[ویکی فقه] خوف پیامبر در آیه ابلاغ (شبهه). آیه «یَاَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا اُنْزِلَ اِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ» در مورد ابلاغ ولایت امیرالمؤمنین (علیه السّلام) نازل شده و طبق آن پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) مامور به ابلاغ ولایت امیرالمؤمنین (علیه السّلام) شده بود. پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) از ابلاغ این پیام الهی به این جهت که مردم به او تهمت زده و نسبت دروغ دهند و بگویند، پسر عموی خود را معرفی نموده، خوفناک بوده است، لذا اهل سنت اشکال گرفته اند که نسبت خوف به رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) در ابلاغ وحی الهی، اهانت به ایشان است. در این نوشتار این شبهه را بررسی خواهیم کرد.
شیعیان می گویند: پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) از ابلاغ ولایت امیرالمومنین (علیه السّلام)، خوف داشت، لذا خداوند او را مورد عتاب قرار داده و فرمود: «یَاَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا اُنْزِلَ اِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ» (ای پیامبر آنچه را که از سوی خدا بر تو نازل شده، ابلاغ کن) و نسبت خوف به رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) در ابلاغ وحی الهی، اهانت به ایشان است.همان گونه که فاروقی می نویسد:الشیعه تتهم النبی (صلی الله علیه و آله وسلّم) بانه کان یخاف من تبلیغ ولایة علیّ. شیعه پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) را متهم می کند به این که از تبلیغ ولایت علی (علیه السّلام) خوفناک بود.
عبدالعلی الفاروقی، تعارف مذهب الشیعة، ص۱۹۰.
قبل از ورود به بخش پاسخ، توجه به نکته زیر، الزامی است:خوف و خشیت، همانند بسیاری از خصلت های انسانی همچون تواضع و صبر و نگرانی و... از اموری است که دو بُعد و دو جهت متضاد دارند، یعنی یک جهت آن ممدوح و جهت دیگر آن مذموم می باشد.به عبارت دیگر این امور، صرفا خوب و یا صرفا زشت نیستند بلکه در مواردی خوب و در مواردی ناپسند می باشند، مثلا صبر و تحمل در مقابل انگیزه های معصیت زا درونی و بیرونی، بسیار نیکو ولی در مقابل ظلم به دیگران با امکان دفاع از مظلوم، بسیار ناپسند می باشد، خوف و ترس نیز از همین گونه است اگر منشا آن زبونی و خواری نفس باشد که در اصطلاح به آن «جُبن» می گویند، خصلتی ناپسند بوده و از ساحت انبیاء الهی و به خصوص رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) دور است زیرا در بحران غزوات آن گاه که کار نبرد درهم می پیچید، آن که پناه همگان و حتی پناه امیرالمؤمنین (علیه السّلام) بود، پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) بود، اما اگر منشا خوف دلسوزی (مثل ترس مادر از آینده فرزندش) و یا امری عقلایی (مثل تجهیز سپاه در مقابل دشمن) باشد، بسیار نیکو و پسندیده خواهد بود.
← اشکال نقضی به اهل سنت
آنچه تا اینجا تقدیم شد، دفع شبهه اهانت دانستن نسبت خوف به رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) بود، اما اکنون نوبت آن فرا رسیده که این مطلب را بررسی نماییم که کسانی که تا این حد، به ساحت پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) حساس بوده و نسبتی را که قرآن به پیامبران داده را برنتافته و شیعه را متهم به اهانت نموده اند، آیا از اهانت های صریح و غیرقابل تاویل خود، خبر دارند، نسبت هایی که شیعه از به زبان آوردن آنها شرم دارد.ضرب المثل مشهور عربی می گوید: «اذا کان بیتک من زجاج فلا ترم الناس بالحجارة» «اگر خانه ات از جنس شیشه است، به مردم سنگ نزن» زیرا که اگر او در صدد پاسخ برآید، چیزی برای تو باقی نخواهد گذارد، برای روشن شدن این حقیقت، کافی است تنها به شخصیت رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) از منظر اهل سنت، نگاهی بیاندازیم، تا مطالبی باور نکردنی و بسیار زننده و شرم آور، که روح هر مسلمان پاک سرشتی را آزار می دهد، بیابیم، (البته قبل از ورود به این بخش، از ساحت قدس پیامبر خاتم (صلی الله علیه و آله وسلّم) از نقل چنین مطالبی عذرخواهی می نماییم)
← مشرک زاده بود پیامبر
...
