دارابگرد
/dArAbgard/
لغت نامه دهخدا
فرهنگ فارسی
دانشنامه آزاد فارسی
دارابْگِرْد
شهر قدیمی (یا: دارابجرد) شهر ساسانی در استان فارس و در نزدیکی شهر داراب کنونی. هرچند دارابگرد را شهری ساسانی نامیده اند؛ اما قدمت آن به اشکانیان می رسد و در شمار شهرهای گرد و مدور اشکانی است که پیرامون آن ها حصاری خشتی چنبره می زد. در پیرامون حلقۀ دارابگرد، بازمانده های خندقی دراز و نیز ویرانه های پایه ای پل دروازه ورودی شهر به چشم می خورد. در مرکز شهر، صخره ای بلند قرار دارد.
شهر قدیمی (یا: دارابجرد) شهر ساسانی در استان فارس و در نزدیکی شهر داراب کنونی. هرچند دارابگرد را شهری ساسانی نامیده اند؛ اما قدمت آن به اشکانیان می رسد و در شمار شهرهای گرد و مدور اشکانی است که پیرامون آن ها حصاری خشتی چنبره می زد. در پیرامون حلقۀ دارابگرد، بازمانده های خندقی دراز و نیز ویرانه های پایه ای پل دروازه ورودی شهر به چشم می خورد. در مرکز شهر، صخره ای بلند قرار دارد.
wikijoo: دارابگرد
پیشنهاد کاربران
دارابگرد نام یکی از پنج ایالت پارس در ایران قدیم بوده است. به آن داراگِرد یا دارابجرد نیز گفته می شده است.
در مجموعهٔ چند جلدی دانشنامه جهان اسلام ( جلد۱۶، ص ۶۶۴ ) در خصوص توابع دارابگرد آمده است: «دارابگرد، کوره و شهری قدیمی و یکی از پنج کورهٔ ایالت فارس بود که بخشی از نواحی میانی، جنوب و جنوب شرقی استان فارس کنونی یعنی کمابیش محدودهٔ شهرستان های داراب، زرین دشت، فسا، جهرم، استهبان، نیریز و لارستان را شامل می شد. »
... [مشاهده متن کامل]
در خصوص مرزهای دریایی دارابگرد، در فصلنامهٔ تاریخ اسلام ( سال هشتم، شماره مسلسل ۲۹، ص ۳۳–۶۵ بنادر ایرانی خلیج فارس در قرون میانی اسلام ) صراحتاً آمده است که شرقی ترین سواحل فارس از آن کورهٔ دارابجرد بود که در مجاورت کرمان قرار داشت و دو شهر «لار» و «سورو» از بنادر دارابگرد در قرون میانی اسلامی معرفی شده اند.
در کتاب «فرهنگ واژه های فارسی در زبان عربی» تألیف شوشتری نیز شهر هرمزد کهنه ( حوالی میناب ) از بنادر بزرگ دارابگرد نامیده شده است.
دونالد ویتکم در مقالهٔ خویش در کتاب «تاریخ خلیج فارس از قدیم ترین دوران تا کنون» می نویسد: «دارابگرد از کرانه های خلیج فارس تا کوه های بلند و فلات ایران ادامه می یافت. »
در فاصله ۶ کیلومتری شهرستان داراب آثار شهر کهن دارابگرد نخستین پایتخت سلسله ساسانیان و یکی از قدیمی ترین شهرهای ایران باستان قرار دارد. این شهر که قدمت آن به عصر هخامنشیان می رسد. پیرامون شهر حصار مخروطی عظیمی از گل رس و سنگ و ملات آهک ساخته شده که ارتفاع آن به بیش از۱۰ متر می رسد این دیوار در طول زمان دچار فرسایش شده و ارتفاع آن اکنون به حدود ۷ متر می رسد وجود ماده چسبنده ای درمیان ملاط و گل به کار رفته در دیوار سبب شده با گذشت بیش از ۲۶۰۰ سال این دیوار با تخریب کم پابرجا و استوار باقی بماند. پشت دیوار خندق بزرگی برای حفاظت بیشتر از شهر ایجاد نموده بودند که دسترسی به شهر را در مواقع خطر بسیار مشکل می کرده است. عمق این خندق بیش از ۱۰ متر و عرض آن حدود۵۰ متر بوده است که این قسمت نیز دچار فرسایش شده است این خندق پیوسته مملو از آب بوده و به گفته مورخین متقدم در آن گیاهانی بوده که به دور پای افرادی که وارد خندق می شده اند می پیچیده ومانع از شنا کردن آن ها می شده است آب مورد نیاز خندق از رودخانه های اطراف از جمله رود بال تأمین می شده است.
