[ویکی نور] سید محمد تقی طباطبایی حکیم در سال 1346 ه.ق. در نجف اشرف چشم به جهان گشود و از همان اوان نوجوانی در نجف اشرف، محضر علمای بزرگ را درک نمود. ابتدا ادبیات عرب و منطق را از برادر بزرگوارش سید محمد حسین حکیم(قدس سره) و شیخ نوری جزایری آموخت. علم معانی و بیان را از محضر سید صادق بن سید یاسین و شیخ علی ثامر و فقه را از آیت الله سید حسن حکیم و آیت الله سید یوسف حکیم (متوفای 1411 ه.ق.) استفاده نموده و اصول فقه را از آیت الله سید محمد علی حکیم و فلسفه و تاریخ را از شیخ محمد رضا مظفر رحمة الله علیهم آموخت.
پس از اتمام مرحلۀ ادبیات و دروس سطح، در حلقۀ درس خارج فقه و اصول آیات عظام سید محسن حکیم (متوفای 1389 ه.ق.) و شیخ حسین حلی و سید ابوالقاسم خویی (متوفای 1413 ه.ق.) و میرزا حسن بجنوردی قرار گرفت و از این بزرگان استفاده های وافری برد.
وی پس از شروع به تدریس دروس سطح مورد استقبال زیاد طلاب جوان قرار گرفته و پس از گذشت چند سال، درس خارج فقه از متن مکاسب شیخ اعظم انصاری (متوفای 1281 ه.ق.) و درس خارج اصول از متن کفایة الأصول آخوند خراسانی (متوفای 1329 ه.ق.) را شروع می کند و به علت طرح آراء مذاهب مختلف اسلامی، از سایر دروس خارج، ممتاز و مورد علاقۀ طلاب جوان قرار می گیرد.
از دیگر ویژگیهای تدریس او تلفیق بین روشهای سنتی و روشهای جدید در تدریس فقه و اصول بوده است. او تدریس در دانشکدۀ «منتدی النشر» در نجف اشرف را در سال 1365 ه.ق. آغاز نموده و علم نحو و صرف و معانی بیان و اخلاق و تاریخ و فقه و اصول را آموزش می داد و در همان وقت مشغول به تدریس علوم اصول فقه مقارن و قواعد فقهی مقارن و جامعه شناسی در دانشکدۀ فقه نیز بوده است.
همچنین از سال 1386 ه.ق.، اصول فقه مقارن را در «معهد الدراسات الإسلامیة العلیا» در دانشگاه بغداد چندین سال تدریس نموده است.
فعالیتهای مؤلف صرفا به فعالیتهای علمی منحصر نشده بلکه در فعالیتهای اجتماعی نیز شرکت می کرده است او با تعدادی دیگر از بزرگان، «جمعیت منتدی النشر» را در نجف اشرف تأسیس نموده و بیش از ربع قرن در مدیریت آن مرکز علمی نقش داشته است و در دانشکده های آن تدریس می نموده است.
پس از اتمام مرحلۀ ادبیات و دروس سطح، در حلقۀ درس خارج فقه و اصول آیات عظام سید محسن حکیم (متوفای 1389 ه.ق.) و شیخ حسین حلی و سید ابوالقاسم خویی (متوفای 1413 ه.ق.) و میرزا حسن بجنوردی قرار گرفت و از این بزرگان استفاده های وافری برد.
وی پس از شروع به تدریس دروس سطح مورد استقبال زیاد طلاب جوان قرار گرفته و پس از گذشت چند سال، درس خارج فقه از متن مکاسب شیخ اعظم انصاری (متوفای 1281 ه.ق.) و درس خارج اصول از متن کفایة الأصول آخوند خراسانی (متوفای 1329 ه.ق.) را شروع می کند و به علت طرح آراء مذاهب مختلف اسلامی، از سایر دروس خارج، ممتاز و مورد علاقۀ طلاب جوان قرار می گیرد.
از دیگر ویژگیهای تدریس او تلفیق بین روشهای سنتی و روشهای جدید در تدریس فقه و اصول بوده است. او تدریس در دانشکدۀ «منتدی النشر» در نجف اشرف را در سال 1365 ه.ق. آغاز نموده و علم نحو و صرف و معانی بیان و اخلاق و تاریخ و فقه و اصول را آموزش می داد و در همان وقت مشغول به تدریس علوم اصول فقه مقارن و قواعد فقهی مقارن و جامعه شناسی در دانشکدۀ فقه نیز بوده است.
همچنین از سال 1386 ه.ق.، اصول فقه مقارن را در «معهد الدراسات الإسلامیة العلیا» در دانشگاه بغداد چندین سال تدریس نموده است.
فعالیتهای مؤلف صرفا به فعالیتهای علمی منحصر نشده بلکه در فعالیتهای اجتماعی نیز شرکت می کرده است او با تعدادی دیگر از بزرگان، «جمعیت منتدی النشر» را در نجف اشرف تأسیس نموده و بیش از ربع قرن در مدیریت آن مرکز علمی نقش داشته است و در دانشکده های آن تدریس می نموده است.
wikinoor: حکیم،_محمدتقی