[ویکی فقه] خربة المنیه. خِرْبَة المِنیَه، ویرانه های کاخی منسوب به امویان در فلسطین اشغالی است.
این بنا که به قصر هشام نیز معروف است، در ۲۳۰ متری شمال شرقی دریاچه طبریه و کمتر از یک کیلومتری غرب طبقا، از مناطق فلسطینیِ تحت اشغال، واقع است. اگرچه این بنا اولین نمونه از قصرهای پنج گانه بیابانی معروف امویان (خربة المنیه، خربة المَفْجَر، المُشَتّی، الحَیْر غربی و الحیر شرقی) است، اما در زمین های حاصلخیز و غیر بیابانی قرار دارد. اولین حفاری برای کشف بقایای کاخ را مادر در ۱۳۱۱ش/ ۱۹۳۲ آغاز کرد. اشنایدر در ۱۳۱۵ش/۱۹۳۶ و سپس به همراه پوتریش ـ رایگنارد بین سالهای ۱۳۱۶ تا ۱۳۱۸ش/ ۱۹۳۷ـ ۱۹۳۹ به بررسی بنا پرداخت. کرسول و کونل نیز در همین سال ها درباره بنا تحقیق کردند. گرابار و همراهانش در ۱۳۳۹ش/ ۱۹۶۰ قسمت هایی از بنا را از زیر خاک بیرون آوردند.
این بنا که به قصر هشام نیز معروف است، در ۲۳۰ متری شمال شرقی دریاچه طبریه و کمتر از یک کیلومتری غرب طبقا، از مناطق فلسطینیِ تحت اشغال، واقع است. اگرچه این بنا اولین نمونه از قصرهای پنج گانه بیابانی معروف امویان (خربة المنیه، خربة المَفْجَر، المُشَتّی، الحَیْر غربی و الحیر شرقی) است، اما در زمین های حاصلخیز و غیر بیابانی قرار دارد. اولین حفاری برای کشف بقایای کاخ را مادر در ۱۳۱۱ش/ ۱۹۳۲ آغاز کرد. اشنایدر در ۱۳۱۵ش/۱۹۳۶ و سپس به همراه پوتریش ـ رایگنارد بین سالهای ۱۳۱۶ تا ۱۳۱۸ش/ ۱۹۳۷ـ ۱۹۳۹ به بررسی بنا پرداخت. کرسول و کونل نیز در همین سال ها درباره بنا تحقیق کردند. گرابار و همراهانش در ۱۳۳۹ش/ ۱۹۶۰ قسمت هایی از بنا را از زیر خاک بیرون آوردند.
[ویکی فقه] خِرْبَة المِنیَه، ویرانه های کاخی منسوب به امویان در فلسطین اشغالی است.
این بنا که به قصر هشام نیز معروف است، در ۲۳۰ متری شمال شرقی دریاچه طبریه و کمتر از یک کیلومتری غرب طبقا، از مناطق فلسطینیِ تحت اشغال، واقع است. اگرچه این بنا اولین نمونه از قصرهای پنج گانه بیابانی معروف امویان (خربة المنیه، خربة المَفْجَر، المُشَتّی، الحَیْر غربی و الحیر شرقی) است، اما در زمین های حاصلخیز و غیر بیابانی قرار دارد. اولین حفاری برای کشف بقایای کاخ را مادر در ۱۳۱۱ش/ ۱۹۳۲ آغاز کرد. اشنایدر در ۱۳۱۵ش/۱۹۳۶ و سپس به همراه پوتریش ـ رایگنارد بین سالهای ۱۳۱۶ تا ۱۳۱۸ش/ ۱۹۳۷ـ ۱۹۳۹ به بررسی بنا پرداخت. کرسول و کونل نیز در همین سال ها درباره بنا تحقیق کردند. گرابار و همراهانش در ۱۳۳۹ش/ ۱۹۶۰ قسمت هایی از بنا را از زیر خاک بیرون آوردند.
قدمت کاخ
منطقه ای که خربة المنیه در آن قرار دارد، تا قبل از ۱۳۲۷ش/۱۹۴۸، که فلسطین اشغال شد، مسکونی بوده و پس از آن، امکان حفاری و کسب اطلاعات بیش تر به وجود نیامده است. این بنابر اساس تنها کتیبه کوفیِ سنگ مرمری مکشوفه در برج دروازه ورودی، به فرمان ولید بن عبدالملک (۸۶ـ۹۶) ساخته شده است، اما بِهْنِسی کاخ را متعلق به دوره پیش از اسلام دانسته و بر آن است که ولید آن را ترمیم کرده و توسعه داده است.