شهر باستانی و کهن داراب گرد از بناهای متعلق به عهد هخامنشیان، با قدمتی حدود ۲۵۰۰ سال است. دارابگرد دارای معماری خاص آن دوران به صورت مدور و با تأثیر از اردوگاه های نظامی حکومت آشور بنا شده و بنا به مقتضیات زمانه محصور در دیواره ای سراسر گلی به طول تقریبی ۶۴۰۰ متر دارای برجک و بارو، دروازه ها و پل های متحرک بوده و کانالی پر از آب به عرض متوسط ۳۰ متر و عمق ۴ الی ۵ متر آن را احاطه می کرده و شعاع آن برابر با ۱۰۲۰ متر و دارای مساحت اندکی بیش از ۳۲ کیلومتر مربع بوده است.
در مجموعهٔ چند جلدی دانشنامه جهان اسلام ( جلد۱۶، ص ۶۶۴ ) در خصوص توابع دارابگرد آمده است: «دارابگرد، کوره و شهری قدیمی و یکی از پنج کورهٔ ایالت فارس بود که بخشی از نواحی میانی، جنوب و جنوب شرقی استان فارس کنونی یعنی کمابیش محدودهٔ شهرستان های داراب، زرین دشت، فسا، جهرم، استهبان، نیریز و لارستان را شامل می شد. »
... [مشاهده متن کامل]
در خصوص مرزهای دریایی دارابگرد، در فصلنامهٔ تاریخ اسلام ( سال هشتم، شماره مسلسل ۲۹، ص ۳۳–۶۵ بنادر ایرانی خلیج فارس در قرون میانی اسلام ) صراحتاً آمده است که شرقی ترین سواحل فارس از آن کورهٔ دارابجرد بود که در مجاورت کرمان قرار داشت و دو شهر «لار» و «سورو» از بنادر دارابگرد در قرون میانی اسلامی معرفی شده اند.
در کتاب «فرهنگ واژه های فارسی در زبان عربی» تألیف شوشتری نیز شهر هرمزد کهنه ( حوالی میناب ) از بنادر بزرگ دارابگرد نامیده شده است.
دونالد ویتکم در مقالهٔ خویش در کتاب «تاریخ خلیج فارس از قدیم ترین دوران تا کنون» می نویسد: «دارابگرد از کرانه های خلیج فارس تا کوه های بلند و فلات ایران ادامه می یافت. »
در فاصله ۶ کیلومتری شهرستان داراب آثار شهر کهن دارابگرد نخستین پایتخت سلسله ساسانیان و یکی از قدیمی ترین شهرهای ایران باستان قرار دارد. این شهر که قدمت آن به عصر هخامنشیان می رسد. پیرامون شهر حصار مخروطی عظیمی از گل رس و سنگ و ملات آهک ساخته شده که ارتفاع آن به بیش از۱۰ متر می رسد این دیوار در طول زمان دچار فرسایش شده و ارتفاع آن اکنون به حدود ۷ متر می رسد وجود ماده چسبنده ای درمیان ملاط و گل به کار رفته در دیوار سبب شده با گذشت بیش از ۲۶۰۰ سال این دیوار با تخریب کم پابرجا و استوار باقی بماند. پشت دیوار خندق بزرگی برای حفاظت بیشتر از شهر ایجاد نموده بودند که دسترسی به شهر را در مواقع خطر بسیار مشکل می کرده است. عمق این خندق بیش از ۱۰ متر و عرض آن حدود۵۰ متر بوده است که این قسمت نیز دچار فرسایش شده است این خندق پیوسته مملو از آب بوده و به گفته مورخین متقدم در آن گیاهانی بوده که به دور پای افرادی که وارد خندق می شده اند می پیچیده ومانع از شنا کردن آن ها می شده است آب مورد نیاز خندق از رودخانه های اطراف از جمله رود بال تأمین می شده است.
شهر باستانی و کهن داراب گرد از بناهای متعلق به عهد هخامنشیان، با قدمتی حدود ۲۵۰۰ سال است. دارابگرد دارای معماری خاص آن دوران به صورت مدور و با تأثیر از اردوگاه های نظامی حکومت آشور بنا شده و بنا به مقتضیات زمانه محصور در دیواره ای سراسر گلی به طول تقریبی ۶۴۰۰ متر دارای برجک و بارو، دروازه ها و پل های متحرک بوده و کانالی پر از آب به عرض متوسط ۳۰ متر و عمق ۴ الی ۵ متر آن را احاطه می کرده و شعاع آن برابر با ۱۰۲۰ متر و دارای مساحت اندکی بیش از ۳۲ کیلومتر مربع بوده است.
