حکمت متشابهات

[ویکی فقه] حکمت متشابهات، نارسایی تعبیرات و الفاظ، محدودیت اندیشه انسان، توجه دادن به مفسر الهی می باشد. متشابهات در قرآن به دو گروه تشابه عرضی و تشابه اصلی تقسیم می شوند. که این تقسیم از آیه ۷ سوره آل عمران به دست می آید که خداوند می فرماید: «اوست کسی که این کتاب را بر تو فرو فرستاد. پاره ای از آن آیات محکم (صریح و روشن) است. آنها اساس کتابند، و (پاره ای) دیگر متشابهانند (صریح نبوده و تاویل پذیرند).
آیات قرآن مجید در یک نوع تقسیم بندی به دو دسته تقسیم می شوند. یک سری از آیات، آیه هایی هستند که معنی آنها روشن و واضح است و برای فهمیدن مقصود این آیات نیازمند دانستن مفهوم آیات دیگر یا احادیث دیگری نمی باشیم؛ اما در مقابل این آیات، یک سری آیات دیگری وجود دارند که مفهوم این آیات، به خودی خود روشن نبوده و ما به خاطر اینکه مفهوم این قبیل آیات را به دست آوریم، نیازمند سایر آیات قرآنی، یا سنت معصوم و یا نظرات متخصصین و دانشمندان علوم قرآنی و طبقات مفسرین هستیم که این موضوع را تحت عنوان محکم و متشابه در قرآن بررسی می نمایند.
حکمت متشبهات در قرآن
متشابهات به دو گروه تقسیم می شوند:
← تشابه عرضیی
ابن رشد اندلسی دانشمند و فیلسوف معروف (متوفای سال ۵۹۵) در این زمینه می گوید: مردم، در برخورد با تعالیم عالیه شریعت سه دسته اند:
← دسته اول
...