خور العدید، ( به عربی: خضر العدید؛ همچنین املای خور العدید و خور العدید ) یک سکونتگاه و جزوه خلیج فارس است که در شهرداری الوکراه در جنوب شرقی قطر، در مرز با عربستان سعودی واقع شده است. برای انگلیسی زبانان محلی به عنوان "دریای داخلی" شناخته می شود. در گذشته شهر کوچکی را در خود جای می داد و به عنوان مرکز یک اختلاف ارضی طولانی مدت بین شیخ جاسم بن محمد آلثانی و شیخ زاید بن خلیفه آل نهیان خدمت می کرد. در حال حاضر یک مقصد توریستی بزرگ برای قطر است. این منطقه در سال ۲۰۰۷ ذخیره طبیعت اعلام شد. قطر گنجاندن بالقوه خور العدید را به عنوان میراث جهانی به یونسکو پرتاب کرده است اما در حال حاضر تنها فهرست آزمایشی را اشغال می کند.
منطقه خور العدید نقطه اصطکاک بین قطر و عربستان کنونی و امارات متحده عربی ( امارات متحده عربی ) بوده است. خور العدید در قرن نوزدهم به عنوان پناهگاه دزدان دریایی از امارت ابوظبی ( اکنون بخشی از امارات متحده عربی ) بود. اعضای قبیله بنی یاس در سه نوبت مختلف مهاجرت کردند و در این منطقه سکنی گزیدند: ۱۸۳۵، ۱۸۴۹ و ۱۸۶۹. بر اساس یک مرور تاریخی از خوارالعدید نوشته شده توسط دولت بریتانیا در هند، «در سال ۱۸۳۶، الکوبیسات، بخش از بنی یاس، تحت رهبری شیخ خادم بن نهمان، به دلیل تمایل به اجتناب از عواقب برخی دزدی های دریایی اخیر، از ابوظبی جدا شدند و خود را در عدید مستقر کردند. در سال ۱۸۴۹، جدایی تازه ای رخ داد، به دنبال آن. با یک بازگشت اجباری دوم؛ در نهایت، در سال ۱۸۶۹، حزبی به رهبری شیخ بوتی بن خادم دوباره در عدید مستقر شد و از وفاداری خود به دولت مادری خودداری کرد. شاید برجسته ترین آنها در میان مهاجران در سال ۱۸۳۵، دزد دریایی جاسم بن جابر بود که خدمه اش به آنجا ملحق شدند. ساکنان شرق قطر از دزدان دریایی خوارالعدید در غارت کشتی های آنها در سواحل ابوظبی حمایت کردند و در نتیجه یک نیروی دریایی بریتانیا در سال ۱۸۳۶ برای مقابله با اقدامات دزدی دریایی به این شهرک اعزام شد. انگلیسی ها به روسای شهرهای بزرگ قطر دستور دادند که فوراً از ارسال تدارکات برای دزدان دریایی خودداری کنند و به آنها دستور دادند که قایق های دزدان دریایی را تصرف کنند. علاوه بر این، نیروی دریایی بریتانیا یکی از کشتی های دزدان دریایی را آتش زد. در نتیجه جاسم بن جابر در سپتامبر ۱۸۳۶ به دوحه نقل مکان کرد. شیخ ابوظبی پس از دریافت موافقت بریتانیایی ها در ماه مه ۱۸۳۷، که می خواست جداشدگان را مجازات کند، نیروهای خود را برای غارت شهرک خوارالعدید فرستاد. در جریان این رویداد ۵۰ نفر از ساکنان آن کشته شدند و خانه ها و استحکامات آن برچیده شد. انگلیسی ها ادعا می کنند که «مسلیمی و میانه روی که وی از پیروزی خود استفاده کرد، جداشدگان را وادار به بازگشت به ابوظبی کرد». در سال ۱۸۶۹، قبیله بنی یاس بار دیگر از ابوظبی جدا شد تا در خور العدید به رهبری