[ویکی فقه] در دوران انقلاب مشروطیت و حوادثی که در جریان آن و بعد از آن رخ نمود، افراد و شخصیت های فراوانی در شرایط سیاسی کشور ایران نقش ایفاء نموده اند که در این میان خاندان دیبا از دوران قاجار در راس مصادر مهمی در دربار و فعالیت های اجرائی بوده اند. در این پژوهش به معرفی شخصت دو تن از مشهورترین افراد این خاندان پرداخته خواهد شد.
سید عبدالحسین دیبا معروف به وکیل الملک، در ۱۲۶۷ش در تبریز تولد یافت. پدرش تراب خان وزیر خلوت از اعیان و اشراف و مالکین عمده آذربایجان بود و در دربار مظفرالدین شاه مقامی شامخ داشت. عموهای وی چون نظام العلماء تبریزی، میرزا اسدالله خان ناظم الدوله و محمودخان علاءالملک از بزرگان و سرشناسان ایران زمین و آذربایجان بوده اند. عبدالحسین پس از انجام تحصیلات مقدماتی در تبریز برای ادامه تحصیلات به فرانسه اعزام شد و در رشته های اقتصاد و علوم سیاسی درس خواند و پس از فراغت از تحصیل، به سمت اتاشه افتخاری در سفارت ایران در پاریس مشغول خدمت شد. چند سالی در پاریس اقامت داشت تا به ایران بازگشت و چون غالب منسوبین نزدیک او در وزارت امور خارجه مصدر مقامات حساس بودند، او هم با سمت کنسولی به بادکوبه رفت و مدتی در آن سمت باقی بود. یکی از پژوهشگران معاصر درباره دوران کاری وی در تفلیس چینن می نویسد: «عبدالحسین خان در روسیه لقب وکیل الملک را از یکی از کنسول های ایران دریافت داشت و مقامی در کنسولگری ایران در تفلیس به دست آورد. در آن تاریخ عمده عایدی کنسولگری ایران دریافت عواید گذرنامه از اتباع ایران در ممالک همسایه بود. در روسیه عده زیادی از ایرانیان به عنوان تاجر و پیشه ور و کارگر معادن نفت اقامت داشتند. وکیل الملک مبالغ گزافی از عواید تذکره ها را به جیب خود ریخت و پس از ازدواج به یک دختر قفقازی، سری در میان سرها درآورد و به قمار و تفریح و تبدیل ارز مشغول شد. با وقوع انقلاب بلشویکی و حوادث خونین روسیه و قفقاز، بساط تجمل و قمار وکیل الملک در هم پاشید و او به اتفاق همسرش به ایران بازگشت و به زودی در زمره نزدیکان تیمورتاش در آمد».
← همسر عبدالحسین
ملقب به سیدالمحققین در سال ۱۲۵۴ش و در شهر تبریز چشم به جهان گشود. وی فرزند میرزا محمدرفیع طباطبائی معروف به نظام العلماء می باشد. عبدالعلی پس از سپری نمودن تحصیلات مقدماتی و سطح حوزوی در شهر خویش، برای ادامه تحصیلات و بهره گرفتن از اساتید بزرگ، عازم شهر مقدس نجف و حوزه علمیه آن شهر گردید. وی مدت ها در نجف به تحصیل و دانش اندوزی معارف اسلامی و علوم حوزوی و اسلامی اشتغال ورزید تا حدی که چندین نفر از مراجع بزرگ و اساتید به وی اجازه اجتهاد دادند. بعد از پایان تحصیلات، عبدالعلی به شهر و موطن خویش تبریز مراجعت نموده و به انجام وظایف روحانیت اهتمام ورزید. در بحبوحه مشروطیت، وی نیز به آزادی خواهان پیوست و در این شرایط به عنوان یکی از روسای آزادی خواهان و به عنوان سخنگوی ایشان برای انجام مذاکرات به باسمنج رفت. سید المحققین یک از رهبران ائتلافی بود که جهت انتخاب رئیس الوزراء و هم چنین روند و شیوه برگزاری انتخابات دوره پنجم فعالیت می نمود. در جریان استبداد صغیر و حکومت شجاع الدوله، چون عده زیادی از مردم، طرفدار وی بودند، از تعقیب و محاکمه مصون ماند. وی با شیخ محمد خیابانی دوست و همراه بود. و از وی دفاع نموده و در مقابل مخبرالسلطنه را به سوء استفاده و آزادی کشی متهم نمود. در تشکیلات حزب دموکرات آذربایجان همه کاره شد و به عنوان کاندیدای حزب در انتخابات مجلس معرفی شد و موفق شد در دوره پنجم وارد مجلس شود. وی سمت نمایندگی خویش را در ادوار ششم، هفتم، نهم و دهم را ادامه داد. در این مدت چندین دوره را به عنوان نایب رئیس اول و دوم در مجلس به کار مشغول بود.
← مذاکره با سردار سپه
۱. ↑ مرسلوند، حسن، زندگینامه رجال و مشاهیر ایران (۱۲۹۹-۱۳۲۰ه. ش)، تهران، انتشارات الهام، چاپ اول، ۱۳۶۹، ج۳، ص۲۵۴.۲. ↑ عاقلی، باقر، شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران، تهران، نشر گفتار با همکاری نشر علم، چاپ ۱، ۱۳۸۰، ج۲، ص۶۹۱.۳. ↑ عاقلی، باقر، شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران، تهران، نشر گفتار با همکاری نشر علم، چاپ ۱، ۱۳۸۰، ج۲، ص۶۹۱.۴. ↑ معتضد، خسرو، پلیس سیاسی، تهران، انتشارات جانزاده، چاپ اول، ۱۳۶۶، ص۱۱۷.۵. ↑ عاقلی، باقر، خاندانهای حکومتگر ایران، تهران، نامک، چاپ دوم، ۱۳۸۶، ص۲۹۶.۶. ↑ فردوست، حسین، ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، تهران، انتشارات اطلاعات، چاپ سوم، ۱۳۸۰، ج۲، ص۲۳.۷. ↑ فرهنگ، عطاءالله، اسامی نمایندگان مجلس شورای ملی از آغاز مشروطیت تا دوره ۲۴ قانونگذاری و نمایندگان مجلس سنا در هفت دوره تقنیه، چاپخانه مجلس شواری ملی، بی جا، ۱۳۵۶، ص۸۵.۸. ↑ فرهنگ، عطاءالله، اسامی نمایندگان مجلس شورای ملی از آغاز مشروطیت تا دوره ۲۴ قانونگذاری و نمایندگان مجلس سنا در هفت دوره تقنیه، چاپخانه مجلس شواری ملی، بی جا، ۱۳۵۶، ص۹۹.۹. ↑ دلدم، اسکندر، زندگی پرماجرای رضا شاه، تهران، نشر گلفام، چاپ اول، ج۳، ص۷۲۹.۱۰. ↑ فردوست، حسین، ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، تهران، انتشارات اطلاعات، چاپ سوم، ۱۳۸۰، ج۱، ص ۵۲.۱۱. ↑ فردوست، حسین، ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، تهران، انتشارات اطلاعات، چاپ سوم، ۱۳۸۰، ج۱، ص ۵۳.۱۲. ↑ بهنود، مسعود، از سید ضیاء تا بختیار، تهران، جاویدان، چاپ سوم، ۱۳۶۹، ص۱۱۵.۱۳. ↑ هدایت، مخبرالسلطنه، خاطرات و خطرات، تهران، کتابفروشی زوار، چاپ سوم، ۱۳۶۱، ص۳۸۹.۱۴. ↑ فرخ، سیدمهدی (معتصم السلطنه)، خاطرات سیاسی فرخ، تهران، جاویدان علمی، بی تا، ص۲۹۱.۱۵. ↑ مرسلوند، حسن، زندگینامه رجال و مشاهیر ایران (۱۲۹۹-۱۳۲۰ه. ش)، تهران، انتشارات الهام، چاپ اول، ۱۳۶۹، ج۳، ص۲۵۵.۱۶. ↑ مکی، حسین، تاریخ بیست ساله ایران، تهران، انتشارات علمی، چاپ اول، ۱۳۷۴، ج۵، ص۲۹۲-۲۹۳.