خانه زرد

خانهٔ زرد ( به هلندی: Het gele huis ) که خیابان هم نامیده می شود. [ ۱] [ ۲] یک نقاشی رنگ روغن است که در سال ۱۸۸۸ توسط ونسان ون گوگ نقاش هلندی سبک پسادریافتگری قرن نوزدهم کشیده شده است.
این نام اشاره ای است به طرف راست ساختمان شماره ۲، میدان لامارتین، شهر ارل فرانسه؛ خانه ای که ونسان ون گوگ در ماه مه سال ۱۸۸۸ اجاره کرد. خانه چهار اتاق داشت؛ دو اتاق بزرگ در طبقه هم کف برای استفاده به عنوان کارگاه هنری و آشپزخانه، و دو اتاق کوچک تر در طبقه اول که یکی از آن ها رو به میدان لامارتین بود. پنجره طبقه اول نزدیک گوشه اتاق که هر دو لنگه آن باز است، اتاق میهمان ون گوگ است، جایی که پل گوگن نه هفته، از اواخر اکتبر ۱۸۸۸ در آنجا زندگی کرد. پشت پنجره جلویی، که یک لنگه آن باز است، اتاق خواب ون گوگ است. دو اتاق کوچک پشتی بعدها توسط ون گوگ اجاره شد.
طرف چپ یک بقالی است. ( که به فرانسوی بالای آن Comestibles نوشته شده است. )
ساختمان، قبل از آنکه در بمباران روز ۲۵ ژوئن سال ۱۹۴۴ توسط متفقین به سختی خسارت ببیند، [ ۳] بارها بازسازی و بعدها ویران شد.
ون گوگ اشاره کرده است که رستوران، جایی که او عادت داشت غذاهایش را بخورد، در ساختمانی که صورتی رنگ شده نزدیک گوشه چپ نقاشی است. ( ساختمان ۲۸ میدان لامارتین ) و توسط بیوه ونیک، که صاحبخانه ون گوگ و صاحب چندین ساختمان موجود در نقاشی هم بود، اداره می شد.
در سمت راست خانه زرد، خیابان مون ماژور قرار دارد که به دو پل راه آهن ختم می شود. [ ۴] خط اول، با تنها قطاری که عبور می کند، منطقه را به لیونل مرتبط می کند، که در جهت مقابل ( سمت راست ) ساحل رودخانه رُن قرار دارد. خط دیگر به شرکت راه آهن P. - L. - M تعلق دارد. [ ۵]
در جلو صحنه سمت چپ، پیاده رویی وجود دارد، که دور باغ های میدان لامارتین قرارگرفته است. گودالی که در سمت چپ تا خیابان مون ماژور و به سمت پل ها ادامه یافته برای نصب لوله های گاز است، که موجب شد بعدها ون گوگ در گالری هنری اش هم چراغ گاز نصب کند. [ ۶]
نقاشی در سپتامبر سال ۱۸۸۸ کشیده شد. در آن زمان ون گوگ طرحی از کار هنری اش را برای برادرش تئو فرستاد. [ ۷] [ ۸]
هیچ طرح اولیه برای این کار هنری شناخته نشده است، اما ساختمان ها در چند کار دیگر ون گوگ هم نشان داده شده اند. این نقاشی آبرنگ براساس نقاشی ون گوگ کشیده شده است.