خلیل بن غازی قزوینی

[ویکی فقه] خلیل بن غازی قزوینی، مکنی به ابوحامد، معروف به «ملا خلیلا» و «خلیلای قزوینی» و «ملا خلیل قزوینی» و ملقب به «برهان العلماء» است. نقش مهر او را «العلم خلیل المؤمن» گزارش کرده اند و برخی نام وی را «خلیل الله» نیز ذکر کرده اند.
چند دانشمند دیگر به نام ملا خلیل در قزوین بوده اند که نباید مصنف این اثر را با آنها اشتباه گرفت: یکی ملا خلیل بن محمد زمان قزوینی (نگارنده رساله اثبات حدوث الاراده) در سال ۱۱۴۸ ق؛ دیگری ملا خلیل بن حاجی بابا قزوینی، معروف به زرکش؛ و سومی آقا خلیل بن محمد اشرف قاینی اصفهانی (م ۱۱۳۶ ق) ساکن قزوین؛ و دیگری سید خلیل قزوینی (زنده در ۱۲۳۹ ق) صاحب تفسیر سید خلیل.
تولد و وفات
ملا خلیل قزوینی در شهر قزوین، در سوم رمضان سال ۱۰۰۱ ق، چشم به جهان گشود. او در همان شهر، در سال ۱۰۸۹ ق، در سن ۸۸ سالگی دار فانی را وداع گفت.
اساتید
بنا به تصریح افندی، ملا خلیل در اوان سنش، نزد ۱- بهاء الدین محمد عاملی معروف به شیخ بهایی (م ۱۰۳۰ ق) ۲- میر محمد باقر استرآبادی معروف به میرداماد (م ۱۰۴۱ ق)، ۳- مولی حاج محمود رنانی، ۴- مولی حاجی حسین یزدی. ۵- امیر ابوالحسن قائنی مشهدی
شاگردان
...

[ویکی شیعه] مُلا خَلیل بن غازی قَزوینی، از عالمان شیعه در قرن یازدهم قمری و اهل قزوین. از اساتید او می توان به میرداماد و شیخ بهایی اشاره کرد. او به اخباریان گرایش داشت و با فلسفه و اجتهاد مخالف بود. قزوینی دارای تألیفات متعددی است که از مشهورترین آن‎ها دو شرح کتاب کافی به نام های الشافی و صافی در شرح کافی است.
افزون بر مُلا خَلیل بن غازی قَزوینی، چند دانشمند دیگر به نام ملّا خلیل در قزوین بوده اند:
خلیل بن غازی قزوینی، مکنّی به ابوحامد، معروف به «ملّا خلیلا» و «خلیلای قزوینی» و «ملّا خلیل قزوینی» و ملقّب به «بُرهان العُلَماء» است. نقش مهر او را «الْعِلْمُ خَلِیلُ الْمُؤْمِن» گزارش کرده و برخی نام وی را «خلیل اللَّه» نیز ذکر کرده اند.