خودبینی در نهج البلاغه

[ویکی فقه] در نهج البلاغه به شدت از خود بینی و تکبر نکوهش شده است.
تکبر (خود بینی) در لغت به معنای تعظم (خود را بزرگ پنداشتن) آمده است. برخی، کبر و استکبار و تکبر را برای اشاره به همین معنا به صورت یکسان به کار برده اند،
تکبر و خودبینی در نهج البلاغه
حضرت علی (علیه السلام) در مناسبتهای مختلف در خطب و نامه ها تکبر و خود بینی را مورد نهی و نکوهش قرار داده است.
← گناه برتر از نیکی
۱. ↑ ابن منظور، لسان العرب، ج۵، ص۱۲۹، ذیل «کبر».
...