حمله ژاپن به هندوچین فرانسه ( به ژاپنی: 仏印進駐, Futsu - in shinchū Indochina ) ، یک رویارویی نظامی کوتاه اعلام نشده بین امپراتوری ژاپن و فرانسه ویشی در شمال هندوچین فرانسه بود. جنگ از ۲۲ تا ۲۶ سپتامبر ۱۹۴۰، همزمان با نبرد جنوب گوانگشی در جنگ دوم چین و ژاپن ادامه داشت.
ویتنام از اولین کشورهایی بود که پس از تسلیم ژاپن استقلال را اعلام کرد، جایی که لیگ استقلال ویتنام ( ویت مین ) به رهبری کمونیست ها در راس جنبش آزادی ملی قرار داشت. ویت مین در اصل برای استقلال ویتنام از فرانسه شکل گرفت. هنگامی که ژاپنی ها ویتنام را اشغال کردند ویت مین با پشتیبانی ایالات متحده و جمهوری چین به نبرد با ژاپن پرداخت. پس از جنگ جهانی دوم و اشغال دوبارهٔ ویتنام به وسیلهٔ فرانسه ویت مین دوباره به نبرد با فرانسوی ها پرداخت.
شکست ژاپن و جنبش گسترده دموکراتیک در هندوچین فرانسه / ویتنام، لائوس و کامبوج از پیش تعیین کننده پیروزی انقلاب اوت ۱۹۴۵ در ویتنام بود. پس از تسلیم ارتش ژاپن، کمیته ملی آزادی ویتنام به ریاست هوشی مینه ایجاد شد و در تاریخ ۲۸ اوت ۱۹۴۵، دولت موقت انقلاب تشکیل شد که قدرت آن در سراسر کشور گسترش یافت. در ۲ سپتامبر ۱۹۴۵، هوشی مین اعلامیه استقلال ویتنام را اعلام کرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفویتنام از اولین کشورهایی بود که پس از تسلیم ژاپن استقلال را اعلام کرد، جایی که لیگ استقلال ویتنام ( ویت مین ) به رهبری کمونیست ها در راس جنبش آزادی ملی قرار داشت. ویت مین در اصل برای استقلال ویتنام از فرانسه شکل گرفت. هنگامی که ژاپنی ها ویتنام را اشغال کردند ویت مین با پشتیبانی ایالات متحده و جمهوری چین به نبرد با ژاپن پرداخت. پس از جنگ جهانی دوم و اشغال دوبارهٔ ویتنام به وسیلهٔ فرانسه ویت مین دوباره به نبرد با فرانسوی ها پرداخت.
شکست ژاپن و جنبش گسترده دموکراتیک در هندوچین فرانسه / ویتنام، لائوس و کامبوج از پیش تعیین کننده پیروزی انقلاب اوت ۱۹۴۵ در ویتنام بود. پس از تسلیم ارتش ژاپن، کمیته ملی آزادی ویتنام به ریاست هوشی مینه ایجاد شد و در تاریخ ۲۸ اوت ۱۹۴۵، دولت موقت انقلاب تشکیل شد که قدرت آن در سراسر کشور گسترش یافت. در ۲ سپتامبر ۱۹۴۵، هوشی مین اعلامیه استقلال ویتنام را اعلام کرد.
