[ویکی نور] «عبدالصاحب حکیم»، در سال 1360ق در خانواده ای اهل علم و تقوا در شهر نجف اشرف دیده به جهان گشود. پدرش سید محسن حکیم از مراجع بزرگ جهان اسلام و از شخصیت های برجسته علمای عصر حاضر می باشد.
خاندان حکیم از بزرگ ترین و مشهورترین خاندان های عراق می باشد که در رأس آنها فقیه راحل، آیت الله سید محسن طباطبایی حکیم مرجع بزرگ شیعه در قرن حاضر است. خاندان حکیم خاندانی شریف و دارای شخصیت های بزرگ علمی می باشند که بسیاری از آنها به درجه رفیع شهادت نایل آمدند. این خاندان با تاریخ درخشان خود بخشی از تاریخ عراق را به خود اختصاص داده اند و با پایداری در راه حق تا آخرین قطره خون مهر شهادت را بر آثار گران بهای علمی خود زده اند.
شهید عبدالصاحب حکیم در شهر مقدس نجف اشرف از همان دوران کودکی، تحصیلات خود را آغاز نمود و به حوزه علمیّه بزرگ آن شهر پیوست و شروع به فراگیری علوم و معارف اسلامی از اساتید بزرگ آن حوزه و خوشه چینی از خرمن علم و دانش آن اندیشمندان بزرگ جهان اسلام کرد تااینکه خود یکی از چهره های درخشان آن حوزه و از اساتید بزرگ درس سطح و خارج فقه و اصول گردید.
شهید عبدالصاحب حکیم از صفات برجسته اخلاقی برخوردار بود. وی انسانی حلیم و بردبار و در مشکلات و حوادث زندگی از صبر فراوانی بهره مند بود. او با مهربانی با مردم سخن می گفت و از خودخواهی پرهیز می نمود. در میان دوستان به جدیت و پشتکار مشهور بود و به امور غیر مهم نمی پرداخت. او باوقار و باشخصیت بود و در انجام وظایف و کارهای مربوط به خود کوتاهی نمی کرد. در انجام فرامین شرعی، سخت کوشا بود و خود را فانی در طلب علم نموده بود. او همیشه نمازهایش را اول وقت به جا می آورد و نیمه های شب برای نماز و قرائت قرآن برمی خاست. او از عزت نفس و همتی عالی برخوردار بود و با وجود آنکه منسوب به خاندان و بیت مرجعیت بود، هیچ گاه خود را برتر از دیگران نمی دانست.
شهید عبدالصاحب حکیم، علوم مقدماتی حوزه را نزد اساتید حوزه علمیّه نجف فراگرفت و دروس سطح را نزد برخی از افاضل خانواده آموخت؛ مانند علامه آیت الله سید محمدعلی حکیم و علامه سید محمدباقر حکیم. وی در دروس عالی حوزه از محضر آیت الله سید محمد روحانی و آیت الله سید ابوالقاسم خویی بهره برد و در سن 30 سالگی به درجه اجتهاد نایل آمد.
خاندان حکیم از بزرگ ترین و مشهورترین خاندان های عراق می باشد که در رأس آنها فقیه راحل، آیت الله سید محسن طباطبایی حکیم مرجع بزرگ شیعه در قرن حاضر است. خاندان حکیم خاندانی شریف و دارای شخصیت های بزرگ علمی می باشند که بسیاری از آنها به درجه رفیع شهادت نایل آمدند. این خاندان با تاریخ درخشان خود بخشی از تاریخ عراق را به خود اختصاص داده اند و با پایداری در راه حق تا آخرین قطره خون مهر شهادت را بر آثار گران بهای علمی خود زده اند.
شهید عبدالصاحب حکیم در شهر مقدس نجف اشرف از همان دوران کودکی، تحصیلات خود را آغاز نمود و به حوزه علمیّه بزرگ آن شهر پیوست و شروع به فراگیری علوم و معارف اسلامی از اساتید بزرگ آن حوزه و خوشه چینی از خرمن علم و دانش آن اندیشمندان بزرگ جهان اسلام کرد تااینکه خود یکی از چهره های درخشان آن حوزه و از اساتید بزرگ درس سطح و خارج فقه و اصول گردید.
شهید عبدالصاحب حکیم از صفات برجسته اخلاقی برخوردار بود. وی انسانی حلیم و بردبار و در مشکلات و حوادث زندگی از صبر فراوانی بهره مند بود. او با مهربانی با مردم سخن می گفت و از خودخواهی پرهیز می نمود. در میان دوستان به جدیت و پشتکار مشهور بود و به امور غیر مهم نمی پرداخت. او باوقار و باشخصیت بود و در انجام وظایف و کارهای مربوط به خود کوتاهی نمی کرد. در انجام فرامین شرعی، سخت کوشا بود و خود را فانی در طلب علم نموده بود. او همیشه نمازهایش را اول وقت به جا می آورد و نیمه های شب برای نماز و قرائت قرآن برمی خاست. او از عزت نفس و همتی عالی برخوردار بود و با وجود آنکه منسوب به خاندان و بیت مرجعیت بود، هیچ گاه خود را برتر از دیگران نمی دانست.
شهید عبدالصاحب حکیم، علوم مقدماتی حوزه را نزد اساتید حوزه علمیّه نجف فراگرفت و دروس سطح را نزد برخی از افاضل خانواده آموخت؛ مانند علامه آیت الله سید محمدعلی حکیم و علامه سید محمدباقر حکیم. وی در دروس عالی حوزه از محضر آیت الله سید محمد روحانی و آیت الله سید ابوالقاسم خویی بهره برد و در سن 30 سالگی به درجه اجتهاد نایل آمد.
wikinoor: حکیم،_عبدالصاحب