خودکارسازی طراحی الکترونیکی ( EDA ) ، که به عنوان طراحی الکترونیکی به کمک رایانه ( ECAD ) نیز شناخته می شود، [ ۱] دسته ای از ابزارهای نرم افزاری برای طراحی سیستم های الکترونیکی مانند مدارهای مجتمع و بردهای مدار چاپی است. این ابزارها در یک جریان طراحی با یکدیگر کار می کنند که طراحان تراشه از آن برای طراحی و تجزیه و تحلیل کامل تراشه های نیمه هادی استفاده می کنند. از آنجا که یک تراشه نیمه هادی مدرن می تواند میلیاردها جزء داشته باشد، ابزارهای EDA برای طراحی آنها ضروری است. این مقاله به طور خاص EDA را با توجه به مدارهای مجتمع ( IC ) توصیف می کند.
پیش از توسعه EDA، مدارهای مجتمع به صورت دستی طراحی و تنظیم می شدند. برخی از فروشگاه های پیشرفته از نرم افزار هندسی برای تولید نوارهایی برای یک فتوپلاتر Gerber استفاده می کردند، که مسئول تولید یک عکس با نوردهی تک رنگ است، اما حتی آنها هم ضبط های دیجیتالی از اجزای ترسیم شده مکانیکی را کپی می کردند. این فرایند اساساً گرافیکی بود و تبدیل آن از الکترونیک به گرافیک به صورت دستی انجام می شد. مشهورترین شرکت از این دوران Calma بود که قالب GDSII آن امروزه همچنان مورد استفاده است. در اواسط دهه ۱۹۷۰، توسعه دهندگان علاوه بر پیش نویس کردن، طراحی مدار را به صورت خودکار آغاز کردند و اولین ابزارهای قراردهی و مسیریابی توسعه یافتند. با وقوع این امر، مقالات کنفرانس اتوماسیون طراحی، اکثریت پیشرفت های آن زمان را دربرمی گرفت.
دوره بعدی به دنبال انتشار "مقدمه ای بر سیستم های VLSI " توسط کارور مید و لین کانوی در سال ۱۹۸۰ آغاز شد. این متن پیشگامانه طرفدار طراحی تراشه با زبان های برنامه نویسی است که به سیلیکون وارد می شوند. نتیجه فوری افزایش قابل توجه پیچیدگی تراشه های قابل طراحی، با دسترسی بهتر به ابزارهای تأییدکننده طراحی که از شبیه سازی منطقی استفاده می کردند، بود. اغلب چیدمان تراشه ها ساده تر بود و احتمال عملکرد صحیح آنها بیشتر بود، زیرا امکان شبیه سازی دقیق تر طرح های آنها پیش از ساخت فراهم می شد. اگرچه زبانها و ابزارها تکامل یافته اند، اما این رویه کلی در تعیین رفتار مطلوب در یک زبان برنامه نویسی متنی و نیز اجازه دادن به ابزارها برای کسب طراحی فیزیکی دقیق، امروزه اساس طراحی IC دیجیتال است.
