حکم انفاق

[ویکی فقه] حکم انفاق (قرآن). انفاق، یکی از فضایل اخلاقی که در اسلام به طور مکرر به آن سفارش شده است، در کاربرد رایج قرآن کریم و متون دینی، انفاق اصطلاحاً به اعطای مال یا چیزی دیگر در راه خدا به والدین، خویشاوندان، فقیران و دیگر راههای مورد نیاز گفته می شود.
قرآن کریم انفاق از روزیهای خدادادی را لازم وضروری میداند: «واذا قیل لهم انفقوا مما رزقکم الله...؛ و هنگامی که به آنها گفته شود از آنچه خدا به شما روزی کرده انفاق کنید ...»
آزادسازی بردگان
حکم انفاق برای بردگان، شایسته است انسان ، جهت آزادسازی بردگان، انفاق نماید.
انفاق از زراعت
انفاق و پرداخت بخشی از محصولات کشاورزی، هنگام چیدن میوه ها و درو کردن غلات، واجب است: «وهو الذی انشا جنــت معروشـت وغیر معروشـت والنخل والزرع مختلفـا اکله والزیتون والرمان متشـبهـا وغیر متشـبه کلوا من ثمره اذا اثمر وءاتوا حقه یوم حصاده...؛ او است که باغهای معروش (باغهائی که درختانش روی داربستها قرار می گیرند) و باغهای غیر معروش (درختانی که نیاز به داربست ندارند) آفرید، و همچنین نخل و انواع زراعت را که از نظر میوه و طعم با هم متفاوتند و (نیز) درخت زیتون و انار را که از جهتی با هم شبیه و از جهتی تفاوت دارند (برگ و ساختمان ظاهریشان شبیه یکدیگر است در حالی که طعم میوه آنها فوق العاده متفاوت) از میوه آن به هنگامی که به ثمر می نشیند بخورید و حق آن را به هنگام درو بپردازید...»
انفاق به خویشاوند
...