حکم افترا به انبیا

[ویکی فقه] حکم افترا به انبیا (قرآن). خداوند متعال در قرآن کریم در آیات متعددی افتراها و دروغهایی که به پیامبران الهی نسبت می دادند را بیان فرموده، و پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) رامأمور میکند که آنها و آنچه را که ظالمانه و به دروغ می گویند به خودشان واگذارد.
هرگونه افترا و نسبت ناروا به انبیا و پیامبران الهی، حرام می باشد: «ما کان لبشر ان یؤتیه الله الکتـب والحکم والنبوة ثم یقول للناس کونوا عبادا لی من دون الله ولـکن کونوا ربـنیین بما کنتم تعلمون الکتـب وبما کنتم تدرسون• ولا یامرکم ان تتخذوا الملـئکة والنبیین اربابـا ایامرکم بالکفر بعد اذ انتم مسلمون؛ برای هیچ بشری سزاوار نیست که خداوند، کتاب آسمانی و حکم و نبوت به او دهد سپس او به مردم بگوید: غیر از خدا، مرا پرستش کنید! بلکه (سزاوار مقام او، این است که بگوید: ) مردمی الهی باشید، آن گونه که کتاب خدا را می آموختید و درس می خواندید! (و غیر از خدا را پرستش نکنید! ) • و نه اینکه به شما دستور دهد که فرشتگان و پیامبران را، پروردگار خود انتخاب کنید. آیا شما را، پس از آنکه مسلمان شدید، به کفر دعوت می کند؟!»«وکذلک جعلنا لکل نبی عدوا شیـطین الانس والجن یوحی بعضهم الی بعض زخرف القول غرورا ولو شاء ربک ما فعلوه فذرهم وما یفترون؛ اینچنین در برابر هر پیامبری دشمنی از شیاطین انس و جن قرار دادیم که سخنان فریبنده و بیاساس (برای اغفال مردم) به طور سری (و درگوشی) به یکدیگر می گفتند و اگر پروردگار تو می خواست چنین نمی کردند (و اجبارا می توانست جلو آنها را بگیرد ولی اجبار سودی ندارد) بنابراین آنها و تهمت هایشان را به حال خود واگذار!»«کذلک ما اتی الذین من قبلهم من رسول الا قالوا ساحر او مجنون؛ اینگونه است که هیچ پیامبری قبل از اینها به سوی قومی فرستاده نشد مگر اینکه گفتند او ساحر است یا دیوانه!»
← افترا به اسباط
۱. ↑ آل عمران/سوره۳، آیه۷۹.
مرکز فرهنگ و معارف قرآن، فرهنگ قرآن، ج۱۱، ص۱۷۶، برگرفته از مقاله «حکم افترا به انبیاء».
...