حکم سخن

[ویکی فقه] حکم سخن (قرآن). اولین راه ارتباطی انسانها با یکدیگر سخن گفتن و کلام است و در دین اسلام برای سخن گفتن احکامی وضع شده است.
انسان باید در سخن گفتن استوار باشد و موازین حق را مراعات نماید.«ولیخش الذین لو ترکوا من خلفهم ذریة ضعـفـا خافوا علیهم فلیتقوا الله ولیقولوا قولا سدیدا؛ کسانی که اگر فرزندان ناتوانی از خود بیادگار بگذارند از آینده آنان می ترسند، باید (از ستم درباره یتیمان مردم) بترسند! از (مخالفت) خدا بپرهیزند، و سخنی استوار بگویند.».«یـایها الذین ءامنوا اتقوا الله وقولوا قولا سدیدا؛ ای کسانی که ایمان آورده اید! تقوای الهی پیشه کنید و سخن حق بگویید...».
منع از سخن باطل
طبق آیات قرآن باید از سخن باطل اجتناب کرد.«ذلک ومن یعظم حرمـت الله فهو خیر له عند ربه واحلت لکم الانعـم الا ما یتلی علیکم فاجتنبوا الرجس من الاوثـن واجتنبوا قول الزور؛ (مناسک حج) این است! و هر کس برنامه های الهی را بزرگ دارد، نزد پروردگارش برای او بهتر است! و چهارپایان برای شما حلال شده، مگر آنچه (ممنوع بودنش) بر شما خوانده می شود. از پلیدیهای بتها اجتناب کنید! و از سخن باطل بپرهیزید!».
← قول زور
روا نیست که انسان شعار بی مورد بدهد و سخن بدون عمل بزند.«یـایها الذین ءامنوا لم تقولون ما لا تفعلون• کبر مقتـا عند الله ان تقولوا ما لا تفعلون؛ ای کسانی که ایمان آورده اید! چرا سخنی می گویید که عمل نمی کنید؟!• نزد خدا بسیار موجب خشم است که سخنی بگویید که عمل نمی کنید! ».سپس به عنوان ملامت و سرزنش از کسانی که به گفته های خود عمل نمی کنند، می فرماید (ای کسانی که ایمان آورده اید! چرا سخنی می گوئید که عمل نمی کنید)؟! (یا ایها الذین آمنوا لم تقولون ما لا تفعلون).گرچه مطابق شاءن نزول ، این آیات در مورد گفتگوهای جهاد، و سپس فرار در روز جنگ احد نازل شده، ولی می دانیم هیچگاه شاءن نزولها مفهوم گسترده آیات را محدود نمی کند، بنابراین هرگونه گفتار بی عمل درخور سرزنش و ملامت است، خواه در رابطه با پایمردی در میدان جهاد باشد، و یا در هر عمل مثبت و سازنده دیگر.
سخن براساس حق
...