حکومت اسلامی

[ویکی فقه] حکومت اسلامی، حکومتی است که علاوه برآنکه همه ی قوانین و مقررات اجرایی آن برگرفته از احکام اسلام است ، مجریان آن نیز مستقیماً از طرف خدا منصوبند یا به اذن خاص یا عام معصوم منصوب شده اند.
موضوع حکومت اسلامی و ولایت فقیه از دیر زمان مورد بحث اندیشمندان و فقهای اسلامی بود است و شاید بتوان گفت زمان آن به دوران صدر اسلام بر می گردد.پس از پیروزی انقلاب اسلامی این مساله به طور جدی در سطح جهانی مورد توجه واقع شد و در این زمینه از طرف صاحب نظران بحث های مدونی صورت گرفت.
ضرورت وجود حکومت
در برخی جوامع گذشته، از جمله سومر، بابِل و مصر حکومت جنبه الهی داشته است. یکی از مسائل قابل بحث، در دوره های مختلف حیات علمی بشر، که از دیر باز مورد کنکاش و گفتگو قرار گرفته است، مساله نیاز جامعه به حکومت است.
← گرایش ها
بسیاری از پیامبران، از جمله برخی از انبیای بنی اسرائیل مانند یوسف، موسی، داود و سلیمان علیهم السلام عهده دار حکومت هم بوده اند. قدیس آوگوستینوس (متوفی ۴۳۰ میلادی) در کتاب شهر خدا از دو نوع حکومت سخن به میان آورد:۱) حکومت دنیوی یا شهر زمینی که هدف آن ایجاد امنیت و نظم است؛ ۲) حکومت آسمانی یا شهر خدا که برعهده قدّیسان و هدف آن، صلح و آرامش حقیقی است
دیدگاه اسلام
...

[ویکی فقه] حکومت اسلامی (قرآن). یکی از اختیارات حکومت اسلامی، فیء است که در مصارف تعیین شدة آن به کار می رود. جمع آوری زکات اموال و مصرف آنها در موارد تعیین شده نیز، از اختیارات دیگر حکومت اسلامی است.
جمع آوری زکات اموال و صرف آنها در موارد تعیین شده، از اختیارات حکومت اسلامی است:«انما الصدقـت للفقراء والمسـکین والعـملین علیها والمؤلفة قلوبهم وفی الرقاب والغـرمین وفی سبیل الله وابن السبیل فریضة من الله...»؛ «زکات ها مخصوص فقرا و مساکین و کارکنانی است که برای (جمع آوری) آن زحمت می کشند، و کسانی که برای جلب محبتشان اقدام می شود، و برای (آزادی) بردگان، و (ادای دین) بده کاران، و در راه (تقویت آیین) خدا، و واماندگان در راه این، یک فریضه (مهم) الهی است و خداوند دانا و حکیم است!». «خذ من امولهم صدقة...»؛ «از اموال آنها صدقه ای (بعنوان زکات) بگیر، تا به وسیله آن، آنها را پاک سازی و پرورش دهی! و (به هنگام گرفتن زکات،) به آنها دعا کن که دعای تو، مایه آرامش آنهاست و خداوند شنوا و داناست!».
← بیان تفسیری آیه
«فیء» در اختیار حکومت اسلامی، در مصارف تعیین شدة آن به کار می رود: «ما افاء الله علی رسوله من اهل القری فلله وللرسول ولذی القربی والیتـمی والمسـکین وابن السبیل کی لا یکون دولة بین الاغنیاء منکم وما ءاتـکم الرسول فخذوه...»؛ «آنچه را خداوند از اهل این آبادی ها به رسولش باز گرداند، از آن خدا و رسول و خویشاوندان او، و یتیمان و مستمندان و در راه ماندگان است، تا (این اموال عظیم) در میان ثروتمندان شما دست به دست نگردد! آنچه را رسول خدا برای شما آورده بگیرید (و اجرا کنید)، و از آنچه نهی کرده خودداری نمایید و از (مخالفت) خدا بپرهیزید که خداوند کیفرش شدید است!».
← بیان یک نکته
۱. ↑ توبه/سوره۹، آیه۶۰.
...