خلعاء
لغت نامه دهخدا
خلعاء. [ خ َ ل َ ] ( ع ص ) ج ِ خلیع است و خلیع فرزند بیرون کرده پدر و مادر می باشد. ( منتهی الارب ) ( از تاج العروس ) ( از لسان العرب ) ( از اقرب الموارد ).
خلعاء.[ خ ُ ل َ ] ( اِخ ) نام بطنی است از بنی عامربن صعصعة که اطاعت کسی نکردندی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید