«خلسه دلپذیر» ( به انگلیسی: Comfortably Numb ) ، ترانه ای از گروه موسیقی پراگرسیو راک بریتانیایی پینک فلوید است. این ترانه اولین بار در قالب آلبوم دیوار در سال ۱۹۷۹ عرضه شد[ ۱] ، همچنین در این سال به همراه ترانهٔ «آهای تو» به عنوان ترانهٔ پشت صفحه بازمنتشر شد. [ ۲]
این ترانه جزو معدود ترانه های آلبوم دیوار است که علاوه بر راجر واترز، دیوید گیلمور نیز در ساختن آن مشارکت دارد. موسیقی و ملودی آهنگ بیشتر توسط دیوید گیلمور نوشته شده، در حالی که شعر آهنگ توسط واترز سروده شده است.
«خلسه دلپذیر» یکی از مشهورترین ترانه های پینک فلوید به شمار می آید و خصوصاً بیشتر برای تک نوازی گیتار پایانی اش شناخته می شود که در بین ۵۰۰ ترانه برتر تمام زمان ها از دید مجلهٔ رولینگ استون نیز قرار گرفته است[ ۳] ، همچنین سولوی آهنگ توسط مجلهٔ دنیای گیتار در جایگاه چهارم تمام زمان ها قرار گرفته است. [ ۴]
برای آخرین بار در سال ۲۰۰۵ این آهنگ توسط اعضای اصلی پینک فلوید، ریچارد رایت، راجر واترز، نیک میسن و دیوید گیلمور به اجرا درآمد.
در حالی که بیشتر ترانه سرایی های آلبوم «دیوار» را واترز به تنهایی انجام داده، اما در این آهنگ دیوید گیلمور نقش پررنگ تری ایفا کرد، وی در اصل این قطعه را به صورت دمو و بی کلام برای اولین آلبوم سولوی خویش پدید آورده بود و امید داشت که بعدها از این استفاده کند. در فصول ضبط آلبوم «دیوار» این نسخه دمو را برای استفاده در آلبوم به ارمغان آورد.
این آهنگ یکی از دو آهنگ آلبوم دیوار است که از آغاز و انتها شامل محو به بیرون و محو از ابتدا نمی شود ( آهنگ دیگر «مادر» نام دارد ) . دلیلش این بود که در نسخهٔ اصلی از آلبوم با پایان یافتن طرف سوم وقف ای نمایان می شد. این آهنگ با مدت زمان ۶:۲۱ بلندترین آهنگ آلبوم هم به شمار می آید و به دنبال آن آهنگ مادر با مدت ۵:۳۱ زمان در ردهٔ بعد قرار دارد.
برطبق مجله رولینگ استون اشعار این آهنگ از تجربهٔ راجر واترز هنگامی که وی در تور/کنسرت به شخصه و قبل از اجرای کنسرت در فیلادلفیا توسط پزشک برای گرفتگی معده به وی آرامش بخش تزریق شد تأثیر گرفته است. واترز می گوید:«این طولانی ترین دوساعتِ زندگی من بود، تلاش برای اجرای نمایش وقتی که که به سختی میتونی دستاتو بلند کنی». این تجربه موجب شد که واترز ایده اش را برای شعر این آهنگ بدست آورد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین ترانه جزو معدود ترانه های آلبوم دیوار است که علاوه بر راجر واترز، دیوید گیلمور نیز در ساختن آن مشارکت دارد. موسیقی و ملودی آهنگ بیشتر توسط دیوید گیلمور نوشته شده، در حالی که شعر آهنگ توسط واترز سروده شده است.
«خلسه دلپذیر» یکی از مشهورترین ترانه های پینک فلوید به شمار می آید و خصوصاً بیشتر برای تک نوازی گیتار پایانی اش شناخته می شود که در بین ۵۰۰ ترانه برتر تمام زمان ها از دید مجلهٔ رولینگ استون نیز قرار گرفته است[ ۳] ، همچنین سولوی آهنگ توسط مجلهٔ دنیای گیتار در جایگاه چهارم تمام زمان ها قرار گرفته است. [ ۴]
برای آخرین بار در سال ۲۰۰۵ این آهنگ توسط اعضای اصلی پینک فلوید، ریچارد رایت، راجر واترز، نیک میسن و دیوید گیلمور به اجرا درآمد.
در حالی که بیشتر ترانه سرایی های آلبوم «دیوار» را واترز به تنهایی انجام داده، اما در این آهنگ دیوید گیلمور نقش پررنگ تری ایفا کرد، وی در اصل این قطعه را به صورت دمو و بی کلام برای اولین آلبوم سولوی خویش پدید آورده بود و امید داشت که بعدها از این استفاده کند. در فصول ضبط آلبوم «دیوار» این نسخه دمو را برای استفاده در آلبوم به ارمغان آورد.
این آهنگ یکی از دو آهنگ آلبوم دیوار است که از آغاز و انتها شامل محو به بیرون و محو از ابتدا نمی شود ( آهنگ دیگر «مادر» نام دارد ) . دلیلش این بود که در نسخهٔ اصلی از آلبوم با پایان یافتن طرف سوم وقف ای نمایان می شد. این آهنگ با مدت زمان ۶:۲۱ بلندترین آهنگ آلبوم هم به شمار می آید و به دنبال آن آهنگ مادر با مدت ۵:۳۱ زمان در ردهٔ بعد قرار دارد.
برطبق مجله رولینگ استون اشعار این آهنگ از تجربهٔ راجر واترز هنگامی که وی در تور/کنسرت به شخصه و قبل از اجرای کنسرت در فیلادلفیا توسط پزشک برای گرفتگی معده به وی آرامش بخش تزریق شد تأثیر گرفته است. واترز می گوید:«این طولانی ترین دوساعتِ زندگی من بود، تلاش برای اجرای نمایش وقتی که که به سختی میتونی دستاتو بلند کنی». این تجربه موجب شد که واترز ایده اش را برای شعر این آهنگ بدست آورد.
wiki: خلسه دلپذیر