خانم پیلگریم تکان دهنده

خانم پیلگریم تکان دهنده ( به انگلیسی: The Shocking Miss Pilgrim ) یک فیلم کمدی موزیکال آمریکایی در قالب تکنی کالر به نویسندگی و کارگردانی جورج سیتون با بازی بتی گریبل و دیک هایمز است که در سال ۱۹۴۷ منتشر شد.
فیلمنامه آن که بر اساس داستانی از ارنست ماس و فردریکا ماس ساخته شده است، بر روی یک تایپیست جوان تمرکز دارد که در سال ۱۸۷۴ در جنبش حق رأی زنان شرکت می کند. آهنگ ها توسط جورج و ایرا گرشوین ساخته شده اند. مریلین مونرو نخستین نقش فیلم بلند خود را به عنوان یک اپراتور تلفن انجام داد که البته نام او در تیتراژ ظاهر نشد. [ نیازمند منبع]
در اواخر دهه ۱۸۰۰، یک تایپیست جوان به نام خانم پیلگریم، به عنوان نخستین کارمند زن در یک دفتر حمل و نقل در بوستون انتخاب می شود. با اینکه مردان در ابتدا به وجود او در دفتر اعتراض می کنند، اما او به زودی تمام آنها را، به خصوص رئیس جوان و خوش تیپ شرکت را به خود جذب می کند. با این وجود زمانی که او درگیر جنبش حق رأی زنان می شود، روابط عاشقانهٔ آنها به حاشیه می رود.
• بتی گریبل در نقش سینتیا پیلگریم
• دیک هایمز در نقش جان پریچارد
• ان رویر در نقش آلیس پریچارد
• جین لاکهارت در نقش آقای ساکسون
• الیزابت پترسون در نقش کاترین دنیسون
• الین جوسلین در نقش لیندر وولسی
• آرتور شیلدز در نقش مایکل مایکل
• چارلز کمپر در نقش هربرت جوتان
• الیزابت ریسدون در نقش خانم پریچارد ( مادر جان )
• مریلین مونرو در نقش صدای اپراتور تلفن ( ذکرنشده در تیتراژ ) [ نیازمند منبع]
در سال ۱۹۴۱، تیم زن و شوهر فیلمنامه نویس، ارنست ماس و فردریکا ساگور برای پیشرفت خانم پیلگریم همکاری کردند، داستانی دربارهٔ یک زن جوان که با نمایش ماشین تحریر تازه اختراع شده در ویترین یک مؤسسه وال استریت وارد دنیای تجارت می شود؛ هنگامی که او سعی می کند جلوی پیشرفت های ناخواسته یکی از کارمندان شرکت را بگیرد، کارفرمایش به کمک او می آید اما زمانی که در درگیری های بعدی از راه پله سقوط می کند کشته می شود هنگامی که مفهوم زنان شاغل در ادارات مورد انتقاد قرار می گیرد، ابیگیل پیلگریم کانون یک محاکمهٔ قتل می شود که پوشش گسترده ای توسط رسانه ها و توجه سوزان بی آنتونی به خود جلب می کند. [ ۲]
پل کوهنر به عنوان نمایندهٔ آنها، داستان را به چندین استودیو معرفی کرد. آرکی او پیکچرز و مترو گلدوین مایر ابراز علاقه کردند، اما هر دو موفق شدند؛ سرانجام فاکس قرن بیستم حقوق نمایش را خریداری کرد و در ابتدا جین کرین را برای نقش اصلی برنامه ریزی کرد، [ ۳] اما پروژه متوقف شد. در نهایت، داریل اف. زانوک، سرپرست اجرایی استودیو، در جستجوی موادی برای بتی گریبل، تصمیم گرفت آن را با استعدادهای او تطبیق دهد و کرین را رها کرد. پس از چندین بار بازنویسی، زانوک وظیفهٔ تبدیل فیلمنامه را به شکل تصویربرداری به جورج سیتون، که کارگردانی را نیز برعهده گرفت، محول کرد. ایرا گرشوین با همکاری کی سوئیفت، آهنگ هایی را که او و برادرش جورج نوشته بودند اما هرگز استفاده نکرده بودند، مرتب کرد و یازده آهنگ را برای موسیقی متن اصلی فیلم انتخاب کرد. فردریکا ساگور از این آهنگ ها ناراضی بود و بعداً اظهار داشت: «حتی اگر آنها تا ته بشکه را می تراشیدند نمی توانستند چیزی به این بی آهنگی به ارمغان بیاورند. » او که از رفتاری که با او و داستان اصلی شوهرش انجام شد ناراضی بود، نتیجه نهایی را «یک اثر مزخرف و احمقانهٔ دیگر از زانوک، مبنی بر پسر - با - دختر ملاقات می کند» نامید. [ ۴]