شیعیان می گویند: پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) از ابلاغ ولایت امیرالمومنین (علیه السّلام)، خوف داشت، لذا خداوند او را مورد عتاب قرار داده و فرمود: «یَاَیُّهَا الرَّسُولُ بَلِّغْ مَا اُنْزِلَ اِلَیْکَ مِنْ رَبِّکَ» (ای پیامبر آنچه را که از سوی خدا بر تو نازل شده، ابلاغ کن) و نسبت خوف به رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) در ابلاغ وحی الهی، اهانت به ایشان است.همان گونه که فاروقی می نویسد:الشیعه تتهم النبی (صلی الله علیه و آله وسلّم) بانه کان یخاف من تبلیغ ولایة علیّ. شیعه پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) را متهم می کند به این که از تبلیغ ولایت علی (علیه السّلام) خوفناک بود.
عبدالعلی الفاروقی، تعارف مذهب الشیعة، ص۱۹۰.
قبل از ورود به بخش پاسخ، توجه به نکته زیر، الزامی است:خوف و خشیت، همانند بسیاری از خصلت های انسانی همچون تواضع و صبر و نگرانی و... از اموری است که دو بُعد و دو جهت متضاد دارند، یعنی یک جهت آن ممدوح و جهت دیگر آن مذموم می باشد.به عبارت دیگر این امور، صرفا خوب و یا صرفا زشت نیستند بلکه در مواردی خوب و در مواردی ناپسند می باشند، مثلا صبر و تحمل در مقابل انگیزه های معصیت زا درونی و بیرونی، بسیار نیکو ولی در مقابل ظلم به دیگران با امکان دفاع از مظلوم، بسیار ناپسند می باشد، خوف و ترس نیز از همین گونه است اگر منشا آن زبونی و خواری نفس باشد که در اصطلاح به آن «جُبن» می گویند، خصلتی ناپسند بوده و از ساحت انبیاء الهی و به خصوص رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) دور است زیرا در بحران غزوات آن گاه که کار نبرد درهم می پیچید، آن که پناه همگان و حتی پناه امیرالمؤمنین (علیه السّلام) بود، پیامبر خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) بود، اما اگر منشا خوف دلسوزی (مثل ترس مادر از آینده فرزندش) و یا امری عقلایی (مثل تجهیز سپاه در مقابل دشمن) باشد، بسیار نیکو و پسندیده خواهد بود.
← اشکال نقضی به اهل سنت
آنچه تا اینجا تقدیم شد، دفع شبهه اهانت دانستن نسبت خوف به رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) بود، اما اکنون نوبت آن فرا رسیده که این مطلب را بررسی نماییم که کسانی که تا این حد، به ساحت پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) حساس بوده و نسبتی را که قرآن به پیامبران داده را برنتافته و شیعه را متهم به اهانت نموده اند، آیا از اهانت های صریح و غیرقابل تاویل خود، خبر دارند، نسبت هایی که شیعه از به زبان آوردن آنها شرم دارد.ضرب المثل مشهور عربی می گوید: «اذا کان بیتک من زجاج فلا ترم الناس بالحجارة» «اگر خانه ات از جنس شیشه است، به مردم سنگ نزن» زیرا که اگر او در صدد پاسخ برآید، چیزی برای تو باقی نخواهد گذارد، برای روشن شدن این حقیقت، کافی است تنها به شخصیت رسول خدا (صلی الله علیه و آله وسلّم) از منظر اهل سنت، نگاهی بیاندازیم، تا مطالبی باور نکردنی و بسیار زننده و شرم آور، که روح هر مسلمان پاک سرشتی را آزار می دهد، بیابیم، (البته قبل از ورود به این بخش، از ساحت قدس پیامبر خاتم (صلی الله علیه و آله وسلّم) از نقل چنین مطالبی عذرخواهی می نماییم)
← مشرک زاده بود پیامبر
...
wikifeqh: خوف_پیامبر_در_آیه_ابلاغ_(شبهه)