خانه در تونس

[ویکی فقه] تونس، یکی از کشور های عربی شمال افریقا است که در این مقاله به بررسی خانه های آن در طول این سال ها می پردازیم..
در تونس تا قبل از دوره شهرنشینی جدید بیش تر روستانشینی رایج بود به طوری که تا اواسط ۱۳۳۸/۱۹۲۰، حدود ۸۲% خانه های این کشور از نوع روستایی و فقط هجده درصد آن ها شهری بودند. روستاییان تونس یا کوچ نشین اند و در چادر زندگی می کنند یا یک جانشین اند که در این صورت، در گوربی یا در خانه روستایی ساکن اند. با شروع قرن چهاردهم/ بیستم، به تدریج چادرنشینی از بین رفت و گوربی و خانه جای چادر را گرفتند.
ویژگی درونگرایی بلاد عربی
از ویژگی های کشورهای عربی ـ اسلامی ، مانند تونس و مراکش و الجزایر، ساختار معماری مسکونی روستایی و شهری درونگراست، به این ترتیب که همه خانه ها یک حیاط مرکزی دارند که اتاق ها و سایر فضاها دورادور آن قرارگرفته اند و رو به آن باز می شوند و از آن روشنایی می گیرند.
قصر و قلعه
غارنشینی و خانه های زیرزمینی. اقوام بربر، در گذشته های دور، خانه های خود را یا به صورت غار در درون صخره ها می ساختند یا به صورت اتاق هایی با پوشش گنبدی در چندین طبقه روی هم بنا می کردند، که آن ها را بسته به این که بر فراز بلندی یا در دشت ساخته شده باشند، قلعه یا قصر می نامیدند. نمونه هایی از این بناها در مطماطه در جنوب تونس و غریان در مغرب لیبی باقی مانده اند. کاوشها نشان داده است که خانه های بولاریجیا در تونس از دوره رومیها اتاق های زیر و روی زمینی داشته اند. این بناها در واقع پناه گاه هایی در برابر حمله کوچ نشینان دشتهای مجاور بودند و در مواقع صلح، فقط برای انبار کردن آذوقه از آن ها استفاده می شد.
استقرار در کوه پایه ها
...