[ویکی فقه] خلوص نیت در قرائت به تلاوت قرآن بدون قصد ریا و تظاهر اطلاق می شود.
اگر قرآن به قصد رضای الهی و نزدیک شدن به خداوند متعالی و نه از سر ریا و تظاهر تلاوت شود، تلاوتی محبوب و پذیرفته است؛ چون تلاوت قرآن عبادت است و قوام عبادت به خلوص نیت بستگی دارد.
روایت پیامبر درباره خلوص در قرائت
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلّم در این باره می فرماید: «کسی که قرآن را از روی تظاهر و ریا بخواند، روز قیامت در حالی محشور می شود که در صورت او جز استخوان چیزی نیست و قرآن گریبان او را می گیرد و او را در شعله های آتش رها می کند».
اگر قرآن به قصد رضای الهی و نزدیک شدن به خداوند متعالی و نه از سر ریا و تظاهر تلاوت شود، تلاوتی محبوب و پذیرفته است؛ چون تلاوت قرآن عبادت است و قوام عبادت به خلوص نیت بستگی دارد.
روایت پیامبر درباره خلوص در قرائت
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلّم در این باره می فرماید: «کسی که قرآن را از روی تظاهر و ریا بخواند، روز قیامت در حالی محشور می شود که در صورت او جز استخوان چیزی نیست و قرآن گریبان او را می گیرد و او را در شعله های آتش رها می کند».
wikifeqh: خلوص_نیت_در_قرائت