حکم زمین

[ویکی فقه] حکم زمین (قرآن). زمین که یکی از مخلوقات خداوند می باشد برای خود احکامی دارد.
استفاده و سکونت، از تمام نقاط زمین امری مباح می باشد.«الذی جعل لکم الارض فرشـا... •...• هو الذی خلق لکم ما فی الارض جمیعـا... • یـایها الناس کلوامما فی الارض حلـلا طیبـا...؛ آن کس که زمین را بستر شما، و آسمان (= جو زمین ) را همچون سقفی بالای سر شما قرار داد؛ و از آسمان آبی فرو فرستاد؛ و به وسیله آن، میوه ها را پرورش داد؛ تا روزی شما باشد. بنابر این، برای خدا همتایانی قرار ندهید، در حالی که می دانید (هیچ یک از آنها، نه شما را آفریده اند، و نه شما را روزی می دهند)•...•او خدایی است که همه آنچه را (از نعمتها) در زمین وجود دارد، برای شما آفرید؛ سپس به آسمان پرداخت؛ و آنها را به صورت هفت آسمان مرتب نمود؛ و او به هر چیز آگاه است.•ای مردم! از آنچه در زمین است، حلال و پاکیزه بخورید! و از گامهای شیطان، پیروی نکنید! چه اینکه او، دشمن آشکار شماست!».
← نعمت زمین و آسمان
تمام نقاط زمین از نظر احکام پاک می باشد.«الذی جعل لکم الارض فرشـا...؛ آن کس که زمین را بستر شما، و آسمان (= جو زمین ) را همچون سقفی بالای سر شما قرار داد؛ و از آسمان آبی فرو فرستاد؛ و به وسیله آن، میوه ها را پرورش داد؛ تا روزی شما باشد. بنابر این، برای خدا همتایانی قرار ندهید، در حالی که می دانید (هیچ یک از آنها، نه شما را آفریده اند، و نه شما را روزی می دهند)».( از آنجایی که آیه در مقام امتنان است و این امتنان (در راستای انتفاع) منوط به پاک بودن و طهارت زمین است، برداشت استفاده شده است.)