حکم اعراض از مشرکان

[ویکی فقه] حکم اعراض از مشرکان (قرآن). هنگامی که مشرکین دعوت پیامبر (صلی الله علیه وآله وسلم) را مورد تمسخر و استهزاء قرار دادند، خداوند به ایشان امر فرمود که از مشرکین اعراض نماید.
اعراض و بی اعتنایی پیامبر (صلی الله علیه و آله وسلّم) از مشرکان استهزاگر، در اجرای رسالت، به امر خداوند بود: «... واعرض عن المشرکین• انا کفینـک المستهزءین؛ آشکار آنچه را ماموریت داری بیان کن و از مشرکان روی گردان (و به آنها اعتنا نکن)• ما شر استهزا کنندگان را از تو دفع خواهیم کرد.»
فاصدع
«فاصدع» از ماده صدع در لغت به معنی شکافتن به طور مطلق، و یا شکافتن اجسام محکم است، و از آنجا که با شکافتن چیزی درونش آشکار می شود، این کلمه به معنی اظهار و افشا و آشکار کردن آمده است، و به درد سر شدید هم صداع می گویند، به خاطر اینکه گوئی می خواهد سر را از هم بشکافد!
بی اعتنائی
اعراض از مشرکان در اینجا یا به معنی بی اعتنائی است، و با ترک مبارزه و پیکار با آنها، زیرا در آن زمان هنوز قدرت مسلمانان به مرحله ای نرسیده بود که در مقابل خشونت دشمن دست به مبارزه مسلحانه بزنند.