ساختار کاخ
نقشه بنا مستطیلی نامنظم با ابعاد دیوار شمالی ۴ر۶۶ متر، شرقی ۷۳ متر، جنوبی ۶۷ متر و غربی ۳ر۷۲ متر است. در هر گوشه بنا، یک برج دایره شکل و در وسط هر ضلع آن (به جز ضلع شرقی) نیز یک برج نیم دایره با قطر چهار متر تعبیه شده است. دیوارهای دورتادور کاخ از سنگ آهک محلی و با ضخامت ۴۰ر۱ متر روی پایه هایی از سنگ بازالت به ارتفاع چهل سانتیمتر ساخته شده است. در ضلع شرقی، دروازه ورودی دارای اتاقی مربع و گنبددار با مساحت شش متر مربع است که میان دو برج تقریبآ نیم دایره واقع شده است. قسمت های راست و چپ این اتاق تو رفتگی دارد و رأس گنبد باز است. در این اتاق درگاه طاقداری به عرض ۷۵ر۳ متر قراردارد که در ابتدای دهلیزی با هفت متر عرض و ۵ر۱۱ متر طول قرار داشته و مستقیمآ به حیاط راه می یافته است. در فضاهای ورودی، برای انتظار ملاقات کنندگان سکوهای سنگی تعبیه شده بود. در سمت راست راهروی ورودی به حیاط، پنج اتاق مستطیل شکل در موازات یکدیگر
← ساختار حیاط کاخ
...
این بنا که به قصر هشام نیز معروف است، در ۲۳۰ متری شمال شرقی دریاچه طبریه و کمتر از یک کیلومتری غرب طبقا، از مناطق فلسطینیِ تحت اشغال، واقع است. اگرچه این بنا اولین نمونه از قصرهای پنج گانه بیابانی معروف امویان (خربة المنیه، خربة المَفْجَر، المُشَتّی، الحَیْر غربی و الحیر شرقی) است، اما در زمین های حاصلخیز و غیر بیابانی قرار دارد. اولین حفاری برای کشف بقایای کاخ را مادر در ۱۳۱۱ش/ ۱۹۳۲ آغاز کرد. اشنایدر در ۱۳۱۵ش/۱۹۳۶ و سپس به همراه پوتریش ـ رایگنارد بین سالهای ۱۳۱۶ تا ۱۳۱۸ش/ ۱۹۳۷ـ ۱۹۳۹ به بررسی بنا پرداخت. کرسول و کونل نیز در همین سال ها درباره بنا تحقیق کردند. گرابار و همراهانش در ۱۳۳۹ش/ ۱۹۶۰ قسمت هایی از بنا را از زیر خاک بیرون آوردند.
قدمت کاخ
منطقه ای که خربة المنیه در آن قرار دارد، تا قبل از ۱۳۲۷ش/۱۹۴۸، که فلسطین اشغال شد، مسکونی بوده و پس از آن، امکان حفاری و کسب اطلاعات بیش تر به وجود نیامده است. این بنابر اساس تنها کتیبه کوفیِ سنگ مرمری مکشوفه در برج دروازه ورودی، به فرمان ولید بن عبدالملک (۸۶ـ۹۶) ساخته شده است، اما بِهْنِسی کاخ را متعلق به دوره پیش از اسلام دانسته و بر آن است که ولید آن را ترمیم کرده و توسعه داده است.
ساختار کاخ
نقشه بنا مستطیلی نامنظم با ابعاد دیوار شمالی ۴ر۶۶ متر، شرقی ۷۳ متر، جنوبی ۶۷ متر و غربی ۳ر۷۲ متر است. در هر گوشه بنا، یک برج دایره شکل و در وسط هر ضلع آن (به جز ضلع شرقی) نیز یک برج نیم دایره با قطر چهار متر تعبیه شده است. دیوارهای دورتادور کاخ از سنگ آهک محلی و با ضخامت ۴۰ر۱ متر روی پایه هایی از سنگ بازالت به ارتفاع چهل سانتیمتر ساخته شده است. در ضلع شرقی، دروازه ورودی دارای اتاقی مربع و گنبددار با مساحت شش متر مربع است که میان دو برج تقریبآ نیم دایره واقع شده است. قسمت های راست و چپ این اتاق تو رفتگی دارد و رأس گنبد باز است. در این اتاق درگاه طاقداری به عرض ۷۵ر۳ متر قراردارد که در ابتدای دهلیزی با هفت متر عرض و ۵ر۱۱ متر طول قرار داشته و مستقیمآ به حیاط راه می یافته است. در فضاهای ورودی، برای انتظار ملاقات کنندگان سکوهای سنگی تعبیه شده بود. در سمت راست راهروی ورودی به حیاط، پنج اتاق مستطیل شکل در موازات یکدیگر
← ساختار حیاط کاخ
...
wikifeqh: خربة_المنیه