خبال

[ویکی اهل البیت] خَبال به معنای فساد، تباهی است.
یا ایها الذین آمنوا لا تتخذوا بطانة من دونکم لا یألونکم خبالا ودّوا عنتّم قد بدت البغضاء من افواههم ; ای مسلمانان از غیر همدینانتان دوست هم راز و صمیمی مگیرید، که آنان در تبهکاری نسبت به شما ذره ای کوتاهی نکنند ، شکست شما آرزوی آنها است ، دشمنیشان در باره شما به زبانهاشان آشکار گردید ... . زرداب دوزخیان.
از امام باقر (ع) روایت است که فرمود: «ما و پیروانمان از طینت علیین آفریده شدیم و دشمنان ما از گل «خبال» (فاسدی از گل و لای) آفریده شدند».