خلوص

[ویکی فقه] اخلاص پاک کردن نیّت از غیر خدا و انجام دادن عمل تنها برای خدا می باشد. اخلاص در فقه در باب های مربوط به عبادات مانند صلات و صوم به عنوان رکن اصلی نیّت مطرح شده است.
در قرآن کریم و روایات معصومان علیهم السّلام بر لزوم اخلاص در طاعات و عبادات تأکید شده است.
اخلاص در لغت
واژه اخلاص، مصدر باب افعال از ریشه خلوص و خلاص به معنای پاک شدن و سالم گشتن از آمیختگی است. خالص، کالایی را گویند که با چیزی ممزوج و مخلوط نباشد و معنایی نزدیک به «صافی» دارد با این تفاوت که صافی به جنسی که از همان ابتدا با چیزی آمیخته نبوده اطلاق می شود؛ ولی خالص، جنسی است که پس از امتزاج با چیز دیگر، خواه پست تر باشد یا نه، پاک، و ناخالصی آن زدوده شود. لغویان برای خلوص، معانی دیگری نیز بر شمرده اند؛ مانند رسیدن، نجات یافتن، کناره گیری کردن از دیگران و ویژه خود گردانیدن که در هر یک از این معانی، به نوعی معنای اصلی این ریشه یا لوازم آن وجود دارد. «اخلاص» به معنای خالص کردن، پاک گردانیدن و برگزیدن است و مقصود از آن در فرهنگ اسلامی، پاک کردن نیّت از غیر خدا و انجام دادن عمل برای خدا است.
اخلاص در اصطلاح
اخلاص در دانش های گوناگون اسلامی مانند فقه، اخلاق و عرفان بررسی، و در فقه آن است که مکلّف در عمل عبادی خود جز قصد قربت و عبودیّت برای پروردگار، هیچ انگیزۀ دیگری نداشته باشد؛ خواه به نحو استقلال یا انضمام.
معنای تکالیف تعبدی و توصلی
...

خلوص (بستک). خُلوص، روستایی در دهستان هرنگ بخش کوخردهرنگ شهرستان بستک در استان هرمزگان ایران است.
آنچه وجه متمایز این آبادی نسبت به آبادی های شهرستان بستک است، زبان این آبادی می باشد. اهمیت این روستا در خلیج فارس نیز بیشتر به ساختار زبانی آن بر می گردد. این زبان دارای ساختار متفاوت نسبت به زبان فارسی است و دارای دستور زبان خاصی است که مردم منطقه جنوب ایران کمتر به آن آشنایی دارند. به خاطر سخت بودن تلفط و دستور زبان آن افراد اندکی می توانند آن را یاد بگیرند. ولی مردم روستای خلوص در استان هرمزگان به آن صحبت می کنند. راجع به این زبان در دانشگاه های داخل و خارج از کشور پایان نامه نوشته شده است. با تحقیقات صورت گرفته این زبان شباهت کامل با زبان جدگالی در مناطق اطراف چابهار دارند. [ ۱]
از شمال کوه گچ بستک و رشته کوه ناخ، از جنوب صحرای خلوص و رودخانه مهران، از مغرب گتاو و کاشنو، و از مشرق به هرنگ محدود می گردد. [ ۲] [ ۳]
مردمان این روستا هم مانند روستای گتاو از نژاد هندی یا هندوستانی هستند و به زبان هندی صحبت می کنند. [ ۴] این اقوام سالهای دور از هندوستان به این منطقه مهاجرت کرده اند و در خلوص سکونت گزیده اند. روایت است که این اقوام در زمان پیش از اسلام به این منطقه مهاجرت کرده اند و بعد از ورود دین اسلام به اقلیم فارس مانند سایر مردم منطقه دین اسلام پذیرفته اند. و با مرور این زمان طولانی هنوز زبان مادری خودشان حفظ کرده اند و با زبان هندی با هم دیگر صحبت می کنند و نیز این زبان به کودکان خودشان می آموزند. [ ۴] البته زبان فارسی با لهجه محلی نیز بلد هستند و با دیگران صحبت می کنند.
آثار و شواهدی نظیر قنات های زیرزمینی، دخمه های قدیمی کنده شده در کوه های نزدیک روستای خلوص و وجود سفال های یافت شده در دشت خلوص، به خوبی نشان می دهد که این مکان تاریخی، قدمتش به ایران پیش از اسلام بر می گردد و به مروز زمان سکونت گاه مردم از دشت به کوهپایه های این سکونت گاه منتقل شده است. این امر نشان می دهد که مردم این مکان از یک زندگی کشاورزی در دشت، به یک زندگی دامپروری و کشاورزی در کوهپایه روی آوردند. [ ۵]
بر پایه سرشماری عمومی نفوس و مسکن در سال ۱۳۹۵، جمعیت این روستا برابر با ۱٬۱۲۳ نفر ( ۲۸۹ خانوار ) بوده است. [ ۶]