داستان اسکندر یا رمانس اسکندر روایتی از زندگی و کشورگشایی های اسکندر مقدونی است. هرچند این داستان، حول محوری تاریخی ساخته شده است، اما تا اندازهٔ بسیاری، تخیلی است. این کتاب به طور گسترده ای رونوشت و ترجمه شد و افسانه های گوناگون و عناصر خارق العادهٔ منسوب به اسکندر را در مراحل مختلف به دست آورد. نسخه اصلی که به زبان یونانی باستان بوده مدتی پیش از سال ۳۳۸ پس از میلاد نوشته شده است؛ یعنی مقارن با همان زمانی که ترجمه لاتین آن هم انجام شد، هرچند تاریخِ دقیقِ تدوینِ ترجمه مشخص نیست. چندین نسخه خطی متأخرِ این اثر را به کالیستنس، مورخِ درباری اسکندر نسبت می دهند ( معروف به «نسخهٔ شِبهِ کالیستنس» ) اما کالیستنس پیش از اسکندر درگذشت و بنابراین نمی توانسته شرح کاملی از زندگی او بنویسد.
بین قرن چهارم و شانزدهم، رمانس اسکندر به زبان های قبطی، گئز، یونانی بیزانسی، عربی، فارسی، ارمنی، سریانی، عبری و بیشتر زبان های محلی اروپای قرون وسطی ترجمه شد. این رمانس در سال ۱۳۸۸ به صورت شعر درآمد. به دلیل تنوع زیاد آثار متمایزِ برگرفته از این رمان اصلی گاهی اوقات به عنوان یک ژانر ادبی و نه یک اثر واحد در نظر گرفته می شود. [ ۱]
اسکندر برای زمان خودش نیز یک افسانه بود. کالیستنس دریای کیلیکیه را پروسکونسیس گرِ او می داند. پس از مرگ اسکندر، اونسیکریتوس، مشاجره ای بین اسکندر و تالستریس ( ملکه اسطوره ای آمازون ها ) را ابداع کرد. اونیسیکریتوس حتی در روزگار خودش به دلیل نادرستی هایش مورد انتقاد قرارگرفت. [ ۲]
در طول دوران باستان متاخر و سده های میانه، رومانس با گسترش و تجدیدنظرهای بسیاری روبرو شد که تنوع ناشناخته ای را برای فرم های ادبی رسمی تر نمایاند. ترجمه های لاتین، ارمنی، گرجی و سریانی در اواخر باستان ( قرن چهارم تا ششم ) انجام شده اند.
نسخه های سریانی این کتاب به زبان های عربی، فارسی ( اسکندرنامه ) ، اتیوپی، عبری، ترکی عثمانی[ ۳] ( در قرن چهاردهم ) و مغولی میانه[ ۴] ( قرون سیزده و چهارده ) ترجمه شدند. نسخه سریانی علاوه بر داشتنِ نسخهٔ منسوب به کالیستنس، شامل یک پیوستِ کوتاه است که اکنون با نام «رمانس سریانی اسکندر» شناخته می شود. [ ۵] این متن اصلیِ سریانی در شمال میان رودان در حدود سال های ۶۲۹ تا ۶۳۰ پس از میلاد، اندکی پس از شکست هراکلیوس از ایرانی ها نوشته شده است. [ ۶] این نسخه روایت گر ماجراهایی است که در قدیمی ترین نسخه یونانی رمانس، یافت نمی شود. مانند قسمتی که اسکندر دیواری در برابر یأجوج و مأجوج می سازد. [ ۵]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفبین قرن چهارم و شانزدهم، رمانس اسکندر به زبان های قبطی، گئز، یونانی بیزانسی، عربی، فارسی، ارمنی، سریانی، عبری و بیشتر زبان های محلی اروپای قرون وسطی ترجمه شد. این رمانس در سال ۱۳۸۸ به صورت شعر درآمد. به دلیل تنوع زیاد آثار متمایزِ برگرفته از این رمان اصلی گاهی اوقات به عنوان یک ژانر ادبی و نه یک اثر واحد در نظر گرفته می شود. [ ۱]
اسکندر برای زمان خودش نیز یک افسانه بود. کالیستنس دریای کیلیکیه را پروسکونسیس گرِ او می داند. پس از مرگ اسکندر، اونسیکریتوس، مشاجره ای بین اسکندر و تالستریس ( ملکه اسطوره ای آمازون ها ) را ابداع کرد. اونیسیکریتوس حتی در روزگار خودش به دلیل نادرستی هایش مورد انتقاد قرارگرفت. [ ۲]
در طول دوران باستان متاخر و سده های میانه، رومانس با گسترش و تجدیدنظرهای بسیاری روبرو شد که تنوع ناشناخته ای را برای فرم های ادبی رسمی تر نمایاند. ترجمه های لاتین، ارمنی، گرجی و سریانی در اواخر باستان ( قرن چهارم تا ششم ) انجام شده اند.
نسخه های سریانی این کتاب به زبان های عربی، فارسی ( اسکندرنامه ) ، اتیوپی، عبری، ترکی عثمانی[ ۳] ( در قرن چهاردهم ) و مغولی میانه[ ۴] ( قرون سیزده و چهارده ) ترجمه شدند. نسخه سریانی علاوه بر داشتنِ نسخهٔ منسوب به کالیستنس، شامل یک پیوستِ کوتاه است که اکنون با نام «رمانس سریانی اسکندر» شناخته می شود. [ ۵] این متن اصلیِ سریانی در شمال میان رودان در حدود سال های ۶۲۹ تا ۶۳۰ پس از میلاد، اندکی پس از شکست هراکلیوس از ایرانی ها نوشته شده است. [ ۶] این نسخه روایت گر ماجراهایی است که در قدیمی ترین نسخه یونانی رمانس، یافت نمی شود. مانند قسمتی که اسکندر دیواری در برابر یأجوج و مأجوج می سازد. [ ۵]
wiki: داستان اسکندر