داکر ( انگلیسی: Docker ) برنامه ای رایانه ای و ابزاری است که ایجاد، توسعه و اجرای اپلیکیشن ها را با استفاده از کانتینر ( container ) آسان می کند. کانتینر به توسعه دهندگان این امکان را می دهد که تمام پیش نیازها و نیازمندی های برنامهٔ خود را برای استفاده و اجرا جمع آوری کنند؛ مانند کتابخانه ها ( Libraries ) و زیرساخت های لازم.
می توان گفت که داکر به توسعه دهندگان این اطمینان را می دهد که می توانند برنامهٔ خود را بدون نگرانی از سیستم های میزبان برنامه خود در مرحله توسعه و تست و بر روی سیستم های مختلف، بدون هیچ گونه اشکال و به صورت کاملاً مشابه اجرا کنند و مشکلی از بابت تغییر سیستم عامل های اجراکننده برنامه خود نخواهند داشت.
داکر تا حدی شبیه به ماشین مجازی ( Virtual Machine ) است با این تفاوت که در ماشین مجازی، قسمتی از سخت افزار سیستم به ماشین مجازی اختصاص داده می شود و روی آن یک سیستم عامل کامل نظیر ویندوز یا لینوکس نصب می شود. در واقع می توان گفت در ماشین مجازی امکانات سخت افزاری سیستم تقسیم می شود و بر روی هر قسمت، سیستم عامل بخصوصی بالا می آید اما در داکر این طور نیست. در داکر امکانات سخت افزاری به تناسب نیاز هر کانتینر به صورت موقت اختصاص داده می شود و داکر این امکان را فراهم می آورد که اپلیکیشن ها برای مثال روی کرنل لینوکس اجرا شوند. در این حالت دیگر نیازی به نصب پیش نیازها و نیازمندی هایی که اپلیکیشن ما می خواهد و به طور پیش فرض روی سیستم وجود ندارد، نیست.
داکر ابزاری است متن باز ( Open Source ) و کدهای آن بر روی گیت هاب قرار دارد و هر فرد علاقه مند می تواند در توسعه آن مشارکت کند. [ ۲]
داکر در سال ۲۰۱۳ شروع به کار کرد و توسط شرکت داکر توسعه داده می شود. این سرویس به دو نوع رایگان و پولی در دسترس است.
داکر طراحی شده است تا هم به توسعه دهندگان نرم افزارها سود برساند و هم به مدیران سیستم ها. و امروزه به یکی از ابزارهای مهم DevOps تبدیل شده است. داکر باعث می شود که توسعه دهندگان تمرکز خود را روی نوشتن کد بگذارند و نگران این نباشند که در نهایت قرار است برنامهٔ آن ها روی چه سیستمی اجرا شود. همچنین به آن ها کمک می کند که پروژه خود را با استفاده از برنامه های از پیش طراحی شده در کانتینرها آغاز کنند که به عنوان بخشی از برنامهٔ آن ها استفاده خواهد شد. ضمناً باعث انعطاف عمل تیم عملیات ( Operation ) شده و نیاز به سیستم های مورد نیاز را کم تر می کند. [ ۳]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمی توان گفت که داکر به توسعه دهندگان این اطمینان را می دهد که می توانند برنامهٔ خود را بدون نگرانی از سیستم های میزبان برنامه خود در مرحله توسعه و تست و بر روی سیستم های مختلف، بدون هیچ گونه اشکال و به صورت کاملاً مشابه اجرا کنند و مشکلی از بابت تغییر سیستم عامل های اجراکننده برنامه خود نخواهند داشت.
داکر تا حدی شبیه به ماشین مجازی ( Virtual Machine ) است با این تفاوت که در ماشین مجازی، قسمتی از سخت افزار سیستم به ماشین مجازی اختصاص داده می شود و روی آن یک سیستم عامل کامل نظیر ویندوز یا لینوکس نصب می شود. در واقع می توان گفت در ماشین مجازی امکانات سخت افزاری سیستم تقسیم می شود و بر روی هر قسمت، سیستم عامل بخصوصی بالا می آید اما در داکر این طور نیست. در داکر امکانات سخت افزاری به تناسب نیاز هر کانتینر به صورت موقت اختصاص داده می شود و داکر این امکان را فراهم می آورد که اپلیکیشن ها برای مثال روی کرنل لینوکس اجرا شوند. در این حالت دیگر نیازی به نصب پیش نیازها و نیازمندی هایی که اپلیکیشن ما می خواهد و به طور پیش فرض روی سیستم وجود ندارد، نیست.
داکر ابزاری است متن باز ( Open Source ) و کدهای آن بر روی گیت هاب قرار دارد و هر فرد علاقه مند می تواند در توسعه آن مشارکت کند. [ ۲]
داکر در سال ۲۰۱۳ شروع به کار کرد و توسط شرکت داکر توسعه داده می شود. این سرویس به دو نوع رایگان و پولی در دسترس است.
داکر طراحی شده است تا هم به توسعه دهندگان نرم افزارها سود برساند و هم به مدیران سیستم ها. و امروزه به یکی از ابزارهای مهم DevOps تبدیل شده است. داکر باعث می شود که توسعه دهندگان تمرکز خود را روی نوشتن کد بگذارند و نگران این نباشند که در نهایت قرار است برنامهٔ آن ها روی چه سیستمی اجرا شود. همچنین به آن ها کمک می کند که پروژه خود را با استفاده از برنامه های از پیش طراحی شده در کانتینرها آغاز کنند که به عنوان بخشی از برنامهٔ آن ها استفاده خواهد شد. ضمناً باعث انعطاف عمل تیم عملیات ( Operation ) شده و نیاز به سیستم های مورد نیاز را کم تر می کند. [ ۳]
wiki: داکر