۱۷. ↑ مرسلوند، حسن، زندگینامه رجال و مشاهیر ایران (۱۲۹۹-۱۳۲۰ه. ش)، تهران، انتشارات الهام، چاپ اول، ۱۳۶۹، ج۳، ص۲۵۶.۱۸. ↑ مجتهدی، مهدی، رجال آذربایجان در عصر مشروطیت، به کوشش غلامرضا طباطبائی مجد، تبریز، زرین، چاپ دوم، ۱۳۷۷، ص۲۷۱.۱۹. ↑ عاقلی، باقر، شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران، تهران، نشر گفتار با همکاری نشر علم، چاپ ۱، ۱۳۸۰، ج۲، ص۶۹۲.۲۰. ↑ مکی، حسین، تاریخ بیست ساله ایران، تهران، انتشارات علمی، چاپ اول، ۱۳۷۴، ج۲، ص۳۰۸-۳۰۹.۲۱. ↑ مجتهدی، مهدی، رجال آذربایجان در عصر مشروطیت، به کوشش غلامرضا طباطبائی مجد، تبریز، زرین، چاپ دوم، ۱۳۷۷، ص۲۷۱.۲۲. ↑ صفایی، ابراهیم، رهبران مشروطه، تهران، انتشارات جاویدان، چاپ سوم، ۱۳۶۳، ص۴۸۲.۲۳. ↑ شجیعی، زهرا، نخبگان سیاسی ایران از انقلاب مشروطیت تا انقلاب اسلامی، تهران، انتشارات سخن، چاپ اول، ۱۳۷۲، ج۴، ص۴۸۴.۲۴. ↑ فرهنگ، عطاءالله، اسامی نمایندگان مجلس شورای ملی از آغاز مشروطیت تا دوره ۲۴ قانونگذاری و نمایندگان مجلس سنا در هفت دوره تقنیه، چاپخانه مجلس شواری ملی، بی جا، ۱۳۵۶، ص۶۷.۲۵. ↑ فرهنگ، عطاءالله، اسامی نمایندگان مجلس شورای ملی از آغاز مشروطیت تا دوره ۲۴ قانونگذاری و نمایندگان مجلس سنا در هفت دوره تقنیه، چاپخانه مجلس شواری ملی، بی جا، ۱۳۵۶، ص۸۱.۲۶. ↑ فرهنگ، عطاءالله، اسامی نمایندگان مجلس شورای ملی از آغاز مشروطیت تا دوره ۲۴ قانونگذاری و نمایندگان مجلس سنا در هفت دوره تقنیه، چاپخانه مجلس شواری ملی، بی جا، ۱۳۵۶، ص۱۰۷.۲۷. ↑ فرهنگ، عطاءالله، اسامی نمایندگان مجلس شورای ملی از آغاز مشروطیت تا دوره ۲۴ قانونگذاری و نمایندگان مجلس سنا در هفت دوره تقنیه، چاپخانه مجلس شواری ملی، بی جا، ۱۳۵۶، ص۱۳۵.۲۸. ↑ بهار، ملک الشعراء، تاریخ مختصر احزاب سیاسی، تهران، امیرکبیر، چاپ پنجم، ۱۳۸۶، ج۲، ص۷۶.۲۹. ↑ بهار، ملک الشعراء، تاریخ مختصر احزاب سیاسی، تهران، امیرکبیر، چاپ پنجم، ۱۳۸۶، ج۲، ص۲۰۱.۳۰. ↑ مکی، حسین، تاریخ بیست ساله ایران، تهران، انتشارات علمی، چاپ اول، ۱۳۷۴، ج۴، ص ۳۲۳.۳۱. ↑ عاقلی، باقر، شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران، تهران، نشر گفتار با همکاری نشر علم، چاپ ۱، ۱۳۸۰، ج۲، ص۶۹۲
منبع
...
سید عبدالحسین دیبا معروف به وکیل الملک، در ۱۲۶۷ش در تبریز تولد یافت. پدرش تراب خان وزیر خلوت از اعیان و اشراف و مالکین عمده آذربایجان بود و در دربار مظفرالدین شاه مقامی شامخ داشت. عموهای وی چون نظام العلماء تبریزی، میرزا اسدالله خان ناظم الدوله و محمودخان علاءالملک از بزرگان و سرشناسان ایران زمین و آذربایجان بوده اند. عبدالحسین پس از انجام تحصیلات مقدماتی در تبریز برای ادامه تحصیلات به فرانسه اعزام شد و در رشته های اقتصاد و علوم سیاسی درس خواند و پس از فراغت از تحصیل، به سمت اتاشه افتخاری در سفارت ایران در پاریس مشغول خدمت شد. چند سالی در پاریس اقامت داشت تا به ایران بازگشت و چون غالب منسوبین نزدیک او در وزارت امور خارجه مصدر مقامات حساس بودند، او هم با سمت کنسولی به بادکوبه رفت و مدتی در آن سمت باقی بود. یکی از پژوهشگران معاصر درباره دوران کاری وی در تفلیس چینن می نویسد: «عبدالحسین خان در روسیه لقب وکیل الملک را از یکی از کنسول های ایران دریافت داشت و مقامی در کنسولگری ایران در تفلیس به دست آورد. در آن تاریخ عمده عایدی کنسولگری ایران دریافت عواید گذرنامه از اتباع ایران در ممالک همسایه بود. در روسیه عده زیادی از ایرانیان به عنوان تاجر و پیشه ور و کارگر معادن نفت اقامت داشتند. وکیل الملک مبالغ گزافی از عواید تذکره ها را به جیب خود ریخت و پس از ازدواج به یک دختر قفقازی، سری در میان سرها درآورد و به قمار و تفریح و تبدیل ارز مشغول شد. با وقوع انقلاب بلشویکی و حوادث خونین روسیه و قفقاز، بساط تجمل و قمار وکیل الملک در هم پاشید و او به اتفاق همسرش به ایران بازگشت و به زودی در زمره نزدیکان تیمورتاش در آمد».
← همسر عبدالحسین
ملقب به سیدالمحققین در سال ۱۲۵۴ش و در شهر تبریز چشم به جهان گشود. وی فرزند میرزا محمدرفیع طباطبائی معروف به نظام العلماء می باشد. عبدالعلی پس از سپری نمودن تحصیلات مقدماتی و سطح حوزوی در شهر خویش، برای ادامه تحصیلات و بهره گرفتن از اساتید بزرگ، عازم شهر مقدس نجف و حوزه علمیه آن شهر گردید. وی مدت ها در نجف به تحصیل و دانش اندوزی معارف اسلامی و علوم حوزوی و اسلامی اشتغال ورزید تا حدی که چندین نفر از مراجع بزرگ و اساتید به وی اجازه اجتهاد دادند. بعد از پایان تحصیلات، عبدالعلی به شهر و موطن خویش تبریز مراجعت نموده و به انجام وظایف روحانیت اهتمام ورزید. در بحبوحه مشروطیت، وی نیز به آزادی خواهان پیوست و در این شرایط به عنوان یکی از روسای آزادی خواهان و به عنوان سخنگوی ایشان برای انجام مذاکرات به باسمنج رفت. سید المحققین یک از رهبران ائتلافی بود که جهت انتخاب رئیس الوزراء و هم چنین روند و شیوه برگزاری انتخابات دوره پنجم فعالیت می نمود. در جریان استبداد صغیر و حکومت شجاع الدوله، چون عده زیادی از مردم، طرفدار وی بودند، از تعقیب و محاکمه مصون ماند. وی با شیخ محمد خیابانی دوست و همراه بود. و از وی دفاع نموده و در مقابل مخبرالسلطنه را به سوء استفاده و آزادی کشی متهم نمود. در تشکیلات حزب دموکرات آذربایجان همه کاره شد و به عنوان کاندیدای حزب در انتخابات مجلس معرفی شد و موفق شد در دوره پنجم وارد مجلس شود. وی سمت نمایندگی خویش را در ادوار ششم، هفتم، نهم و دهم را ادامه داد. در این مدت چندین دوره را به عنوان نایب رئیس اول و دوم در مجلس به کار مشغول بود.
