خاندان جوینی

[ویکی فقه] جوینی ، خاندان ، از خاندان های دولتمرد ایرانی در سده ششم و هفتم ، این خاندان در دولت سلجوقیان ، خوارزمشاهیان و مغولان ، در دیوان و دربار مصدر امور بودند و بیش تر آنان مقام صاحب دیوانی داشتند.
نَسَب خاندان جوینی به فضل بن ربیع ، حاجب خلفای عباسی و وزیر هارون الرشید (حک: ۱۷۰ـ۱۹۳) و امین (حک: ۱۹۳ـ ۱۹۸)، می رسد.
افراد مشهور خاندان
برجسته ترین افراد این خاندان ، عطاملک جوینی ، برادر کوچک تر او شمس الدین محمد، و بهاءالدین و ... بودند.
← بهاءالدین محمد بن علی
شاعران و عالمان بسیاری همنشین یا ستاینده جوینیان و از جود و کرم ایشان برخوردار بودند و کتابها و اشعار خود را به نام آنان می نوشتند. به نوشته ذهبی ، هرکس کتابی به نام ایشان تألیف می کرد، هزار دینار جایزه می گرفت . بیشتر افراد خاندان جوینی ادب دوست و دانش پرور و صاحب ذوق ، و چند تن از ایشان نویسنده بودند که نمونه هایی از نظم و نثرِ استوار و نغزشان باقی مانده است .
علاءالدین عطاملک جوینی
...