شیخ بوتی بن خادم مستقر شوند. بر اساس توصیفی که مدتی پس از این مهاجرت از خور العدید ارائه شد، حدود ۲۰۰ نفر از قبیله بنی یاس که در مجموع ۳۰ کشتی مروارید در اختیار داشتند، در این مستعمره زندگی می کردند. این منطقه به خوبی محافظت می شد و دارای یک قلعه کوچک با دو برج در مرکز شهر بود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمنطقه خور العدید نقطه اصطکاک بین قطر و عربستان کنونی و امارات متحده عربی ( امارات متحده عربی ) بوده است. خور العدید در قرن نوزدهم به عنوان پناهگاه دزدان دریایی از امارت ابوظبی ( اکنون بخشی از امارات متحده عربی ) بود. اعضای قبیله بنی یاس در سه نوبت مختلف مهاجرت کردند و در این منطقه سکنی گزیدند: ۱۸۳۵، ۱۸۴۹ و ۱۸۶۹. بر اساس یک مرور تاریخی از خوارالعدید نوشته شده توسط دولت بریتانیا در هند، «در سال ۱۸۳۶، الکوبیسات، بخش از بنی یاس، تحت رهبری شیخ خادم بن نهمان، به دلیل تمایل به اجتناب از عواقب برخی دزدی های دریایی اخیر، از ابوظبی جدا شدند و خود را در عدید مستقر کردند. در سال ۱۸۴۹، جدایی تازه ای رخ داد، به دنبال آن. با یک بازگشت اجباری دوم؛ در نهایت، در سال ۱۸۶۹، حزبی به رهبری شیخ بوتی بن خادم دوباره در عدید مستقر شد و از وفاداری خود به دولت مادری خودداری کرد. شاید برجسته ترین آنها در میان مهاجران در سال ۱۸۳۵، دزد دریایی جاسم بن جابر بود که خدمه اش به آنجا ملحق شدند. ساکنان شرق قطر از دزدان دریایی خوارالعدید در غارت کشتی های آنها در سواحل ابوظبی حمایت کردند و در نتیجه یک نیروی دریایی بریتانیا در سال ۱۸۳۶ برای مقابله با اقدامات دزدی دریایی به این شهرک اعزام شد. انگلیسی ها به روسای شهرهای بزرگ قطر دستور دادند که فوراً از ارسال تدارکات برای دزدان دریایی خودداری کنند و به آنها دستور دادند که قایق های دزدان دریایی را تصرف کنند. علاوه بر این، نیروی دریایی بریتانیا یکی از کشتی های دزدان دریایی را آتش زد. در نتیجه جاسم بن جابر در سپتامبر ۱۸۳۶ به دوحه نقل مکان کرد. شیخ ابوظبی پس از دریافت موافقت بریتانیایی ها در ماه مه ۱۸۳۷، که می خواست جداشدگان را مجازات کند، نیروهای خود را برای غارت شهرک خوارالعدید فرستاد. در جریان این رویداد ۵۰ نفر از ساکنان آن کشته شدند و خانه ها و استحکامات آن برچیده شد. انگلیسی ها ادعا می کنند که «مسلیمی و میانه روی که وی از پیروزی خود استفاده کرد، جداشدگان را وادار به بازگشت به ابوظبی کرد». در سال ۱۸۶۹، قبیله بنی یاس بار دیگر از ابوظبی جدا شد تا در خور العدید به رهبری شیخ بوتی بن خادم مستقر شوند. بر اساس توصیفی که مدتی پس از این مهاجرت از خور العدید ارائه شد، حدود ۲۰۰ نفر از قبیله بنی یاس که در مجموع ۳۰ کشتی مروارید در اختیار داشتند، در این مستعمره زندگی می کردند. این منطقه به خوبی محافظت می شد و دارای یک قلعه کوچک با دو برج در مرکز شهر بود.
wiki: خور العدید