حکم افترا به شعیب

[ویکی فقه] حکم افترا به شعیب (قرآن). اصحاب ایکه مردمانی بودند که حضرت شعیب (علیه السلام) برای هدایت آنان از جانب خداوند مبعوث گردید، ولی آنها با تهمت و افترا و دروغ آن حضرت را آزردند.
شعیب (علیه السلام) به وسیله افترا و نسبتهای ناروای قومش مورد آزار و اذیت قرار گرفت: «کذب اصحـب لـیکة المرسلین• اذ قال لهم شعیب الا تتقون• قالوا انما انت من المسحرین؛ اصحاب ایکه (شهری نزدیک مدین) رسولان (خدا) را تکذیب کردند• هنگامی که شعیب به آنها گفت، آیا تقوی پیشه نمی کنید؟• ... • گفتند تو فقط دیوانه ای!»
قوم شعیب
کلمه ایکه به معنای بیشه ای است که درختان تو در همی داشته باشد. بعضی گفته اند این بیشه جنگلی بوده در نزدیکیهای مدین که طایفه ای در آن زندگی می کرده اند و از جمله پیامبرانی که به سویشان مبعوث شده شعیب (علیه السّلام) بوده، وی اهل آن محل نبوده است و با مردمش بیگانه بوده، به دلیل اینکه در این داستان مانند داستانهای قبل، پیغمبر مورد بحث را برادر آن قوم نخوانده و نفرموده «اخوهم شعیب» به خلاف هود و صالح که هم وطن با قوم خود بوده اند، و هم چنین لوط که از راه مصاهره و سببی فامیل قوم خود بود.