خابوری
لغت نامه دهخدا
خابوری. ( اِخ ) شریح بن رمان بن شریح خابوری مکنی به ابی الرمان. سمعانی گوید: پیری نیکوکار از اهل عرابان است [ که در ساحل نهر خابور واقع است ] اندکی از وی حدیث نقل کرده ام و در اواخر سال 534 هَ. ق. درحالیکه هنوز حیات داشت وی را ترک گفتم. ( سمعانی ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید