خبز ارزی

[ویکی فقه] خُبْزاَرُزّی، لقب ابوالقاسم نصر بن احمد بن نصر بن مأمون، شاعر نامبردار بصری در سده چهارم است.
از تاریخ ولادت او اطلاعی در دست نیست. وی در بصره زاده شد و همان جا پرورش یافت و چون در منطقه مِرْبَدِ بصره نان برنجی میپخت، ملقب به خبزارزّی شد. این واژه را به شکل خُبْزَرُزّی و صورتهای دیگر نیز ضبط کرده اند وی اُمّی بود (خواندن و نوشتن نمی دانست)، ولی قریحه شاعری و شیرینی و روانی سروده هایش به حدی بود که مردم، به ویژه جوانان، برای شنیدن غزلیات وی بر در دکانش ازدحام می کردند و بر یکدیگر پیشی می جستند و از شنیدن سروده هایش شگفت زده می شدند.
معاشرت شاعران
شاعران نیز با او معاشرت داشتند، از جمله مُفَجَّع بصری و ابن لَنْکَک، شاعر نامی بصره ، که برای نخستین بار سروده های خبزارزّی را گرد آورد.
استقبال ادیبان بغداد
خبزارزّی به بغداد رفت و مدتها در منطقه باب خراسان بغداد اقامت نمود. ادیبان و جوانان، که اشعار نغز او را شنیده بودند، استقبال شایسته ای از وی کردند. عالمان و ادیبان بغداد نیز دیوان خبزارزّی را نزد خود او خوانده و قطعاتی از سروده های او را نیز روایت کرده بودند، از جمله آنان مُعافیبن زکریا جریری، احمد بن منصور نوشری، ابن جندی و احمد بن محمد اخباری بودند. به نوشته ابن خلّکان، اخبار و نوادر و حکایتهای خبزارزّی فراوان است، ولی جز چند حکایت کوتاه درباره زندگانی او، مطلب دیگری ذکر نکرده اند.
درگذشت
...

نصر بن احمد بصری شهرت یافته به خُبز أرزی ( ؟ - ۹۳۸م ) ( نسب:ابوالحسن نصر بن احمد بن نصر بن مأمون خُبزأرزی ) شاعر عربی عراقی بود. [ ۱] او دانش ناآموخته و اهل بصره بود، آنجا به نانوایی می پرداخت به ویژه نان برنجی می پخت، از این رو به خُبز أرزی ( به عربی، انتساب به نان برنجی معنا می دهد ) شهرت یافت. [ ۱] مردم نزد او گردمی آمدند و او شعرهایش را می خواند. [ ۱] خبزِ اَرزی به بغداد رفت و مدت ها در باب خراسان اقامت داشت. در ۳۲۷ق درگذشت. [ ۱] دیوان اشعار او به دست ابن لنکک جمع آوری شد. ثعالبی در یتیمة الدهر نوشته که جوانان در نانوایی او ازدحام می کردند و پیشی می جستند تا غزلیاتش را بشنوند. [ ۲]