داحق

لغت نامه دهخدا

داحق. [ ح ِ ] ( ع ص ) ناقه که زهدان آن بیرون آمده باشد بعد از ولادت. || مرد خشمناک. ( منتهی الارب ). || مرد گول. ج ، داحقون. || خرمای دفزک زرد. ج ، دواحق. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران

بپرس