دانه خوار

دانه خواری ( به انگلیسی: Granivory, Seed predation ) ، نوعی از تعامل گیاه و جانوران است که در آن دانه خواران ( شکارچیان دانه ) از دانه های گیاهان به عنوان منبع غذایی اصلی یا انحصاری تغذیه می کنند، [ ۱] در بسیاری از موارد دانه های آسیب دیده دیده نمی شوند. توانایی دانه خواری در بسیاری از خانواده های مهره داران ( به ویژه پستانداران و پرندگان ) و نیز بی مهرگان ( عمدتاً حشرات ) یافت می شود. [ ۲] بنابراین، خوردن دانه تقریباً در تمام اکوسیستم های زمینی رخ می دهد. خوردن دانه معمولاً به دو دسته زمانی متمایز تقسیم می شود، خوردن پیش از پراکندگی و خوردن پس از پراکندگی که به ترتیب بر تناسب گیاه والدین و فرزندان پراکنده ( دانه ) تأثیر می گذارد. کاهش خوردن پیش و پس از پراکندگی ممکن است شامل استراتژی های گوناگونی باشد. برای مقابله با خوردن دانه، گیاهان هم دفاع فیزیکی ( مانند شکل و سختی پوشش دانه ) و هم دفاع شیمیایی ( ترکیبات ثانویه مانند تانن ها و آلکالوئیدها ) را تکامل داده اند. با این حال، همان طور که گیاهان دفاع از دانه را تکامل داده اند، دانه خواران با دفاع گیاهی سازگار شده اند ( به عنوان مثال، توانایی سم زدایی از ترکیبات شیمیایی ) . بنابراین، بسیاری از مثال های جالب از تکامل همزمان از این رابطه پویا ناشی می شوند.
• گیاه خواران
• پراکندگی دانه