حکیم نورالدین ( انگلیسی: Hakeem Noor - ud - Din; ۸ ژانویهٔ ۱۸۳۴ – ۱۳ مارس ۱۹۱۴ ) [ ۲] یار نزدیک میرزا غلام احمد، بنیانگذار نهضت احمدیه بود که از تاریخ ۲۷ مهٔ ۱۹۰۸ به عنوان اولین خلیفه احمدیه و اولین جانشین انتخاب شد. نورالدین، اولین فردی بود که در سال ۱۸۸۹ با غلام احمد بیعت کرد و به عنوان نزدیک ترین یار و محرم اسرار در کنار او باقی ماند، خانه اش را در در سال ۱۸۹۲ در تحصیل بهیره ترک کرد و در قدیان اقامت گزید. [ ۳] او در تمام دوران فعالیت مذهبی خود، یاور غلام احمد بود، حکیم نورالدین چند جلد کتاب استدلال در قبال انتقادات مطرح شده توسط مباحثه کنندگان مسیحی و هندو در مورد اسلام، به رشته تحریر درآورد و در شکل گیری تعدادی از مناظرات بین غلام احمد و مخالفان او، نقش داشت. [ ۴] بعد از درگذشت غلام احمد، او به اتفاق آرا به عنوان جانشین انتخاب گردید. تحت رهبری نورالدین، جنبش احمدیه شروع به سازمان دهی فعالیت مذهبی در گروه های کوچک اشاعه تفکرات احمدی در جنوب هند، بنگال و افغانستان کرد، در سال ۱۹۱۳ اولین هیئت تبلیغی اسلامی در انگلیس را تأسیس کرد، [ ۵] و فعالیت روی ترجمه قرآن به انگلیسی شروع شد. [ ۶] خطابه های او دربارهٔ تفسیر قرآن و حدیث، یکی از جاذبه های اصلی بازدید کنندگان در قدیان بعد از درگذشت غلام احمد بود.
حکیم نورالدین کوچک ترین فرزند در بین هفت برادر و دو خواهر بود و سی و چهارمین نسل مستقیم مرد از عمر بن خطاب، خلیفه دوم اسلام بود. [ ۷] [ نیازمند منبع غیر اولیه] اجداد مولانا نورالدین از مدینه هجرت کردند و در بلخ اقامت گزیدند و بعد به مقام حکمرانی کابل و غزنی دست پیدا کردند. در پی هجوم چنگیز خان، اجداد او از کابل کوچ کردند و ابتدا در نزدیکی مولتان مستقر شدند و سپس در نهایت در تحصیل بهیره اقامت پیدا کردند.
نورالدین، مادرش نوربخت را به عنوان اولین معلم خود تلقی می کرد. او می گفت که عشق به قران از طریق شیر مادرش به او انتقال داده شده است. برای تحصیل در دورهٔ آموزش ابتدایی به یک مدرسه محلی رفت. پدرش، حافظ غلام رسول که مسلمانی مؤمن بود، به تحصیل فرزندان اهمیت زیادی می داد. نورالدین به زبان مادری خود، پنجابی صحبت می کرد ولی بعد از اینکه صحبت کردن یک سرباز را به زبان اردو شنید، عاشق این زبان شد و با خواندن منابع علمی این زبان را یادگرفت. برادر بزرگتر او، سلطان احمد فردی فاضل و دانش آموخته، مالک یک چاپخانه در لاهور بود. هنگامی که ۱۲ ساله بود به همراه برادرش به شهر لاهور رفت، در آنجا بیمار شد و توسط حیکم غلام دستگیر از سعید میتا ( Said Mitha ) با موفقیت درمان شد. نورالدین که تحت تأثیر رفتار و آوازه او قرار گرفته بود مشتاق به مطالعه در علم پزشکی گردید ولی برادرش او را متقاعد کرد تا زبان فارسی را بیاموزد و ترتیبی داد تا توسط معلم برجسته فارسی، منشی محمد قاسم کشمیری تعلیم ببیند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفحکیم نورالدین کوچک ترین فرزند در بین هفت برادر و دو خواهر بود و سی و چهارمین نسل مستقیم مرد از عمر بن خطاب، خلیفه دوم اسلام بود. [ ۷] [ نیازمند منبع غیر اولیه] اجداد مولانا نورالدین از مدینه هجرت کردند و در بلخ اقامت گزیدند و بعد به مقام حکمرانی کابل و غزنی دست پیدا کردند. در پی هجوم چنگیز خان، اجداد او از کابل کوچ کردند و ابتدا در نزدیکی مولتان مستقر شدند و سپس در نهایت در تحصیل بهیره اقامت پیدا کردند.
نورالدین، مادرش نوربخت را به عنوان اولین معلم خود تلقی می کرد. او می گفت که عشق به قران از طریق شیر مادرش به او انتقال داده شده است. برای تحصیل در دورهٔ آموزش ابتدایی به یک مدرسه محلی رفت. پدرش، حافظ غلام رسول که مسلمانی مؤمن بود، به تحصیل فرزندان اهمیت زیادی می داد. نورالدین به زبان مادری خود، پنجابی صحبت می کرد ولی بعد از اینکه صحبت کردن یک سرباز را به زبان اردو شنید، عاشق این زبان شد و با خواندن منابع علمی این زبان را یادگرفت. برادر بزرگتر او، سلطان احمد فردی فاضل و دانش آموخته، مالک یک چاپخانه در لاهور بود. هنگامی که ۱۲ ساله بود به همراه برادرش به شهر لاهور رفت، در آنجا بیمار شد و توسط حیکم غلام دستگیر از سعید میتا ( Said Mitha ) با موفقیت درمان شد. نورالدین که تحت تأثیر رفتار و آوازه او قرار گرفته بود مشتاق به مطالعه در علم پزشکی گردید ولی برادرش او را متقاعد کرد تا زبان فارسی را بیاموزد و ترتیبی داد تا توسط معلم برجسته فارسی، منشی محمد قاسم کشمیری تعلیم ببیند.
wiki: حکیم نورالدین