← مذاکره با سردار سپه
۱. ↑ مرسلوند، حسن، زندگینامه رجال و مشاهیر ایران (۱۲۹۹-۱۳۲۰ه. ش)، تهران، انتشارات الهام، چاپ اول، ۱۳۶۹، ج۳، ص۲۵۴.۲. ↑ عاقلی، باقر، شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران، تهران، نشر گفتار با همکاری نشر علم، چاپ ۱، ۱۳۸۰، ج۲، ص۶۹۱.۳. ↑ عاقلی، باقر، شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران، تهران، نشر گفتار با همکاری نشر علم، چاپ ۱، ۱۳۸۰، ج۲، ص۶۹۱.۴. ↑ معتضد، خسرو، پلیس سیاسی، تهران، انتشارات جانزاده، چاپ اول، ۱۳۶۶، ص۱۱۷.۵. ↑ عاقلی، باقر، خاندانهای حکومتگر ایران، تهران، نامک، چاپ دوم، ۱۳۸۶، ص۲۹۶.۶. ↑ فردوست، حسین، ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، تهران، انتشارات اطلاعات، چاپ سوم، ۱۳۸۰، ج۲، ص۲۳.۷. ↑ فرهنگ، عطاءالله، اسامی نمایندگان مجلس شورای ملی از آغاز مشروطیت تا دوره ۲۴ قانونگذاری و نمایندگان مجلس سنا در هفت دوره تقنیه، چاپخانه مجلس شواری ملی، بی جا، ۱۳۵۶، ص۸۵.۸. ↑ فرهنگ، عطاءالله، اسامی نمایندگان مجلس شورای ملی از آغاز مشروطیت تا دوره ۲۴ قانونگذاری و نمایندگان مجلس سنا در هفت دوره تقنیه، چاپخانه مجلس شواری ملی، بی جا، ۱۳۵۶، ص۹۹.۹. ↑ دلدم، اسکندر، زندگی پرماجرای رضا شاه، تهران، نشر گلفام، چاپ اول، ج۳، ص۷۲۹.۱۰. ↑ فردوست، حسین، ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، تهران، انتشارات اطلاعات، چاپ سوم، ۱۳۸۰، ج۱، ص ۵۲.۱۱. ↑ فردوست، حسین، ظهور و سقوط سلطنت پهلوی، تهران، انتشارات اطلاعات، چاپ سوم، ۱۳۸۰، ج۱، ص ۵۳.۱۲. ↑ بهنود، مسعود، از سید ضیاء تا بختیار، تهران، جاویدان، چاپ سوم، ۱۳۶۹، ص۱۱۵.۱۳. ↑ هدایت، مخبرالسلطنه، خاطرات و خطرات، تهران، کتابفروشی زوار، چاپ سوم، ۱۳۶۱، ص۳۸۹.۱۴. ↑ فرخ، سیدمهدی (معتصم السلطنه)، خاطرات سیاسی فرخ، تهران، جاویدان علمی، بی تا، ص۲۹۱.۱۵. ↑ مرسلوند، حسن، زندگینامه رجال و مشاهیر ایران (۱۲۹۹-۱۳۲۰ه. ش)، تهران، انتشارات الهام، چاپ اول، ۱۳۶۹، ج۳، ص۲۵۵.۱۶. ↑ مکی، حسین، تاریخ بیست ساله ایران، تهران، انتشارات علمی، چاپ اول، ۱۳۷۴، ج۵، ص۲۹۲-۲۹۳.