[ویکی فقه] باعونی ، نسبت مشترکی برای خاندانی از علما و قضات شام و شافعی مذهب در صفد که حدود یک قرن از اواسط سده ۹ق ، در جایگاه های مختلف فرهنگی درخشیدند.
باعونی ، نسبت مشترکی برای اعضای خاندانی شافعی مذهب در صفد که حدود یک قرن از اواسط سده ۹ق ، در جایگاه های مختلف فرهنگی درخشیدند. این خاندان را، به سبب انتساب آنان به خاستگاه اصلیشان ، باعونه (یکی از روستا های عجلون (از توابع صفد در فلسطین )) باعونی خوانده اند.
اعضای خاندان
اعضای این خاندان غالباً در امر قضا، خطابت و نیز علومی چون فقه ، علوم قرآنی و ادب ، مهارت داشتند و آثاری نیز از خود برجای گذاشته اند:
← ناصر بن خلیفة
(۱) ابن ایاس محمد، بدائع الزهور، به کوشش محمد مصطفی ، قاهره ، ۱۴۰۴ق / ۱۹۸۴م . (۲) ابن تغری بردی ، المنهل الصافی ، به کوشش محمد محمد امین ، قاهره ، ۱۹۸۴م . (۳) ابن تغری بردی، النجوم . (۴) ابن حجر عسقلانی احمد، انباء الغمر، حیدرآباد دکن ، ۱۳۹۴ق / ۱۹۷۴م . (۵) ابن طولون محمد، قضاة دمشق ، به کوشش صلاح الدین منجد، دمشق ، ۱۹۵۶م . (۶) ابن طولون محمد، القلائد الجوهریة، به کوشش محمد احمد دهمان ، دمشق ، ۱۴۰۱ق / ۱۹۸۰م . (۷) ابن عماد عبدالحی ، شذرات الذهب ، بیروت ، دارالفکر. (۸) ابن قاضی شهبه ابوبکر، طبقات الشافعیة، حیدرآباد دکن ، ۱۴۰۰ق /۱۹۸۰م . (۹) بغدادی ، ایضاح . (۱۰) بغدادی ، هدیه . (۱۱) حاجی خلیفه ، کشف . (۱۲) خیرالدین زرکلی، الاعلام، قاهره ۱۳۷۳ـ ۱۳۷۸. (۱۳) زیدان جرجی ، المؤلفات الکاملة، بیروت ، دارالجیل . (۱۴) سخاوی محمد، الذیل علی رفع الاصر، به کوشش جوده هلال و محمد محمود صبح ، قاهره ، الدار المصریه . (۱۵) سخاوی محمد، الضوء اللامع ، قاهره ، ۱۳۵۴ق . (۱۶) سیوطی ، نظم العقیان ، به کوشش فیلیپ حتی ، نیویورک ، ۱۹۲۷م . (۱۷) طلس محمداسعد، الکشاف عن مخطوطات خزائن کتب الاوقاف ، بغداد، ۱۳۷۲ق /۱۹۵۳م . (۱۸) ظاهریه ، خطی (شعر). (۱۹) غزی محمد، الکواکب السائرة، به کوشش جبرائیل سلیمان جبور، بیروت ، ۱۹۴۵م . (۲۰) فواز عاملی زینب ، الدر المنثور فی طبقات ربات الخدور، قاهره ، ۱۳۱۲ق . (۲۱) کحاله عمررضا، معجم المؤلفین ، بیروت ، ۱۹۵۷م . (۲۲) مغربی ، «اثناعشر کوکباً»، مجلة المجمع العلمی العربی ، دمشق ، ۱۹۳۲م ، ج ۱۲. (۲۳) مقریزی احمد، السلوک ، به کوشش سعید عبدالفتاح عاشور، قاهره ، ۱۹۷۲م . (۲۴) منجد صلاح الدین ، معجم المؤرخین