حکم عاریه

[ویکی فقه] عاریه از عقدهای جایز می باشد.
عاریه با تشدید و بدون تشدید «یا» از «عارَه» مصدر دوم «اَعَرتُه، اِعارة و عارة» و یا از «تعاور» به معنای «تداول» عبارت است از عقد جایزی که ثمره آن جواز انتفاع از عین به طور رایگان با بقای عین می باشد. برخی، عاریه را به مسلط کردن دیگری بر عین برای استفاده رایگان از آن تعریف کرده اند.
احکام مرتبط
عاریه عنوان بابی مستقل در فقه است که از احکام آن به تفصیل در این باب سخن گفته اند.
مشروعیت عاریه
شکی در مشروعیت عاریه نیست. بر مشروعیت آن به کتاب ، سنّت و اتفاق فقها استدلال شده است؛ و از این جهت که از مصادیق بِرّ و احسان است، مستحب می باشد.
احکام عاریه
...

[ویکی فقه] حکم عاریه (قرآن). عاریه در لغت به معنای هر چیزی است که قابل داد و ستد باشد و وجه تسمیۀ آن عار بودن اخذ عاریه است.
دریغ ورزیدن از عاریه دادن اشیای مورد نیاز مردم جایز نیست.«فویل للمصلین• الذین هم عن صلاتهم ساهون• ویمنعون الماعون؛ پس وای بر نمازگزارانی که... • در نماز خود سهل انگاری می کنند• و دیگران را از وسایل ضروری زندگی منع می نمایند».(بنابر قولی، مقصود از «الماعون» چیزهایی است که مردم میان خود _ به طور معمول به عاریه می دهند. ) سئل الصادق علیه السلام عن قول الله عز وجل " ویمنعون الماعون " قال: القرض تقرضه، والمعروف ومتاع البیت تعیره. از امام صادق (علیه السلام ) درباره معنی ماعون در فرمایش خدا: (و یمنعون الماعون) سؤال شد. حضرت فرمود: مراد از آن قرضی است که می دهی، و معروف و نیکی است، و ابزار و لوازم خانه است که به عاریت می دهی.