حوض

[ویکی فقه] حَوْض، از مواقف قیامت که پیامبراکرم به روز رستاخیز، از مؤمنان امت خویش در کنار آن دیدار می کند.
حوض واژه عربی است، به معنای محل جمع شدن آب یا جایی که برای نگهداری آب در زمین ساخته می شود. و در منابع جدیدتر آن را به برکه و آبدان معنی کرده اند. تعابیر حوض آب، حوض ترسا، حوض ماهی، حوض نعمان و حوضک در زبان فارسی کاربرد دارند.
وجه تسمیه عبدالمطلب به ذوالحوضین
در مراسم حج پیش از اسلام، از حوض های چرمین و قابل حملی یاد شده است که هاشم و کسانی که پس از او عهده دار آبرسانی به حاجیان بودند، آنها را می ساختند و شاید از همین روست که عبدالمطلب، پسر هاشم، را «ذوالحوضین» لقب داده اند.
حوض نبی
واژه حوض با اضافه تشریفی به پیامبر (حوضِ نبی)، در بسیاری از منابع آمده است و نقل شده که رسول اکرم از مؤمنان امت خویش در کنار آن دیدار می کند.
حوض در دعاها
...

حوض (ستاره). حوض ( آبگیر ) ، سَریر ( تختگاه ) یا تتا خرس بزرگ یک ستاره است که در صورت فلکی خرس بزرگ قرار دارد.