حکم دروغ

[ویکی فقه] حکم دروغ (قرآن). یکی از محرمات بزرگی الهی، دروغگویی است که قرآن در آیات مختلف از آن نهی کرده است.
دروغگویی از محرمات است. «فی قلوبهم مرض فزادهم الله مرضـا ولهم عذاب الیم بما کانوا یکذبون؛ در دلهای آنان یک نوع بیماری است خداوند بر بیماری آنان افزوده و به خاطر دروغهایی که می گفتند، عذاب دردناکی در انتظار آنهاست.»
← عذاب الیم به خاطر دروغگویی
«فمن حاجک فیه من بعد ما جاءک من العلم فقل تعالوا ندع ابناءنا وابناءکم ونساءنا ونساءکم وانفسنا وانفسکم ثم نبتهل فنجعل لعنت الله علی الکـذبین. . ؛ هر گاه بعد از علم و دانشی که (درباره مسیح) به تو رسیده، (باز) کسانی با تو به محاجه و ستیز برخیزند، به آنها بگو: بیایید ما فرزندان خود را دعوت کنیم، شما هم فرزندان خود را ما زنان خویش را دعوت نماییم، شما هم زنان خود را ما از نفوس خود دعوت کنیم، شما هم از نفوس خود آن گاه مباهله کنیم و لعنت خدا را بر دروغگویان قرار دهیم.»
← هدف از مباهله
«. . واجتنبوا قول الزور..؛ (مناسک حج) این است! و هر کس برنامه های الهی را بزرگ دارد، نزد پروردگارش برای او بهتر است! و چهارپایان برای شما حلال شده، مگر آنچه (ممنوع بودنش) بر شما خوانده می شود. از پلیدی های بتها اجتناب کنید! و از سخن باطل بپرهیزید!»(«قول زور» به دروغ نیز تفسیر شده است.)
سوگند دروغ در قیامت
...