خدر

خِدِر ( به عبری: חדר ) در فرهنگ یهود یک دبستان سنتی است که اصول یهودیت و زبان عبری را آموزش می دهد.
تا پیش از پایان سده هجدهم، خدرها به طور گسترده در اروپا یافت می شدند. تدریس در خانه معلم معروف به ملامد برگزار و دستمزد وی توسط جامعه یهودیان یا گروهی از والدین پرداخت می شد. به طور معمول، تنها پسران در کلاس ها شرکت می کردند - دختران تا پیش از سده بیستم توسط مادران خود در خانه های خود آموزش می دیدند. [ ۱] در مواردی که کمبود پول بود و جامعه توانایی تأمین تعداد زیادی از معلمان را نداشت، پسران از هر سنی در تنها یک گروه واحد آموزش داده می شدند.
اگرچه به طور سنتی پسران از همان سه سالگی آغاز به یادگیری الفبای عبری می کردند، پسران به طور معمول در حدود ۵ سالگی وارد خدر می شدند. پس از یادگیری خواندن عبری، آن ها بلافاصله به مطالعه تورات می پرداختند، و با سفر لاویان و پنج کتاب موسی آغاز می کردند. آنها همچنین معمولاً یادگیری میشنا را از حدود ۷ سالگی و تلمود ( شامل میشنا، گمارا و توضیحات اضافی ) را به محض تسلط بر میشنا آغاز می کردند. بلند خواندن برای یکدیگر و به یادسپاری اصلی ترین روش هایی بود که برای آموزش این مطالعات پیچیده استفاده می شدند. در سن ۱۳ یا ۱۴ سالگی، پایان تحصیلات پسران در خدر همزمان با بر میتصوا وی می شد. [ ۱]
کسانی که مایل بودند ربی یا مؤلف متن مقدس شوند، باید تحصیلات خود را در یشیوا ( دانشگاه تلمود ) ادامه می دادند. یشیواهای مشهور اروپایی در ورمس، فورت و پراگ واقع شده بودند که از جمله بهترین ها به شمار می آمدند. پس از آنکه بسیاری از یهودیان برای فرار از پوگروم های قرون وسطایی مرتبط با جنگ های صلیبی آن هنگام به اروپای شرقی فرار کردند، مرکز فرهنگی یهودیت اروپا با آنها حرکت کرد و سده ها در اروپای شرقی ماند.
در اواخر سده هجدهم، سامانه خدر مورد انتقاد یهودیان ارتدوکس و همچنین هوادارن لیبرال تر هاسکالا ( روشنگری یهودی ) قرار گرفت.
منتقدان ارتدکس استدلال کردند که معلمان از مهارت کافی برخوردار نیستند. در آن هنگام معلمان سرپرست چنان بد حقوق دریافت می کردند که بسیاری ناچار بودند درآمد خود را با انجام دیگر کارها تأمین کنند؛ قصابی، خوانندگی یا حتی گورکنی از جمله شغل های کاملاً عادی برای مِلامدها بود. همچنین ادعا شد که برخی از معلمان اجازه می دادند دانش آموزان خیلی زود به مرحله بعدی یادگیری برسند، چرا که دانش آموزان پیشرفته ناچار به پرداخت هزینه بیشتری برای آموزش خود بودند.