دانس اسکوتوس

دانز اسکوتوس ( انگلیسی: Duns Scotus؛ زاده ۱۰ مارس ۱۲۶۶ درگذشته ۸ نوامبر ۱۳۰۸ ( ۴۱−۴۲ سال ) ) ( /ˈskoʊtəs/ SKOH - təs؛ لاتین کلیسایی: ؛ «دانز اسکاتلندی» ) ، یک کاتولیک، کشیش و فرانسیسکن، استاد دانشگاه، فیلسوف و متکلم اسکاتلندی بود. او به همراه توماس آکویناس، بوناونتور و ویلیام اوکهام یکی از چهار فیلسوف - الهی دان مسیحی مهم اروپای غربی در قرون وسطی است.
اسکاتوس تأثیر قابل توجهی بر افکار کاتولیک و سکولار داشته است. آموزه ای که او بیشتر به آن ها شهرت دارد «وحدت وجود» است، اینکه هستی انتزاعی ترین مفهومی است که ما داریم و قابل اعمال بر هر چیزی که وجود دارد. تمایز رسمی، راهی برای تمایز بین جنبه های مختلف یک چیز؛ و ایده ناهنجاری، خاصیتی که باید در هر چیز فردی وجود داشته باشد که آن را به یک فرد تبدیل می کند. اسکاتوس همچنین استدلال پیچیده ای برای وجود خدا مطرح کرد و برای تصویرسازی معصومانه مریم استدلال کرد.
وی به "دکتر موشکاف" شهرت داشت. [ ۱]
اطلاعات کمی از دانز اسکاتوس جدا از کارهای او وجود دارد. اعتقاد بر این است که تاریخ تولد او بین ۲۳دسامبر ۱۲۶۵تا ۱۷مارس ۱۲۶۶بوده است. او در خانواده ای برجسته به دنیا آمد. محل مشهور تولد او، روبروی لژ پاویلیون، در نزدیکی لژ شمالی قلعه دانز در اسکاتلند، در حال حاضر با یک قایق مشخص شده است که در سال ۱۹۶۶توسط برادران فرانسیسکن بریتانیا به مناسبت هفتصدمین سالگرد او ساخته شد. دانز اسکاتوس در دامفریز، جایی که عموی او، الیاس دانز، سرپرستی آن را بر عهده داشت، غسل تعمید شد.
سن دانز اسکاتوس بر اساس اولین تاریخ معین زندگی او است، یعنی زمان انتصاب او به کشیشی در سنت اندرو، نورث همپتون، انگلستان، در ۱۷مارس ۱۲۹۱. حداقل سن قانونی برای دریافت دستورات مقدس 25 سال است و به طور کلی فرض می شود که او به محض این که به سن قانونی رسید، به این مقام منصوب شد. این که معاصرانش او را یوهانس دونس می خواندند، پس از رسم قرون وسطی که مردم را با نام مسیحی شان و پس از آن محل زادگاهشان می خواندند، نشان می دهد که او از Duns، در Berwickshire، اسکاتلند آمده است.
طبق سنت، Duns Scotus در یک فرانسیسکن studium generale ( یک دانشگاه قرون وسطایی ) ، خانه ای در پشت کلیسای سنت ابه، آکسفورد، در یک منطقه مثلثی شکل محصور در خیابان پنی فارتینگ و از سنت آلدیت تا قلعه، بیلی و قدیمی تحصیل کرد. دیوار، جایی که Friars Minor زمانی که دانشگاه پاریس در 1229 - 1230 پراکنده شد، نقل مکان کرده بودند. در آن زمان حدود 270 نفر در آنجا زندگی می کردند که حدود 80 نفر از آنها رهبان بودند.