خدرا

خَدِرا ( به عبری: חדרה ) ( به عربی: الخضیرة‎ ) نام شهری بندری در استان حیفا اسرائیل است که جمعیت آن در سال ۲۰۰۶ ۷۶٬۴۰۰ نفر و مساحت آن ۴۶٬۳۵۹ کیلومتر مربع بوده است.
شهر خدرا در فاصله ۵۰ کیلومتری شمال کلان شهر تل آویو و در ۴۵ کیلومتری جنوب شهر حیفا قرار گرفته است.
خدرا در 24 ژانویه 1891، در روزهای اولیه صهیونیسم مدرن توسط مهاجران یهودی از لیتوانی و لتونی تأسیس شد. این زمین از یک افندی مسیحی به نام سلیم خوری خریداری شد. این بزرگترین خرید زمین در Eretz اسرائیل توسط یک گروه صهیونیستی بود، اگرچه زمین از کیفیت پایین و عمدتاً باتلاقی بود. تنها ساکنان قبل از خرید، چند خانواده بودند که گاومیش های آبی پرورش می دادند و نی های پاپیروس می فروختند. نام این روستا به نام وادی الخدیره ( به عربی: وادی الخضیرة، دره سرسبز ) گرفته شده است که بخش مجاور نهر حضره شناخته شده است. پیش از این، کل نهر حضره به نام نهر اخضر ( به عربی: نهر الأخضر، روشن «رود سبز» ) شناخته می شد. صلیبیان این مکان را Lictera نامیدند - که نام عربی فاسدی است، الخدیره. از همان ابتدا، تلاش شد تا به جای آن یک نام عبری برای سکونتگاه جدید انتخاب شود. حدود نیم سال پس از تأسیس، خاخام یااکوف گلدمن از رویدادی در «موشاو خدره، یعنی هاتزور» خبر داد. نام Liktera توسط ارتش بریتانیا در طول جنگ جهانی اول استفاده ترجیحی بود. در پایان قرن نوزدهم، منطقه خدرا توسط سه گروه مهاجر - چرکس ها، بوسنیایی ها و یهودیان روسی پر شد. این استعمارگران فراملی به آنچه که به قول روی مرم «یک دشت ساحلی کم جمعیت بود که ساکنان آن دهقانان عرب زبان مرتفع و عشایر ترکمن، نوبی، مصر و عرب - شبه جزیره بود» پیوستند. مروم در ادامه خاطرنشان می کند که در سال 1871 مقامات عثمانی، خربة الخدیره را بازرسی کردند، و آن را "خالی از ساکنان و فاقد دهقانان مقیمی یافتند که واجد شرایط خرید آن در ازای پرداخت هزینه ثبت زمین هستند. " سلیم الخوری، یک تاجر مسیحی. از حیفا، خدیره را به همراه 3000 هکتار زمین خریداری کرد و در میان خرابه ها یک ملک کشاورزی ایجاد کرد. نقشه بردار بارون ادموند جیمز دو روچیلد، اسحاق گولدار، ادعا کرد که خدرا در محل شهر سابق به نام جِدِرا قیصریه ( به عبری: גדרה של קיסרין ) بنا شده است. بنیامین مزار ترجیح داد گادور باستانی را که قبلاً توسط قیصریه به نام Gedera شناخته می شد، در تل اهار ( تپه سبز ) که بعداً به نام تل اش شیخ زیراق شناخته می شود و در حال حاضر تل گادور نامیده می شود، در ساحل جنوب گیوات اولگا قرار دهد. برخی دیگر می گویند که گادرای باستانی را باید با ام قیس یا الجدیرا یکی دانست. اولین مهاجران یهودی در ساختمانی به نام خان در نزدیکی کنیسه اصلی هادره زندگی می کردند. جمعیت شامل ده خانواده و چهار نگهبان بود. در سال 1896 بارون روچیلد برای "صدها کارگر سیاهپوست" از مصر "برای حفر سنگرهای وسیع و عمیق" مورد نیاز برای تخلیه باتلاق ها هزینه کرد. آنها "در تعداد زیادی مردند". سنگ قبرهای قدیمی در گورستان محلی نشان می دهد که از جمعیت 540 نفری، 210 نفر بر اثر مالاریا مرده اند. بنابراین، آیه ای از کتاب مقدس از مزامیر ( تهیلیم ) در آرم شهر حک شد: "کسانی که در اشک می کارند، با آوازهای شادی درو خواهند کرد. " ‏ ( ‏ مزمور ۱۲۶:‏۵‏ ) نگهبانان هاشومر بر مزارع نظارت می کردند تا از هجوم بادیه نشین همسایه جلوگیری کنند.