حکم اشاعه فحشا

[ویکی فقه] حکم اشاعه فحشا (قرآن). کلمه فاحشه یا فحشاء در قرآن مجید غالبا در موارد انحرافات جنسی و آلودگیهای ناموسی به کار رفته، ولی از نظر مفهوم لغوی چنانکه راغب در مفردات گوید: فحش و فحشاء و فاحشه به معنی هر گونه رفتارو گفتاری است که زشتی آن بزرگ باشد، و هر گونه نشر فساد و اشاعه زشتیها و قبائح و کمک به توسعه آن را اشاعه فحشا می گویند.
اشاعه فحشا، در میان مؤمنان حرام است: «ان الذین یحبون ان تشیع الفـحشة فی الذین ءامنوا لهم عذاب الیم فی الدنیا والاخرة...؛ کسانی که دوست دارند زشتیها در میان مردم با ایمان شیوع یابد عذاب دردناکی برای آنها در دنیا و آخرت است، و خداوند می داند و شما نمی دانید.»
← میل به اشاعه فحشا در مؤمنان
۱. ↑ نور/سوره۲۴، آیه۱۹.
فرهنگ قرآن، مرکز فرهنگ و معارف قرآن، برگرفته از مقاله «حکم اشاعه فحشا».
...