خاطئه
لغت نامه دهخدا
خاطئه. [ طِ ءَ ]( ع مص ) گناه کردن. ( دهار )... این کلمه مصدر باب خطاء است و این صیغة بندرت در مصادر مزید می آید چون عافیه که مصدر مزید عافی است. ( اقرب الموارد ) ( تاج العروس ). || گناه. ( مهذب الاسماء ). جرم. اثم.
دانشنامه اسلامی
[ویکی الکتاب] معنی خَاطِئَةِ: خطاکار
ریشه کلمه:
خطء (۲۲ بار)
«خاطِئَة» به معنای خطا است (معنای مصدری دارد) و مراد از خطا در اینجا، شرک و کفر و ظلم و فساد و انواع گناهان است.
ریشه کلمه:
خطء (۲۲ بار)
«خاطِئَة» به معنای خطا است (معنای مصدری دارد) و مراد از خطا در اینجا، شرک و کفر و ظلم و فساد و انواع گناهان است.
wikialkb: خَاطِئَة
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید