[ویکی شیعه] خروج سُفْیانی از رخدادهای مهم در آستانۀ ظهور حضرت مهدی(عج) است که در منطقه شام رخ می دهد.
در روایات خروج سفیانی، نخستین از نشانه های حتمی ظهور دانسته شده که پیش از دیگر نشانه ها تحقق می یابد. سفیانی فردی از نسل ابوسفیان و مخالف امام مهدی است. بنابر تعدادی از احادیث سپاه سفیانی در خسف بیداء از بین می رود.
خروج سفیانی، از نشانه های حتمی ظهور که در روایات اسلامی بیان شده است. از امام باقر(ع) روایت شده است که فرمود: « خروج سفیانی از امور حتمی است.»
در روایات خروج سفیانی، نخستین از نشانه های حتمی ظهور دانسته شده که پیش از دیگر نشانه ها تحقق می یابد. سفیانی فردی از نسل ابوسفیان و مخالف امام مهدی است. بنابر تعدادی از احادیث سپاه سفیانی در خسف بیداء از بین می رود.
خروج سفیانی، از نشانه های حتمی ظهور که در روایات اسلامی بیان شده است. از امام باقر(ع) روایت شده است که فرمود: « خروج سفیانی از امور حتمی است.»
wikishia: خروج_سفیانی
[ویکی اهل البیت] یکی از حوادثی که در آغاز قیام حضرت مهدی علیه السلام رخ می دهد، خروج سفیانی در سرزمین شام و شکست او توسط یاران مهدی علیه السلام تحت رهبری امام مهدی علیه السلام است. این مطلب در روایات متعددی ذکر شده است.
سفیانی مردی سرخ رنگ، بور، چشم آبی، پیشانی پهن و چهارشانه است و صورتی خشن دارد و اثر آبله بر صورتش مشهود است. نقطه سفیدی در چشمش هست که هر که او را ببیند گمان می کند که کور است در حالی که اینطور نیست و او خبیث ترین مردم است که هیچ گاه خدا را نپرستیده است. و از نوادگان عثمان و نام پدرش عُیَینه و یا عنبسه می باشد.
سفیانی به قدری بد دل و شکاک و سنگدل است که همسر خودش را که مادر فرزندانش است را زنده به گور می کند برای اینکه می ترسد جای او را لو بدهد.
او قبل از خروج با اظهار زهد و بی اعتنایی به دنیا و پوشیدن لباسهای کهنه و مندرس و نان و نمک خوردن و بذل اموال فراوان دلهای افراد جاهل و اراذل و اوباش و همچنین گروهی از علمای ساده لوح را نیز به خود جذب کرده بدین وسیله طرفدارانی پیدا می کند و از طرفی در این زمان سرزمین شام هم میدان تاخت و تاز چندین لشگر با یکدیگر هست که معروفترین این لشگرها، لشگر اصهب و ابقع است و لشگرهای دیگر احتمالاً حاکمان مناطق مختلف شام و مردمان آن سرزمین هستند.
در این هرج و مرج است که سفیانی در ماه رجب از وادی یابس خروج می کند و آن سرزمینی خشک و بی آب و علف است و تقریباً در حوالی مرز سوریه و اردن قرار دارد. شعار او «یا رب یا رب یا رب ثم النار». و از نشانه های خروج او خسف در سمت غربی مسجد دمشق و زلزله و خسف در روستایی در جنوب دمشق به نام جابیه است. پس از خروج تا چندین ماه مشغول مبارزه و درگیری برای از بین بردن نیروهای مختلف در شام است که همان کافران هستند و در این زمان به شیعیان کاری ندارد.
از امام صادق علیه السلام پرسیدند: وقتی سفیانی خروج می کند ما چه کار کنیم؟ حضرت فرمودند: مردان چهره خود را پنهان کنند. بر زنان و فرزندان مشکلی نیست و چون بر پنج شهر شام مسلط شد شما بسوی ولی امر خود حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف کوچ کنید.
سپس کافران آنقدر همدیگر را می کشند تا این که سرانجام سفیانی بر همه آنها غلبه می کند و حکومت پنج شهر از شام (فلسطین، اردن، دمشق، قنسرین و حمص). را بدست می گیرد و در اثر جنگ بین این سه دسته شام به ویرانه مبدل خواهد شد.
