مغولان در سال ۱۲۳۶ میلادی لشکر کشی عظیمی را به طرف قفقاز جنوبی و ارمنستان آغاز نمودند. قشون سی هزار نفری مغولان در دشت مغان با تقسیم به گروه های مجزا آلبانیای قفقاز، گرجستان و ارمنستان یورش بردند. یکی از دسته ها استان سیونیک را گرفت ویران می کند و ایشخان اُربلیان را مجبور به قبول اطاعت از مغولان می نماید.
یک دسته دیگر وادی رود آغتسو و دژ کاپان را تصرف می کند. مغولان به آنی می رسند و از امیران شهر خواستار تسلیم بدون جنگ می شوند. ساکنین قهرمانانه از خود دفاع می نمایند. لیکن مغولان بالاخره آنی را تصرف نموده و قسمت اعظم جمعیت آن را از دم تیغ می گذرانند. پس از چندی قارص و شهرها و مناطق شمالی کشور نیز به همان سرنوشت دچار می شوند. در اواخر سال ۱۲۳۶ میلادی ارمنستان شمالی تحت سلطه مغولان قرار می گیرد.
استان های جنوبی و غربی ارمنستان در سال های ۱۲۴۲ تا ۱۲۴۵ میلادی فتح می شوند. قشون مغول در سال ۱۲۴۲ میلادی به فرماندهی بایجو نویان به سختی می تواند مقاومت شجاعانه و دوماهه ساکنین کارین را در هم شکسته شهر را تصرف و ویران نماید. سال بعد آن ها در غرب به قیصریه و یرزنکا می رسند. سال ۱۲۴۵ میلادی توأم با میان رودان شمالی و شام، تمام ارمنستان جنوبی را هم فتح می نمایند.
در زمان سلطه مغولان ( سده های ۱۳–۱۴ ) گروهی از ایشخان های ارمنی موجودیت خود را حفظ نمودند و تا اواخر سده چهاردهم میلادی نقش خود را در حیات کشور ایفا می نمودند. مانند ایشخان های استان سیونیک، ساسون، وان و غیره. اما سایر خاندان های ایشخانی مانند ( زاکاریان ها، واهرامیان ها، واچودیان ها، پروشیان ها، دوپین ها و حسن جلالیان ها ) در نیمه دوم قرن سیزدهم قدرت قبلی خود را از دست داده بودند.
سلطه مغولان نتایج وخیمی داشت بسیاری از مناطق و شهرهای ارمنستان ویران و خالی از سکنه شد. متعاقب سیاست قتل و غارت و باجگیری قهرآمیز، زندگی اقتصادی کشور سقوط و نزول شدیدی کرد. اگر چه گاهی در این یا آن سوی کشور تحرک جزئی اقتصادی ایجاد می شد، لیکن موقتی بود و تأثیر قطعی و چشمگیری روی وضع کلی زندگی اقتصادی نگذاشت.
مغولان در ارمنستان و نیز در سایر کشورهای تابعه باج و خراج متعددی وضع کرده بودند. از جمله مالیات زمین که تا نصف درآمد را تشکیل می داد. مالیات سرانه از مردان ۱۵ تا ۶۰ ساله دریافت می شد. مالیات ها از کلیسا هم دریافت می کردند.
قسمتی از مالیات ها به صورت آذوقه و قسمت دیگر به صورت پول پرداخت می شد. مالیاتچی ها معمولاً با دسته های مسلح گردش می کردند، ظلم و کشتار و هرگونه خودکامگی پدیده های عادی و همیشگی بود. دهقانان برای خانهای مغول، فئودال های ارمنی و کلیسا، انواع بیگاری و کارهای اجباری را انجام می دادند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفیک دسته دیگر وادی رود آغتسو و دژ کاپان را تصرف می کند. مغولان به آنی می رسند و از امیران شهر خواستار تسلیم بدون جنگ می شوند. ساکنین قهرمانانه از خود دفاع می نمایند. لیکن مغولان بالاخره آنی را تصرف نموده و قسمت اعظم جمعیت آن را از دم تیغ می گذرانند. پس از چندی قارص و شهرها و مناطق شمالی کشور نیز به همان سرنوشت دچار می شوند. در اواخر سال ۱۲۳۶ میلادی ارمنستان شمالی تحت سلطه مغولان قرار می گیرد.
استان های جنوبی و غربی ارمنستان در سال های ۱۲۴۲ تا ۱۲۴۵ میلادی فتح می شوند. قشون مغول در سال ۱۲۴۲ میلادی به فرماندهی بایجو نویان به سختی می تواند مقاومت شجاعانه و دوماهه ساکنین کارین را در هم شکسته شهر را تصرف و ویران نماید. سال بعد آن ها در غرب به قیصریه و یرزنکا می رسند. سال ۱۲۴۵ میلادی توأم با میان رودان شمالی و شام، تمام ارمنستان جنوبی را هم فتح می نمایند.
در زمان سلطه مغولان ( سده های ۱۳–۱۴ ) گروهی از ایشخان های ارمنی موجودیت خود را حفظ نمودند و تا اواخر سده چهاردهم میلادی نقش خود را در حیات کشور ایفا می نمودند. مانند ایشخان های استان سیونیک، ساسون، وان و غیره. اما سایر خاندان های ایشخانی مانند ( زاکاریان ها، واهرامیان ها، واچودیان ها، پروشیان ها، دوپین ها و حسن جلالیان ها ) در نیمه دوم قرن سیزدهم قدرت قبلی خود را از دست داده بودند.
سلطه مغولان نتایج وخیمی داشت بسیاری از مناطق و شهرهای ارمنستان ویران و خالی از سکنه شد. متعاقب سیاست قتل و غارت و باجگیری قهرآمیز، زندگی اقتصادی کشور سقوط و نزول شدیدی کرد. اگر چه گاهی در این یا آن سوی کشور تحرک جزئی اقتصادی ایجاد می شد، لیکن موقتی بود و تأثیر قطعی و چشمگیری روی وضع کلی زندگی اقتصادی نگذاشت.
مغولان در ارمنستان و نیز در سایر کشورهای تابعه باج و خراج متعددی وضع کرده بودند. از جمله مالیات زمین که تا نصف درآمد را تشکیل می داد. مالیات سرانه از مردان ۱۵ تا ۶۰ ساله دریافت می شد. مالیات ها از کلیسا هم دریافت می کردند.
قسمتی از مالیات ها به صورت آذوقه و قسمت دیگر به صورت پول پرداخت می شد. مالیاتچی ها معمولاً با دسته های مسلح گردش می کردند، ظلم و کشتار و هرگونه خودکامگی پدیده های عادی و همیشگی بود. دهقانان برای خانهای مغول، فئودال های ارمنی و کلیسا، انواع بیگاری و کارهای اجباری را انجام می دادند.
wiki: حمله مغول به ارمنستان