بهاءالله پایه گذار آیین بهائی است. [ ۱] او در سال ۱۱۹۶[ ۲] در قریهٔ نور در استان مازندران ایران به دنیا آمد. پدر او میرزا بزرگ و مادر او خدیجه خانم نام داشت. او از سران جنبش بابیه بود و سپس آیین بهائی را در سال ۱۲۵۲[ ۳] بنیان گذارد. [ ۱] [ ۴] خانوادهٔ او شامل سه همسر و فرزندان او هستند.
آسیه خانم در سال ۱۱۹۹ خورشیدی[ ۵] در روستای یال رود مازندران به دنیا آمد. [ ۴] پدر او میرزا اسماعیل وزیر نوری، از ملاکان بود. بهاءالله او را نوّاب[ ۴] و ورقة العلیا خطاب کرد. [ ۶] او به واسطهٔ زیبایی کم نظیر ظاهری، ثروت و تقوا برای ازدواج با بهاءالله انتخاب شد. [ ۷] هر دو خانواده از طریق نفوذ در دربار با هم مرتبط بودند و این امر شاید در شکل گیری این ازدواج مؤثر بوده است. آسیه در سن ۱۵ سالگی و در تاریخی بین ۲ تا ۳۰ مهر ۱۲۶۵[ ۸] با بهاءالله در سن ۱۸ سالگی ازدواج کردند. از این زوج هفت فرزند به دنیا آمد که تنها سه نفر آن ها تا بزرگسالی زنده ماندند. [ ۹] آسیه در سال ۱۸۹۲ میلادی[ ۱۰] شش سال قبل از صعود بهاءالله در عکا از دنیا رفت و در کوه کرمل در نزدیک آرامگاه باب دفن شد. [ ۴] بهاءالله او را مونس خواند و فرزند بزرگشان عباس افندی ( عبدالبهاء ) را به جانشینی دیانت بهائی برگزید. [ ۴] بهائیان فرزندان این زوج را به عنوان خانوادهٔ مقدس بهائی می شناسند. فرزندان آن ها عبارت اند از: عباس افندی، بهیّه خانمو میرزا مهدی.
عباس که بیشتر با عنوان عبدالبهاء شناخته می شود، در سال ۱۲۲۳[ ۱۱] به دنیا آمد و در سال ۱۳۰۰[ ۱۲] از دنیا رفت. او بزرگ ترین فرزند آسیه و بهاءالله بود. [ ۱۳] پدر با القاب مختلفی نظیر سرّ الله، سرکار آقا، نمونهٔ کامل و غصن اعظم او را خطاب می کرد. طبق وصیت بهاءالله، عبدالبهاء پس از مرگ پدر، مرکز عهد، جانشین و مفسر نوشته های بهاءالله است. [ ۱۳] [ ۱۴] طی مدتی که عبدالبهاء زمامدار آیین بهائی بود با آن که تحت کنترل امپراتوری عثمانی قرار داشت، بسیاری از بهائیان به دیدار او می آمدند و او در ارتباط دائم با بهائیان دنیا بود. [ ۱۵] پس از این که انقلاب موسوم به ترکان جوان در سال ۱۲۸۷[ ۱۶] باعث آزادی زندانیان سیاسی در بند امپراتوری عثمانی شد، عبدالبهاء نیز در سال ۱۲۹۰[ ۱۷] آزاد شد و سفر سه ساله ای را به مصر، اروپا و آمریکای شمالی به منظور تبلیغ پیام بهائی آغاز کرد. [ ۱۳] [ ۱۸] در ۷ اردیبهشت ۱۲۹۹[ ۱۹] دولت بریتانیا نشان شوالیه را به عبدالبهاء به واسطهٔ تلاش های انسان دوستانه در جنگ جهانی اول اعطا کرد. [ ۱۳] عبدالبهاء در ۷ آذر ۱۳۰۰[ ۲۰] درگذشت و آرامگاه او در یکی از اتاق های مقبرهٔ باب قرار دارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفآسیه خانم در سال ۱۱۹۹ خورشیدی[ ۵] در روستای یال رود مازندران به دنیا آمد. [ ۴] پدر او میرزا اسماعیل وزیر نوری، از ملاکان بود. بهاءالله او را نوّاب[ ۴] و ورقة العلیا خطاب کرد. [ ۶] او به واسطهٔ زیبایی کم نظیر ظاهری، ثروت و تقوا برای ازدواج با بهاءالله انتخاب شد. [ ۷] هر دو خانواده از طریق نفوذ در دربار با هم مرتبط بودند و این امر شاید در شکل گیری این ازدواج مؤثر بوده است. آسیه در سن ۱۵ سالگی و در تاریخی بین ۲ تا ۳۰ مهر ۱۲۶۵[ ۸] با بهاءالله در سن ۱۸ سالگی ازدواج کردند. از این زوج هفت فرزند به دنیا آمد که تنها سه نفر آن ها تا بزرگسالی زنده ماندند. [ ۹] آسیه در سال ۱۸۹۲ میلادی[ ۱۰] شش سال قبل از صعود بهاءالله در عکا از دنیا رفت و در کوه کرمل در نزدیک آرامگاه باب دفن شد. [ ۴] بهاءالله او را مونس خواند و فرزند بزرگشان عباس افندی ( عبدالبهاء ) را به جانشینی دیانت بهائی برگزید. [ ۴] بهائیان فرزندان این زوج را به عنوان خانوادهٔ مقدس بهائی می شناسند. فرزندان آن ها عبارت اند از: عباس افندی، بهیّه خانمو میرزا مهدی.
عباس که بیشتر با عنوان عبدالبهاء شناخته می شود، در سال ۱۲۲۳[ ۱۱] به دنیا آمد و در سال ۱۳۰۰[ ۱۲] از دنیا رفت. او بزرگ ترین فرزند آسیه و بهاءالله بود. [ ۱۳] پدر با القاب مختلفی نظیر سرّ الله، سرکار آقا، نمونهٔ کامل و غصن اعظم او را خطاب می کرد. طبق وصیت بهاءالله، عبدالبهاء پس از مرگ پدر، مرکز عهد، جانشین و مفسر نوشته های بهاءالله است. [ ۱۳] [ ۱۴] طی مدتی که عبدالبهاء زمامدار آیین بهائی بود با آن که تحت کنترل امپراتوری عثمانی قرار داشت، بسیاری از بهائیان به دیدار او می آمدند و او در ارتباط دائم با بهائیان دنیا بود. [ ۱۵] پس از این که انقلاب موسوم به ترکان جوان در سال ۱۲۸۷[ ۱۶] باعث آزادی زندانیان سیاسی در بند امپراتوری عثمانی شد، عبدالبهاء نیز در سال ۱۲۹۰[ ۱۷] آزاد شد و سفر سه ساله ای را به مصر، اروپا و آمریکای شمالی به منظور تبلیغ پیام بهائی آغاز کرد. [ ۱۳] [ ۱۸] در ۷ اردیبهشت ۱۲۹۹[ ۱۹] دولت بریتانیا نشان شوالیه را به عبدالبهاء به واسطهٔ تلاش های انسان دوستانه در جنگ جهانی اول اعطا کرد. [ ۱۳] عبدالبهاء در ۷ آذر ۱۳۰۰[ ۲۰] درگذشت و آرامگاه او در یکی از اتاق های مقبرهٔ باب قرار دارد.
wiki: خانواده بهاءالله