خوردن و اشامیدن در قران

[ویکی فقه] خوردن و آشامیدن در قرآن. در قرآن مجید آیات زیادی در ارتباط با میل خوردن و آشامیدن وجود دارد و از اینجا که این سنخ آیات معمولا در مقام گوشزد کردن نعمت های الهی به انسان هستند بر فطری بودن لذت و لذیذ بودن نعمت هایی که مورد توجه و یادآوری قرار گرفته اند نیز اشعار دارند.
آیات قرآن با تعابیر و بیانات مختلف، این میل را مورد توجه قرار داده اند که به بعضی از آنها اشاره می کنیم :
← توجه خداوند به روزی انسان
اکنون سوال این است که مطلوبیت و نامطلوبیت وارزش مثبت و منفی اخلاقی در ارتباط با این میل از کجا پیدا می شود؟ در پاسخ به پرسش فوق باید گفت: خوردن و آشامیدن مقداری از غذای حلال و پاک برای سلامتی و توانمند شدن برای بندگی کردن مفید است و ارزش اخلاقی مثبت دارد ولی خوردن و آشامیدنی که یا از جهت مقدار و یا از جهت کیفیت برای جسم و روح انسان مضر باشد از نظر اخلاقی مذموم است.
دیدگاه ارزشی قرآن در اکل
در بررسی این موضوع می توان به آیات مربوط به روزه و آیات مربوط به حرمت بعضی از خوردنی ها و آشامیدنی ها مراجعه کرد. مثل آیه : «یا ایها الذین آمنوا کتب علیکم الصیام کما کتب علی الذین من قبلکم لعلکم تتقون » (ای کسانی که ایمان آورده اید برشما، مانند گذشتگان قبل از شما، روزه واجب گردیده است باشد که تقوا پیشه کنید) که به روزه واجب مربوط می شود.ومثل آیات مربوط به روزه های کفاره: «فمن لم یجد فصیام ثلاثة ایام فی الحج وسبعة اذا رجعتم تلک عشرة کاملة» (پس هر کس که قربانی نیافت بر او است که سه روز در حج روزه بگیرد وهفت روز به هنگامی که به منزل بازگشتید که آنها مجموعا ده روز کامل خواهد شد.) و آیات دیگری (مثل ایه (۱۹۲) از سوره نساء ؛ آیات ۸۹ و ۸۵ از سوره مائده) نیز درباره روزهایی که به عنوان کفاره واجب است داریم و در اینجا نیازی به ذکر آنها نیست.
← کفاره برخی گناهان
...