اولین ابزارهای EDA به صورت آکادمیک تولید شدند. یکی از مشهورترین ها "Berkeley VLSI Tools Tarball" بود، مجموعه ای از ابزارهای یونیکس که برای طراحی سیستم های اولیه VLSI استفاده می شد. هنوز هم به طور گسترده ای استفاده می شود که Espresso heuristic logic minimizer، مسئول کاهش پیچیدگی مدار و Magic، یک پلت فرم طراحی به کمک کامپیوتر است. یکی دیگر از تحولات تعیین کننده تشکیل MOSIS، کنسرسیومی از دانشگاه ها و تولیدکنندگان بود که با تولید مدارهای مجتمع واقعی راهی ارزان برای آموزش دانشجویان طراحی تراشه را ایجاد کرد. مفهوم بنیادی استفاده از فرایندهای آی سی مطمئن، کم هزینه و نسبتاً کم فناوری و بسته بندی تعداد زیادی پروژه در هر ویفر بود که چندین نسخه تراشه از هر پروژه حفظ شود. سازندگان همکاری یا ویفرهای فرآوری شده را اهدا می کردند یا آنها را با هزینه تمام شده می فروختند. همان طور که آنها این برنامه را برای رشد بلند مدت خود مفید می دانستند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفپیش از توسعه EDA، مدارهای مجتمع به صورت دستی طراحی و تنظیم می شدند. برخی از فروشگاه های پیشرفته از نرم افزار هندسی برای تولید نوارهایی برای یک فتوپلاتر Gerber استفاده می کردند، که مسئول تولید یک عکس با نوردهی تک رنگ است، اما حتی آنها هم ضبط های دیجیتالی از اجزای ترسیم شده مکانیکی را کپی می کردند. این فرایند اساساً گرافیکی بود و تبدیل آن از الکترونیک به گرافیک به صورت دستی انجام می شد. مشهورترین شرکت از این دوران Calma بود که قالب GDSII آن امروزه همچنان مورد استفاده است. در اواسط دهه ۱۹۷۰، توسعه دهندگان علاوه بر پیش نویس کردن، طراحی مدار را به صورت خودکار آغاز کردند و اولین ابزارهای قراردهی و مسیریابی توسعه یافتند. با وقوع این امر، مقالات کنفرانس اتوماسیون طراحی، اکثریت پیشرفت های آن زمان را دربرمی گرفت.
دوره بعدی به دنبال انتشار "مقدمه ای بر سیستم های VLSI " توسط کارور مید و لین کانوی در سال ۱۹۸۰ آغاز شد. این متن پیشگامانه طرفدار طراحی تراشه با زبان های برنامه نویسی است که به سیلیکون وارد می شوند. نتیجه فوری افزایش قابل توجه پیچیدگی تراشه های قابل طراحی، با دسترسی بهتر به ابزارهای تأییدکننده طراحی که از شبیه سازی منطقی استفاده می کردند، بود. اغلب چیدمان تراشه ها ساده تر بود و احتمال عملکرد صحیح آنها بیشتر بود، زیرا امکان شبیه سازی دقیق تر طرح های آنها پیش از ساخت فراهم می شد. اگرچه زبانها و ابزارها تکامل یافته اند، اما این رویه کلی در تعیین رفتار مطلوب در یک زبان برنامه نویسی متنی و نیز اجازه دادن به ابزارها برای کسب طراحی فیزیکی دقیق، امروزه اساس طراحی IC دیجیتال است.
اولین ابزارهای EDA به صورت آکادمیک تولید شدند. یکی از مشهورترین ها "Berkeley VLSI Tools Tarball" بود، مجموعه ای از ابزارهای یونیکس که برای طراحی سیستم های اولیه VLSI استفاده می شد. هنوز هم به طور گسترده ای استفاده می شود که Espresso heuristic logic minimizer، مسئول کاهش پیچیدگی مدار و Magic، یک پلت فرم طراحی به کمک کامپیوتر است. یکی دیگر از تحولات تعیین کننده تشکیل MOSIS، کنسرسیومی از دانشگاه ها و تولیدکنندگان بود که با تولید مدارهای مجتمع واقعی راهی ارزان برای آموزش دانشجویان طراحی تراشه را ایجاد کرد. مفهوم بنیادی استفاده از فرایندهای آی سی مطمئن، کم هزینه و نسبتاً کم فناوری و بسته بندی تعداد زیادی پروژه در هر ویفر بود که چندین نسخه تراشه از هر پروژه حفظ شود. سازندگان همکاری یا ویفرهای فرآوری شده را اهدا می کردند یا آنها را با هزینه تمام شده می فروختند. همان طور که آنها این برنامه را برای رشد بلند مدت خود مفید می دانستند.