۱۷. ↑ مرسلوند، حسن، زندگینامه رجال و مشاهیر ایران (۱۲۹۹-۱۳۲۰ه. ش)، تهران، انتشارات الهام، چاپ اول، ۱۳۶۹، ج۳، ص۲۵۶.۱۸. ↑ مجتهدی، مهدی، رجال آذربایجان در عصر مشروطیت، به کوشش غلامرضا طباطبائی مجد، تبریز، زرین، چاپ دوم، ۱۳۷۷، ص۲۷۱.۱۹. ↑ عاقلی، باقر، شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران، تهران، نشر گفتار با همکاری نشر علم، چاپ ۱، ۱۳۸۰، ج۲، ص۶۹۲.۲۰. ↑ مکی، حسین، تاریخ بیست ساله ایران، تهران، انتشارات علمی، چاپ اول، ۱۳۷۴، ج۲، ص۳۰۸-۳۰۹.۲۱. ↑ مجتهدی، مهدی، رجال آذربایجان در عصر مشروطیت، به کوشش غلامرضا طباطبائی مجد، تبریز، زرین، چاپ دوم، ۱۳۷۷، ص۲۷۱.۲۲. ↑ صفایی، ابراهیم، رهبران مشروطه، تهران، انتشارات جاویدان، چاپ سوم، ۱۳۶۳، ص۴۸۲.۲۳. ↑ شجیعی، زهرا، نخبگان سیاسی ایران از انقلاب مشروطیت تا انقلاب اسلامی، تهران، انتشارات سخن، چاپ اول، ۱۳۷۲، ج۴، ص۴۸۴.۲۴. ↑ فرهنگ، عطاءالله، اسامی نمایندگان مجلس شورای ملی از آغاز مشروطیت تا دوره ۲۴ قانونگذاری و نمایندگان مجلس سنا در هفت دوره تقنیه، چاپخانه مجلس شواری ملی، بی جا، ۱۳۵۶، ص۶۷.۲۵. ↑ فرهنگ، عطاءالله، اسامی نمایندگان مجلس شورای ملی از آغاز مشروطیت تا دوره ۲۴ قانونگذاری و نمایندگان مجلس سنا در هفت دوره تقنیه، چاپخانه مجلس شواری ملی، بی جا، ۱۳۵۶، ص۸۱.۲۶. ↑ فرهنگ، عطاءالله، اسامی نمایندگان مجلس شورای ملی از آغاز مشروطیت تا دوره ۲۴ قانونگذاری و نمایندگان مجلس سنا در هفت دوره تقنیه، چاپخانه مجلس شواری ملی، بی جا، ۱۳۵۶، ص۱۰۷.۲۷. ↑ فرهنگ، عطاءالله، اسامی نمایندگان مجلس شورای ملی از آغاز مشروطیت تا دوره ۲۴ قانونگذاری و نمایندگان مجلس سنا در هفت دوره تقنیه، چاپخانه مجلس شواری ملی، بی جا، ۱۳۵۶، ص۱۳۵.۲۸. ↑ بهار، ملک الشعراء، تاریخ مختصر احزاب سیاسی، تهران، امیرکبیر، چاپ پنجم، ۱۳۸۶، ج۲، ص۷۶.۲۹. ↑ بهار، ملک الشعراء، تاریخ مختصر احزاب سیاسی، تهران، امیرکبیر، چاپ پنجم، ۱۳۸۶، ج۲، ص۲۰۱.۳۰. ↑ مکی، حسین، تاریخ بیست ساله ایران، تهران، انتشارات علمی، چاپ اول، ۱۳۷۴، ج۴، ص ۳۲۳.۳۱. ↑ عاقلی، باقر، شرح حال رجال سیاسی و نظامی معاصر ایران، تهران، نشر گفتار با همکاری نشر علم، چاپ ۱، ۱۳۸۰، ج۲، ص۶۹۲
منبع
...
wikifeqh: خاندان_دیبا