سفیانی یک لشگر بسوی عراق و لشگر دیگری به سوی حجاز می فرستد. لشگری که بسوی عراق می رود در قرقیسیا با لشگری از کافران روبرو می شود و جنگ بزرگی بین این دو گروه ستمگر در می گیرد که به قولی صد هزار و به قولی دیگر شصت هزار کشته بر جای می گذارد. این حادثه پدیده ای را بوجود می آورد که تا آن هنگام چنین رخدادی برای زمینیان و آسمانیان بوجود نیامده و تا زمانی که آسمان و زمین هست چنین اتفاقی نخواهد افتاد. کسی از آسمان طلوع می کند و صدا می زند: ای پرندگان آسمان و ای درندگان زمین! بشتابید و خود را از گوشت ستمگران سیر کنید.
سفیانی مردی سرخ رنگ، بور، چشم آبی، پیشانی پهن و چهارشانه است و صورتی خشن دارد و اثر آبله بر صورتش مشهود است. نقطه سفیدی در چشمش هست که هر که او را ببیند گمان می کند که کور است در حالی که اینطور نیست و او خبیث ترین مردم است که هیچ گاه خدا را نپرستیده است. و از نوادگان عثمان و نام پدرش عُیَینه و یا عنبسه می باشد.
سفیانی به قدری بد دل و شکاک و سنگدل است که همسر خودش را که مادر فرزندانش است را زنده به گور می کند برای اینکه می ترسد جای او را لو بدهد.
او قبل از خروج با اظهار زهد و بی اعتنایی به دنیا و پوشیدن لباسهای کهنه و مندرس و نان و نمک خوردن و بذل اموال فراوان دلهای افراد جاهل و اراذل و اوباش و همچنین گروهی از علمای ساده لوح را نیز به خود جذب کرده بدین وسیله طرفدارانی پیدا می کند و از طرفی در این زمان سرزمین شام هم میدان تاخت و تاز چندین لشگر با یکدیگر هست که معروفترین این لشگرها، لشگر اصهب و ابقع است و لشگرهای دیگر احتمالاً حاکمان مناطق مختلف شام و مردمان آن سرزمین هستند.
در این هرج و مرج است که سفیانی در ماه رجب از وادی یابس خروج می کند و آن سرزمینی خشک و بی آب و علف است و تقریباً در حوالی مرز سوریه و اردن قرار دارد. شعار او «یا رب یا رب یا رب ثم النار». و از نشانه های خروج او خسف در سمت غربی مسجد دمشق و زلزله و خسف در روستایی در جنوب دمشق به نام جابیه است. پس از خروج تا چندین ماه مشغول مبارزه و درگیری برای از بین بردن نیروهای مختلف در شام است که همان کافران هستند و در این زمان به شیعیان کاری ندارد.
از امام صادق علیه السلام پرسیدند: وقتی سفیانی خروج می کند ما چه کار کنیم؟ حضرت فرمودند: مردان چهره خود را پنهان کنند. بر زنان و فرزندان مشکلی نیست و چون بر پنج شهر شام مسلط شد شما بسوی ولی امر خود حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه الشریف کوچ کنید.
سپس کافران آنقدر همدیگر را می کشند تا این که سرانجام سفیانی بر همه آنها غلبه می کند و حکومت پنج شهر از شام (فلسطین، اردن، دمشق، قنسرین و حمص). را بدست می گیرد و در اثر جنگ بین این سه دسته شام به ویرانه مبدل خواهد شد.
سفیانی یک لشگر بسوی عراق و لشگر دیگری به سوی حجاز می فرستد. لشگری که بسوی عراق می رود در قرقیسیا با لشگری از کافران روبرو می شود و جنگ بزرگی بین این دو گروه ستمگر در می گیرد که به قولی صد هزار و به قولی دیگر شصت هزار کشته بر جای می گذارد. این حادثه پدیده ای را بوجود می آورد که تا آن هنگام چنین رخدادی برای زمینیان و آسمانیان بوجود نیامده و تا زمانی که آسمان و زمین هست چنین اتفاقی نخواهد افتاد. کسی از آسمان طلوع می کند و صدا می زند: ای پرندگان آسمان و ای درندگان زمین! بشتابید و خود را از گوشت ستمگران سیر کنید.
wikiahlb: خروج_سفیانی