الدمشقیین ، بیروت ، ۱۳۹۸ق / ۱۹۷۸م . (۲۵) نعیمی عبدالقادر، الدارس فی تاریخ المدارس ، به کوشش جعفر حسنی ، دمشق ، ۱۳۶۷ق /۱۹۴۸م . (۲۶) نقشبندی ، اسامه ناصر، مخطوطات الادب فی المتحف العراقی ، کویت ، ۱۹۸۵م . (۲۷) Ahlwardt. (۲۸) Berenbach، J، X Verzeichnis der neuerworbenen orienta- lischen Handschriften der Universit L tsbibliothek Heidelberg n، ZDMG، ۱۹۶۶، vol XCI. (۲۹) De Slane. (۳۰) GAL، S. (۳۱) GAS. (۳۲) Pertsch.(۳۳) محمد بن عبدالرحمن سخاوی، الضوء اللامع لاهل القرن التاسع، قاهره ۱۳۵۳ـ ۱۳۵۵.(۳۴) عبدالرحمن بن ابی بکر سیوطی، نظم العقیان فی اعیان الاعیان، نیویورک ۱۹۲۷، ص ۱۵.(۳۵) محمد بن علی شوکانی، البدر الطالع بمحاسن مَن بعدالقرن السابع، قاهره ۱۳۴۸، ج ۱، ص ۸ ـ۱۰.(۳۶) کارل بروکلمان، تاریخ ادبیات عرب، لیدن ۱۹۴۳-۱۹۴۹.(۳۷) ابن تغری بردی، النجوم الزاهرة، چاپ و پوپر، لیدن ۱۹۰۸ـ۱۹۳۶.(۳۸) ابن حجر عسقلانی، کتاب الجمع المؤسس بالمعجم المفهرس.(۳۹) ابن عماد، شذرات الذهب فی اخبار من ذهب، قاهره ۱۳۵۰ـ۱۳۵۱.(۴۰) عبدالرحمن بن محمد ابوالیُمن عُلَیمی، الانس الجلیل بتاریخ القدس و الخلیل، قاهره ۱۲۸۳.(۴۱) عبدالقادر بن عمر بغدادی، خزانة الادب و لب لباب لسان العرب، قاهره ۱۳۰۴.
باعونی ، نسبت مشترکی برای اعضای خاندانی شافعی مذهب در صفد که حدود یک قرن از اواسط سده ۹ق ، در جایگاه های مختلف فرهنگی درخشیدند. این خاندان را، به سبب انتساب آنان به خاستگاه اصلیشان ، باعونه (یکی از روستا های عجلون (از توابع صفد در فلسطین )) باعونی خوانده اند.
اعضای خاندان
اعضای این خاندان غالباً در امر قضا، خطابت و نیز علومی چون فقه ، علوم قرآنی و ادب ، مهارت داشتند و آثاری نیز از خود برجای گذاشته اند:
← ناصر بن خلیفة
(۱) ابن ایاس محمد، بدائع الزهور، به کوشش محمد مصطفی ، قاهره ، ۱۴۰۴ق / ۱۹۸۴م . (۲) ابن تغری بردی ، المنهل الصافی ، به کوشش محمد محمد امین ، قاهره ، ۱۹۸۴م . (۳) ابن تغری بردی، النجوم . (۴) ابن حجر عسقلانی احمد، انباء الغمر، حیدرآباد دکن ، ۱۳۹۴ق / ۱۹۷۴م . (۵) ابن طولون محمد، قضاة دمشق ، به کوشش صلاح الدین منجد، دمشق ، ۱۹۵۶م . (۶) ابن طولون محمد، القلائد الجوهریة، به کوشش محمد احمد دهمان ، دمشق ، ۱۴۰۱ق / ۱۹۸۰م . (۷) ابن عماد عبدالحی ، شذرات الذهب ، بیروت ، دارالفکر. (۸) ابن قاضی شهبه ابوبکر، طبقات الشافعیة، حیدرآباد