانند موشک های هوایی، همچنان به عنوان یکی از روش های نبرد هوایی محسوب می شود.
در جنگ ایران و عراق و در تاریخ ۱۳ تیر ماه سال ۱۳۶۵ یک فروند اف - ۵ تایگر ایرانی به خلبانی محمدرضا زارع نژاد موفق شد در یک نبرد نزدیک و با استفاده از مسلسل جنگده خود یک فروند میگ - ۲۵ عراقی را که در آن زمان هواپیمایی دست نیافتنی، حتی برای اف - ۱۴ ها بوده است را با شلیک ۴۰۰ گلوله مورد هدف قرار داده که موجب انهدام جنگنده میگ عراقی می گردد. [ ۳]