داویت گورامیشویلی

داویتْ گورامیشْویلی ( به گرجی: დავით გურამიშვილი ) ( زاده ۱۷۰۵، درگذشت ۲۱ ژوئیه ۱۷۹۲ میلادی ) یک شاعر گرجی بود که سروده های او از عالی ترین قطعات پیشا - رمانتیسم ادبیات گرجی به حساب می آیند. او اشعار خود را در غربت سروده است، چرا که به سبب بدشانسی های شخصی و شرایط بی ثبات گرجستان، مجبور بود تا چندین سال در خدمت ارتش امپراتوری روسیه بگذراند و اینگونه شد که حدود هفتاد سال از عمر ۸۷ سالهٔ خود را در شهر میرهورود اوکراین - که جزو قلمرو امپراتوری روسیه بود - در انتظار بازگشت به وطن گذراند. او در سن ۸۲ سالگی ( ۵ سال قبل از مرگ ) زندگی نامهٔ خود را - که تحت عنوان داویتیانی به نظم درآورده بود - به دست یک سفیر گرجی به گرجستان فرستاد تا بلکه بتواند به طریقی به وطن خود بازگردد، اما او هیچ وقت نتوانست به گرجستان بازگردد و در سال ۱۷۹۲ به عمر غم انگیز خود در غربت پایان داد.
داویت در خانوادهٔ اشرافی گورامیشویلی از خاندان سلطنتی آمیلاخواری و در روستای گوریس اوبانی در ایمرتی گرجستان به دنیا آمد. او سال های اولیهٔ عمر خود را در ملک موروثی شان نزدیک ساگورامو گرجستان گذراند. او در سن ۱۸ سالگی به عنوان سرباز در نبرد زدوالا - که در آن واختانگ ششم در مقابل ارتش امپراتوری عثمانی، قبایل داغستانی و گرجی های مسلمان شده شکست خورد و در نتیجهٔ آن گرجستان به بی ثباتی کشیده شد - شرکت کرد. او این دوره را در چند بخش از منظومهٔ داویتیانی با نام پریشانی گرجستان آورده است.
در سال ۱۷۲۷/۲۸ هنگامی که ایلیاتی های داغستانی به سوءاستفاده از هرج و مرج به وجود آمده در گرجستان مشغول چپاولگری بودند، داویت را گروگان گرفته و در اسارت خود نگه داشتند تا اینکه روزی داویت از دست آنان فرار کرد و راه شمال را در پیش گرفت. او راه خود را از میان کوهستان های صعب العبور به سمت درهٔ تِرِک ادامه داده و در آنجا با اردوگاهی از کازاکها برخورد کرد. از آنجا به مسکو رفته و به جمع اطرافیان واختانگ ششم در تبعیدگاه روسی شان پیوست. او در مسکو به مسئولیت اقدامات فرهنگی و آموزشی واختانگ ششم گماشته شد تا اینکه در سال ۱۷۳۷ با مرگ واختانگ، خاندان او همچنین شامل گورامیشویلی به تاج و تخت روسیه ثابت قدم شده و در قالب یک لشکر گرجی به ارتش امپراتوری روسیه پیوستند. در این موقعیت، املاکی در میرهورود و زوبوکا در اوکراین امروزی به داویت بخشیده شد تا در آنجا زندگی کند.