دکن ، ۱۴۰۰ق /۱۹۸۰م . (۹) بغدادی ، ایضاح . (۱۰) بغدادی ، هدیه . (۱۱) حاجی خلیفه ، کشف . (۱۲) خیرالدین زرکلی، الاعلام، قاهره ۱۳۷۳ـ ۱۳۷۸. (۱۳) زیدان جرجی ، المؤلفات الکاملة، بیروت ، دارالجیل . (۱۴) سخاوی محمد، الذیل علی رفع الاصر، به کوشش جوده هلال و محمد محمود صبح ، قاهره ، الدار المصریه . (۱۵) سخاوی محمد، الضوء اللامع ، قاهره ، ۱۳۵۴ق . (۱۶) سیوطی ، نظم العقیان ، به کوشش فیلیپ حتی ، نیویورک ، ۱۹۲۷م . (۱۷) طلس محمداسعد، الکشاف عن مخطوطات خزائن کتب الاوقاف ، بغداد، ۱۳۷۲ق /۱۹۵۳م . (۱۸) ظاهریه ، خطی (شعر). (۱۹) غزی محمد، الکواکب السائرة، به کوشش جبرائیل سلیمان جبور، بیروت ، ۱۹۴۵م . (۲۰) فواز عاملی زینب ، الدر المنثور فی طبقات ربات الخدور، قاهره ، ۱۳۱۲ق . (۲۱) کحاله عمررضا، معجم المؤلفین ، بیروت ، ۱۹۵۷م . (۲۲) مغربی ، «اثناعشر کوکباً»، مجلة المجمع العلمی العربی ، دمشق ، ۱۹۳۲م ، ج ۱۲. (۲۳) مقریزی احمد، السلوک ، به کوشش سعید عبدالفتاح عاشور، قاهره ، ۱۹۷۲م . (۲۴) منجد صلاح الدین ، معجم المؤرخین الدمشقیین ، بیروت ، ۱۳۹۸ق / ۱۹۷۸م . (۲۵) نعیمی عبدالقادر، الدارس فی تاریخ المدارس ، به کوشش جعفر حسنی ، دمشق ، ۱۳۶۷ق /۱۹۴۸م . (۲۶) نقشبندی ، اسامه ناصر، مخطوطات الادب فی المتحف العراقی ، کویت ، ۱۹۸۵م . (۲۷) Ahlwardt. (۲۸) Berenbach، J، X Verzeichnis der neuerworbenen orienta- lischen Handschriften der Universit L tsbibliothek Heidelberg n، ZDMG، ۱۹۶۶، vol XCI. (۲۹) De Slane. (۳۰) GAL، S. (۳۱) GAS. (۳۲) Pertsch.(۳۳) محمد بن عبدالرحمن سخاوی، الضوء اللامع لاهل القرن التاسع، قاهره ۱۳۵۳ـ ۱۳۵۵.(۳۴) عبدالرحمن بن ابی بکر سیوطی، نظم العقیان فی اعیان الاعیان، نیویورک ۱۹۲۷، ص ۱۵.(۳۵) محمد بن علی شوکانی، البدر الطالع بمحاسن مَن بعدالقرن السابع، قاهره ۱۳۴۸، ج ۱، ص ۸ ـ۱۰.(۳۶) کارل بروکلمان، تاریخ ادبیات عرب، لیدن ۱۹۴۳-۱۹۴۹.(۳۷) ابن تغری بردی، النجوم الزاهرة، چاپ و پوپر، لیدن ۱۹۰۸ـ۱۹۳۶.(۳۸) ابن حجر عسقلانی، کتاب الجمع المؤسس بالمعجم المفهرس.(۳۹) ابن عماد، شذرات الذهب فی اخبار من ذهب، قاهره ۱۳۵۰ـ۱۳۵۱.(۴۰) عبدالرحمن بن محمد ابوالیُمن عُلَیمی، الانس الجلیل بتاریخ القدس و الخلیل، قاهره ۱۲۸۳.(۴۱) عبدالقادر بن عمر بغدادی، خزانة الادب و لب لباب لسان العرب، قاهره ۱۳۰۴.
wikifeqh: خاندان_باعونی